نمیدانم پیش از این جستار خوانده بودم یا نه، اما این را خوب میدانم که فقط روزهایی که مینویسم تا همیشه در ذهنم به عنوان اولین جستارِ خوب باقی خواهد ماند.حتی به کتابی تبدیل شد که انتهایش نوشتم: بعدها به تو برمیگردم و دوباره میخوانمت.کتاب درباره نوشتن، نویسندگی و برش‌هایی خاص از زندگی شخصی نویسنده‌ای خاص بود که احتمالا حتی قصد نوشتن قطعی و صمیمی از خودش را هم نداشت اما انقدر ارتباط بین نوشتن و خواندن را زیبا و مفصل بیان کرده بود که برای منی که هیچ نزدیکی‌ای با نوشتن ندارم هم جذاب بود.لطفا هرچه سریع‌تر بخوانیدش.
