یادداشت‌های کـارینا (7)

          جودی دمدمی بهترین بهترین بهترین کتاب برای یک جوانه تازه سر از خاک در آورده ی ۹ تا ۱۳ سالست. 
واقعا دلم میخواد برگردم به اون زمان با جودی دمدمی 
        

          چی میتونم بگم؟  این کتاب با تمام جذابیت عجیبی که داشت میشه  به یک سبک اعتیاد ازش نام برد.وقتی میخواندمش دائم دلم میخواست آن را زمین بکوبم و دیگر سمتش نروم اما جذابیت داستانش باعث میشد دلم بخواهد بدانم "تهش چه میشود؟" 
"بخش D" فقط یک رمان ساده و جنایی نبود" بخش D" یک درس بزرگ بود. "هیچ وقت هیچ وقت اعتماد نکن"  همه چیز در این کتاب به جا و درست بود. هیچ نقصی فراز و نشیب آن نمیتوانم بگیرم. 
        

          امروز باید این کتاب را میخواندم انگار زمانش رسیده بود! تمام رویداد های صبح 13 دی دوباره برایم زنده شد گریه های مادر  پای اخبار صبحگاهی و...  
برایم تمام این چندسال سوال بود «او واقعا چه کسی بود؟»  که مادر آنچنان برایش گریه می کرد. برای شناختش پنج سال زمان برد و حالا با این کتاب فقط اندکی از وجود قاسم سلیمانی برایم روشن شد.  از نظر من قاسم سلیمانی بیشتر از یک انسان بود که حالا دنیا بدون وجودش خالیست. 
        

          همیشه دوست داشتم درباره اصالت و جایی که در آن پدرم زیست کرده بیشتر بدانم. کرمان را بخشی از هویتم میدانستم که انگار از اول با من نبود بلکه در من ایجاد شد. 
هنگامی که این کتاب رو به صورت پادکست می شنیدم احساس بازگشت به آن اصالت را برای من زنده می کرد. اصطلاحات و لهجه شرین کرمانی در این کتاب نقش بسیار زیبایی ایفا می کرد، همچنین انقدر دلنشین روایت شده بود که هرکسی را می توانست به کوچه و باغ های کرمان دعوت کند.  این کتاب زندگی نامه هوشنگ مرادی کرمانی را روایت می کند و به شدت پیشنهادش می کنم. 
        

          یادمه خوندن این کتاب یک سال پیش که خیلی بیشتر از این توی فضای هری پاتر غرق شده بودم برام مثل نوری روی نور بود. اون زمان هنوز هیچ کدوم از کتابای هری پاتر رو شروع نکرده بودم و هنوز نمیدونستم چقدر میتونه جذاب تر باشه. 
واسه همین یادداشت نوشتن رو گذاشتم برای زمانی که حداقل کتاب های اصلی رو خونده باشم. الان به معنای واقعی میتونم بگم  این کتاب با وجود تمام نقص هایی که داره. که تعدادشون خیلی زیاده! باوجود اینکه خیلی سطحی و سادست، اما یه نمایشنامه است و ما از نمایشنامه نمیتونیم توقع دیگه ای داشته باشیم. عمق داستان اصلی هری پاتر هیچ موقع نمیتونه تبدیل به نمایشنامه بشه و فرزند نفرین شده  هم هیچ وقت نمیتونه به یک داستان واقعی تبدیل بشه و حتی از روش فیلم ساخته بشه. 
واقعا باید بابت اینمه بازیگرا با بازی در فرزند نفرین شده مخالفت کردن خدارو شکر کرد. 
در کل میتونم بگم به عنوان یک نمایشنامه ارزش خوندن رو داشت.