یادداشت‌های محمد (39)

          هیچ‌جایی تا به حال ندیده بودم که در دنیای آخر‌الزمانی که اکثر انسان‌ها دیگه مردن و باید برای بقا تلاش زیادی کرد، کسی از اهمیت هنر بگه. داستان station eleven داستان یک گروه به نام traveling symphony هست که بین شهر‌هایی که بعد از نابودی دنیا به‌وجود اومدن سفر میکنن و اثار شکسپیر رو اجرا میکنن. داستان به سمتی میره که هر داستانی داخل دوره‌ آخرالزمانی میره: زنده‌ موندن از دست یک گروه آدم شرور، ولی چیزی که باعث شد خیلی از این کتاب خوشم بیاد این بود که چقدر فلش بک‌هایی که به گذشته میزد و کارکتر‌هایی که فکر میکردم ربطی به traveling symphony ندارن رو خیلی زیبا و یهویی بهم‌ وصل کرد. چیزی که اگر ببینیمش میگیم این دنیا چقدر کوچیکه، زمین گرده یا "تقدیر" و چیز‌هایی مثل این. من به عنوان یک دانشجو‌ ادبیات این قسمت "هنر" داخل همچین فضایی رو خیلی دوست داشتم و خیلی بیشتر باعث شد جذب کتاب بشم و ادامه بدمش.  این کتاب رو بهتون پیشنهاد میکنم.
        

          different books need to be read differently
درسته هر کتابی باید به طور خاصی خونده بشه. کتاب زوربا هم کتابی بودش که من تا به حال مثل اون رو نخونده بودم. بهتره بگم مدل اون رو به زبان انگلیسی نخونده بودم.
کتاب داستان دو مرد و اتفاقاتی که براشون میوفته در طی حرکت به سمت هدفی که دارن. صحبت هاشون نسبت به موضوع های مختلف باهم. رقصشون. طرز فکرشون. عمل هاشون. همه باعث میشه که کتاب طرز فکر خواننده رو به چالش بکشه.
قبلا گفتم توی ریدین ولاگم گفتم اگر زیادی با هرچیزی که زن ها یا مرد ها گفته میشه ناراحت میشید این کتاب رو نخونید چون زوربا خیلی لفظ ضعیف و.... رو برای زنان و لفظ ظالم و.... رو برای مردان استفاده میکنه. 
هر فصل کتاب با یک اتفاق بعث میشه شما درباره یک موضوعی فکر کنید و بعدش با زوربا و باس(رئیس) وارد صحبت هایی بشید تا طرز فکر اونا رو بشنوید و طرز فکر خودتون رو انگار که وسط داستانید بیان کنید یا مثل احمقی که چیزی از دنیا نمیدونه طرز فکر خودتون رو شکل بدید. 
 نمره من به این کتاب 5 از 5 بود و یکی از کتاب های مورد علاقم است که دوباره در اینده میخونمش چون بعضی کتاب هارو برای کامل فهمیدن باید چندین بار خوند.
اگه این کتاب رو خوندید از تجربه تون بگید. 
اگر کتابی شبیه به این کتاب خوندید معرفی کنید.
هرچی تو کامنت بگید پذیرای شما هستیم :)
        

          "ممکن است آدم یک عمر زندگی کند و نفهمد که کنار دستش یک کتاب هست که کل زندگی‌اش را به سادگی یک ترانه بیان می‌کند. وقتی آدم شروع به خواندن چنین داستانی می‌کند کم کم خیلی چیزها یادش می‌افتد، حدس می‌زند، آنچه تا به حال برایش مبهم و گنگ بوده روشن می‌شود."

کتاب اولی که از داستایفسکی خوندم کتاب آخرش به نام "یادداشت‌های زیرزمینی" بود و بعد اون کتاب اولش "بیچارگان" (poor folk) رو خوندم. یکسری جاها شنیده بودم که داستایفسکی بعد از افتادنش به زندان تغییرات بزرگی کرد و جهان بینیش خیلی تغییر کرد و بهترین کتاب‌هاش هم برای همون دوره است، فکر می‌کنم الان می‌تونم این موضوع رو بهتر درک کنم.

کتاب بیچارگان کتاب غم‌ انگیزی بود که بازه‌ای از زندگی مردی به نام ماکار آلکسییویچ و دختری به نام واروارا آلکسییونا رو در قالب نامه‌هایی که به همدیگر میفرستادن بیان می‌کرد. داستان خیلی آروم جلو میره، با این حال وقتی به اواسط کتاب می‌رسید خیلی جذاب میشه چون اتفاقات آروم آروم پشت هم از راه می‌رسند و آروم آروم نتیجه نهایی داستان رو رقم میزنن. رابطه ماکار و وارارا هم مثل همه رابطه‌های دیگه فراز و نشیب زیادی داره ولی تنها چیزی که همیشه ثابت بود، عشق و علاقه معصومانه این دو نفر به همدیگر بود که همیشه در عمق وجودشون زندگی‌ می‌کرد.
خیلی دوست دارم وقتی داستایفسکی  خیلی زیبا زشتی جامعه و ظلم  مردم‌ به همدیگر رو به نمایش می‌گذاره.
همونطور که از اسم این کتاب مشخصه، قرار نیست داخلش خوشبختی باشه. بخت و اقبال هرازچندگاهی به شخصیت‌های داستان رو می‌کنه اما در اصل ماجرا تفاوتی نمی‌کنه، اونها بیچارگانی هستند که محکوم به تحمل‌اند.
        

          واااای عالی بود، نمیدونم خیلیا چرا میگن: چرا اینطوری تموم شد؟ اتفاقا پایان اوکی بود. دو یا سه فصل اخر واقعا خوب بود نویسنده کتاب طوری برنامه ریزی کرده که بعد اتفاق های اصلی نتایج اون اتفاقات هم ببینیم و بفهمیم بعد اون داستان ها دنیا چطور میشه.
فکر‌کنم بعد baptism of the fire این‌کتاب مورد علاقم از مجموعه ویچر باشه.
        

          داستان درباره شخصیه به نام مونترسور که دنبال انتقامه. با خوشرویی سعی میکنه نزدیک کسی که میخواد ازش انتقام بگیره یعنی فرتوناتو میشه و بعد......
داستان اونجاییش قشنگه که تو میدونی طرف خوش رو نیست و دنبال انتقام هست ولی شخصیت فورتوناتو نمیدونه و نادونه که همین هم دراماتیک ایرونی هستش. من وقتی توی کلاس در رابطه با این داستان صحبت میکردن نبودم یا شاید هم بودم ولی شخصی که ارائهمیداد انقدر بد بود که یا گوش ندادم یا اگر هم دادم نفهمیدم چی میگه. در کل نظر خاصی رو از اونجا نمیتونم بیرم اینجا ولی خودم فکر میکنم کل پوینت داستان اینه که سعی کنید به کسی بدی نکنید چون ممکنه اتفاق های بدی بیوفته یا شاید هم نویسنده میخواسته این رو بگه که احمق نباشید. 
اسپویلر----------------

داستان جالبیش اینجاست که پروتاگونیست مونترسور به حساب میاد و انتاگونیست داستان فورتوناتو هست. 
کشمکش های داستان یکی بیرونی بود که خب کشمکش بین فورتوناتو و مونترسور بود یکی دیگه درونی بود که کشمکش مونترسور با خودش بود زمانی که فورتوناتو جیغ و داد میکرد تو این فکر بود که ازادش کنه ولی خب نکرد. داستان از دید مونترسر بیان میشد یعنی اول شخص بود  و کارکتر داینمیک و راوند داستان هم خود مونترسور بود.
        

          این داستان درباره زنی به نام دلا هستش که تصمیم داره برای همسرش که جیم نام داره برای روز کریسمس کادویی بخره ولی خب متاسفانه پول خیلی کمی داره. تم اصلی داستان عشق هست که میخواد نشون بده کسی که عاشق هست چقدر حاضره برای عشقش فدا کاری کنه. با بحث­هایی که توی کلاس سر این موضوع انجام دادیم فهمیدم که واقعا هرکسی در شرایط عادی همچین کارهایی رو نمیکنه چون اکثر بچه ها به این عقیده بودن که نتیجه اخر داستان منطقی نبود و اگر جای کارکتر بودن اون کار رو نمیکردن، ولی کجای بحث عشق منطق میاد وسط؟

اسپویلر---------------

نتیجه ای کلی که داستان میخواست به ما نشون بده این بود که و نفری که عاشق هستن چقدر برای همدیگه از خود­گذشتگی میکنن.

داستان سوم شخص بیان میشه و اوج داستان هم همون زمانی هست که دلا و جیم کادو­هاشون رو عوض میکنن. شخصیت دلا داینمیک بود چون از نظر ظاهری اخر داستان تغییر کرد و شخصیت استاتیک داستان هم جیم بود چون هیچ تغییری نکرد.

کشمکش­های داستان هم ۳ تا بد. یک کشمکش بیرونی که دلا با فقر داشت. دوتا کشمکش درونی که یکیش دغدغه ذهنی دلا درباره به دست اوردن پول و دومی خودخوری ذهنی دلا قبل و بعد از فروش موهاش. همش درباره اینکه چیکار کنه یا اینکه ایا تصمیم مهمی بوده یا نه خود­خوری میکرد.

با این همه پس نتیجه میگیریم. پروتاگونیست داستان دلا و انتاگونیست داستان فقر بوده.
        

          این کتاب یک معجزه کامل بود. شخصیت پردازی های عالی,یه جورایی موقع خوندنش یه سری شخصیت ها منو یاد شخصیت های کتاب عقاید یک دلقک مینداخت. دروغ گفتم اگه بگم همیشه با حوصله این کتاب رو میخودم. این کتاب به خاطر اینکه یکم طولانیه و پر از کلمات و تشبیه و اصطلاح هایی هستش که ممکنه نفهمید بعضی فصل ها برای من خسته کننده شده بود ولی خیلی زود با اومدن شخصیت جدید به نام بریسندن همه چیز تغییر کرد و من دوباره هیجان زده بودم برای هر فصل.این کتاب کاری میکنه شما مثل بقیه راجب مارتین فکر کنید و بعدش کاری میکنه که بفهمونه اشتباه فکر میکردید.  من به همه پیشنهادش میکنم. به همه
        

          فکر کنید توی کافه ای نشسته باشید که کارکنان اونجا بتونن شما رو بفرستن به گذشته. نتونید تغییری در گذشته بدید و کلی قانون دیگه که دستاتون رو میبنده. در این شرایط فکر میکنید رفتن به گذشته چرت و پرت هست؟ یا یک بار امتحانش میکنید که کسی که دوسش دارید یا شخصی از خانوادتون یا دوستتون رو برای یک بار دیگه ببینید؟ هیچ فایده دیگه ای جز زجر کشیدن بشتر خودتون داره؟
این کتاب تشکیل شده از 4 داستان کوتاه از زندگی های مختلف هستش که چرا ادم ها با این همه محدودیت سفر در زمان باز هم میرن به گذشته و نتیجه کارشون رو بهتون نشون میده که ایا پوینت لس بوده یا نتیجه خوبی هم داشته.
کتاب اصلا کتابی نیست که بگی واو چه شاهکاری چه کتاب ادبی و خفنی یا عجب کتابی که بهم چیزای جدید یاد داد. صرفا یکی از بهترین کتاب هایی هستش که میتونید بخاطر داستان قشنگ و سرگرمی بخونید و شاید داستان اخر یکم باعث بشه گریه کنید چون خیلی احساسی تر هستش نسبت بقیه. ایده هایی هم که نویسنده توی داستان های مختلف میاره باعث میشه داستان فقط به خوردن قهوه و رفتن به گذشته خلاصه نشه که اینم دوست داشتم.
کتاب رو ایا پیشنهاد میکنم؟
اره اگه میخوای سرگرم بشی این کتاب که این چند وقته خیلی سروصدا کرده انتخاب خیلی خوبی هستش.
پذیرای حرف شم در کامنت هستیم :)
        

          این کتاب معرکه بود کتابی نبود که کلی جمله خفن داشته باشه (جمله های فلسفی و ایناست منظورم ) ولی قلم نویسنده عالی بود. حتی چپتر اخرش هم که میخونید غافلگیری هایی داره که کاملا شوکتون میکنه. وقتی میفهمید قتل ها چطوری انجام شدن اونجاست که یه احساس تیره و تاریک میاد به درونتون. یکی از جمله های قشنگ این کتاب این بود   
“The face you give the world tells the world how to treat you.” 
یه چیزی که احساس میکنم باعث میشد با نقش اصلی کتاب ارتباط خوبی بگیرم این بود که جفتمون توی یه شهر کوچیک زندگی کردیم و اینکه جفتمون  خواهرهامون فوت شدن 
این اولین کتابی بود که دربارش توی این سایت مینویسم و خواستم کلی بگم که من به شخصه زمان خیلی خوبیو با این کتاب گذروندم
        

          "به هرحال، عشق، با هر شدت‌وحدتی، همیشه نوعی مرحمت است."
داستان این کتاب درباره ۳ خانواده است که توی خیابونی به نام کاتالین زندگی میکنن. یکسری اتفاقات غم انگیزی برای زندگی این سه خانواده میوفته که من بعد هر فصل شوک می‌شدم.
فصل‌های اول اصلا نمی‌فهمید داستان چی هست چون یهو از آخر داستان حرف میزنه ولی بعد یکی دو فصل میره و اتفاقات رو از اول شرح میده. قلم نویسنده واقعا خوبه و این اولین کتابی بود که خوندم و دیدم از دید چندتا شخصیت صحبت میکنه و به علاوه از نگاه سوم شخص هم‌ درباره داستان حرف میزنه و شرح میده داستان رو.
شدت فضای غمگین و ناامید کننده به علاوه قلم خوب نویسنده، باعث میشه که خودتون رو داخل اون فضا تصور کنید و بعد هر اتفاق شوک بشید و ناراحت. خودتون رو درون اون کارکترهایی میبینید که بچگیشون خوش بودن ولی هرچقدر جلوتر رفت زندگیشون خالی و خالی‌تر شد از خوشحالی و روابطی که دوست نداشتن هیچوقت قطع بشه، سرد و سردتر شد.
این کتاب رو پیشنهاد میکنم اگر شوکه شدن و فضای افسرده و به زور زندگی کردن رو دوست دارید.
        

          پایان واقعااااا سوپرایزینگ بود. با توجه به بحث هایی که توی کلاس سر این کتاب داشتیم. فکر کردیم داستان‌کتاب میخواد به ما یکی دست های پشت پرده رو نشون بده که نمیذارن ما یک‌قدم به جلو بریم و اون رسومات بد گذشته رو رها کنیم و بهتر بشیم و این‌ که اگه رسومات رو رها نکنیم به قهقرا میریم. ما هم باید مثل بقیه به سمت جلو بریم و بهتر بشیم. یکی اینکه خیلی افراد تو جامعه فقط وقتی میگن این قانون درست نیست یا عادلانه نیست که به نفع خودشون نباشه.
به نظرم حتما دوبار داستان رو بخونید واقعا ارزشش رو داره و پیشنهادش میکنم بهتون.

اسپویلر------------------------

پروتاگونیست داستان تسی هاچینسون بود و انتاگونیست خود لاتاری بود. 
اون بخشی از داستان که فهمیدیم لاتاری برنده شدن چیزی نیست و جایزه خوبی در کار نیست بخشی بود که سیچوایشنال ایرونی داره. کشمکش های داستان هم  دوتا بود یکی بیرونی که تسی دربرابر همه مردمی که میخوان سنگسارش کنن و اون یکی درونی که نشون میده بیل داخل خودش دوست دارم زنش رو نجات بده ولی دربرابر اون قانون نمیتونه کاری کنه. 
داستان هم به صورت سوم شخص بیان میشد اما سوم شخصی که محدوده و همین باعث شضد که ما اخر داستان سوپرایز بشیم.
        

          Boooomb
        

          زمانی که انقلاب علمی و انقلاب ادبی تقریبا هم زمان در قرن ۱۶ و ۱۷ به وقوع پیوست. باعث شد این دو در یکدیگر نفوذ کنند. حال این اتفاق باعث این شد که نمایشنامه‌هایی در ارتباط با علم داشته باشیم و این نمایشنامه یکی از آنهاست.
نمایشنامه فارم هال در رابطه با قرنطینه دانشمندانی است که در آلمان نازی به روی پروژه اتمی کار می‌کردند.
مکالمات‌ آنها، تفکراتشان و دلیل پرداختن آنها به پروژه اتمی در این نمایشنامه بیان می‌شود. این مکالمات بخشی از همان مکالماتی هست که "ام ای ۶" (اطلاعات انگلستان) هنگام قرنطینه دانشمندان آلمانی در فارم هال ضبط کرده. 
یکی از موضوعاتی که برای من حالب بود توی این کتاب این بود که، دانشمندان آلمانی در این نمایشنامه در کنار کشورشون ایستاده بودند و می‌خواستند فقط به کشور خدمت کنن صرف نظر از اینکه رژیم دیکتاتوری است، اما در آخر باز هم وقتی در فارم‌ هال بودند خانوادشان درست مانند جنگ‌زدگان بودند و هیچ چیز نداشتند. انگار آنها به کشورشان خدمت می‌کردند ولی کشورشان به آنها خدمت نمی‌کرده.
و در آخر میخوام بگم این کتاب به شدت توصیه می‌کنم فقط اول این کتاب را بخوانید و بعد سریال اوپنهایمر رو ببینید.
        

          https://www.instagram.com/cuctoztakes/
اوکی این کتاب روح منو از بدنم‌کشید بیرون و بغلش کرد، راستش کلی سوپرایز داخل کتاب بود، داستان کتاب رو که نوشته توی خود گودریدز ولی میخوام بگم که جف ۱۵ ساله تا اخرهای داستان دلیل اصلی خودکشی خودش رو نمیگه ولی وقتی میگه، خیلی باحاله.
کتابش از من ۳ گرفت چون داستانش کشش بیشتری داشت ولی نویسنده اونقدرام از این قابلیت داستان استفاده نکرده بود و اینکه پایانش هم اونطوری که انتظار داشتم نبود، پایانی نبود که همه میگفتن.
راستش این کتاب هم یک کتابی برای نوجووناست ولی خب باز هم یکسری مثال هایی داره که اگه بخونیمش میتونیم ما بزرگسال ها هم یاد بگیریم که اگه یک روز تربیت بچه ای به دست ما بود حداقل بتونیم بیشتر اون نسل جدید رو درک کنیم
شاید مشکل نسل قدیم (اکثر پدر و مادر ها) این بود که این کتاب هارو نمیخوندن و برای درک کردن نسل بعد خودشون وقت نمیذاشتن و الان هم داریم نتیجشو میبینیم
        

          حس میکنم هر چی جلوتر میرم داستانش داره بیشتر جون میگیره. داریم چیزای بیشتری میفهمیم. . بیشتر شخصیت گاتس رو میشناسیم. جالبی داستان اونجاست که خیلی بی پرده و بدون ترس ماتگاکا صحبت میکنه با مخاطب و شخصیت هارو به بدتری شکل ممکن میکشه وگاتس رو توی بدترین موقعیت ها میذاره و از طرفی سعی میکنه برای هر شخصیتی یک بک گراند استوری دارکی بگه. حداقل برای خیلیا. چون دنیایی که توش زندگی میکنن بی عدالتی و کشت و کشتار بیداد میکنه.
بازم این مانگا رو پیشنهاد میکنم.
        

          در این کتاب اول شخص، شخصیت اصلی که یک ایرانی تبعید شده به فرانسه است داستان مدتی از زندگیش در یک اپارتمان رو روایت میکنه. انقدر این داستان رازآلود و گاهی غمگین میشه که نمیتونید از جاتون بلند بشید و فقط دوست دارید بخونید و بهمید اخرش چی میشه. شخصیت اصلی این کتاب من رو یاد شخصیت اصلی کتاب یادداشت‌های زیرزمینی انداخت به این علت که هردو کارکتر از یکسری بیماری روانی رنج می‌بردن که داستان رو خیلی تاریک و در عین حال جذاب برای ادامه دادن می‌کرد. من این داستان رو واقعا به همتون پیشنهاد میکنم. قبل امتحان‌های ترم برای من اوقات خوبی رو فراهم کرد.
        

          تکه هایی از یک کل منسجم. کتابی که ممکنه هرکدوم از ما کتابخون ها جذوبش شده باشیم و خریده باشیم و بعدش, یا ناامید شدیم یا خیلی راضی بودیم از این کتاب.
با توجه به خونده های خودم و تجربه خودم و خوندن نظر مردم توی گوودریدز به این نتیجه رسیدم که این کتاب براساس مشکلات و زندگی و شخصیتی که داری ممکنه بتونه بهت کمک کنه بعضی قسمت هاش ( دقت کنید بعضی قسمت هاش) یا کمکی بهت نمیکنه.
برای خود من بخشی هایی بود که میدونستم دونستنش و عمل کردن بهشون روی زندگیم تاثیر میذاره. اما بدی این کتاب اینه که برای هر مشکلی و هر شخصی یک چیزی تجویز کرده مثل دکتری میمونه که یک دارو رو برای همه تجویز میکنه. اون دارو میتونه برای یکسری ادم ها موثر باشه ولی صددرصد برای خیلی ها هم موثر نیست و حتی ممکنه براشون بد باشه. ولی خب میشه از این دید بهش نگاه کرد که خیلی سخت هستش که کتابی نوشت که از نظر روانی و احساسی و.... برای همه مردم مطالبش صدق کنه.

همونطور که ازاسم کتاب مشخصه کتاب تکه های از یک کل هستش. تکه هایی از ما. از یک انسان. احساساتش. روابطش . افکارش و ...... که به نظرم حداقل ممکنه بتونه توی یک بخش بهتون کمک کنه. شایدم تو بخش های زیادی از زندگیتون بهتون کمک کنه مثل من.

اگر بخوام کتاب رو به کسی پیشنهاد کنم که خیلی به دردش بخوره. نمیتونم راستش. چون نمیدونم درون زندگی خیلیا چی میگذره. تهش شاید بتونم به نزدیکانم پیشنهاد کنم ولی اگر بخوام مثل کتاب برای هرکسی یک نسخه بپیچم میگم خوندن کتابش کم کمش توی یکی از بخش های زندگی بهتون کمک میکنه. پس خوندنش ضرر نداره.

مرسی که خوندی 3> ریدینگ ولاگ این کتاب هم توی یوتیوب اپلود شده.
        

          نمیدونم چی بگم. بعد تموم شدنش که دقیقا توی همین لحظه هست,احساس پوچی میکنم . درسته کتابش برای نوجون ها و تینیجرهاست ولی خیلی جالب به یه سری موضوع ها که یه سری از ادم های بالغ یا جوون ها درگیرش هستن اشاره میکنه و دربارشون صحبت میکنه. درباره چیزایی که توی ترجمه سانسور کردن چیزی نمیدونم ولی مطمئنم انقدر خوب بود که میتونم یه بار دیگه با همون حسی که اولین بار میخوندمش دوباره بشینم نسخه اصلیشو بخونم.
        

          بین پایان کتاب و پایانش خیلی زمان افتاد طوری که یادم نمیاد حتی چطور شروع شد، اروم یا تند، ولی هر جور باشه،   یک تیکه از کتاب یادمه که حدودا همه چیز اروم پیش میره، بقیه کتاب همش داخل هرج و مرج و اتفاق های هیجان انگیزه. اتفاق هایی میوفته که همه چیز رو بهم میریزه و کارکتر ها از هم بی خبر میشن. وقتی این کتاب رو میخوندم نمیتونم بگم نمیشد زمین بذارمش و اینا، اتفاقا خیلی راحت میشد ولی داستانش کشش خاصی داشت که دوست داشتی سریع برگردی به سراغش، بخصوص اخرای داستان. از مدل پایانش خوشم اومد که از یکسری کارکتر ها خبر دار نباشیم، یکسری کارکتر هارو تازه بیارن و معرفی کنن و بدونیم‌که حتما کتاب بعدی قراره ازشون‌کلی استفاده بشه و یک کارکتر خیلی مرموز هم دو صفحه اخر بود که هیچ چیز خاصی ازش نفهمیدم ولی مطمئنم مهم باشه.
پیشنهادم اینه که اسم کارکتر ها و کار مهمی که دارن انجام‌میدن یا نقش اولیشون توی داستان روی یک برگه بنویسد، چون کارکتر ها زیادن و ممکنه کارکتر های مهمی که فرعی هستن یادتون بره. پس مهم هارو بنویسید که وقتی دوباره داخل داستان اومدن بدونید کی بودن و چیکار میکردن و یادتون بیاد.
        

          اگه بخوام توی چند کلمه توصیفش کنم میگم: کوتاه، مفید و پر از زیبایی.
کتابی بودش که واقعا با اینکه فیلم رو دیده بودم منو داخل خودش برد و با ابنکه اخر داستان رو میدونستم استرس گرفتم اون اخرها.
وقتی کتاب رو میخوندم یک حس خیلی بهم دست داد: تغییر نوع نگاه.
نگاهی که به کتاب ها دارم نگاهی که شعر ها یا تئاتر ها یا حتی فیلم ها یا حتی زندگی دارم‌.
امیدوارم بتونم این تغییر نوع نگاه رو به همه بخش های زندگیم تعمیم بدم.