یادداشت‌های محمدرضا (19)

          ( ترجمه سروش حبیبی را خواندم )

این کتاب اثر پروانه ای رو با چاشنی مخصوص تولستوی  _ خط فکری که در اکثر داستان های این نویسنده دنبال میشه _  رو به تصویر می کشه  و با همین چاشنی به پایان می رسه

داستان از جعل کوپن توسط دو پسر بچه در عالم خوشی های کودکانه  شروع میشه اما چه کسی میدونه زنجیره حوادث ناشی ازین اتفاق بر گردن چه افرادی خواهد پیچید و دست چه کسانی رو از پشت خواهد بست ؟  آیا نیکی  و ایثار میتونه زنجیر رو از دست و گردن گرفتاران باز کنه و  نور امید رو در دل اونها بتابونه ؟ 
        

          متوجه شدم که مانگا دوست ندارم
        

          فاضل است دیگر ! دارای نظری لطیف  و روان 

این اشعار را دوست داشتم  :

شوکران
یهودا
سرگردان
ناگزیر
زندگی
تماشا
بی قرار
        

          ادبیاتی که بین شخصیت ها رد و بدل میشه برامون غریبه نخواهد بود و بعد خوندن کتاب اینجا و آنجا مشابهش به گوشمون میرسه ... از جمله کتاب هایی است که هر ادمی باید بخونه  تا بدونه انقلاب بدون آرمان و هدف یا از اون بدتر ایدئولوژی  انقلابی که به دست نااهلان بیوفته چطور تیشه به ریشه آرمان های خودش میزنه  و ملت هارو چندین و چند نسل درگیر تبعات خودش میکنه 
متن داستان از نظر من جذاب بود ممکنه بخاطر صفحات کم این کتاب و تلاش برای به بار نشستن هدف داستان برای بعضی دوستان بیش از حد شعارزده و  یکنواخت به نظر برسه که توصیه ام برای این دسته از دوستان مطالعه  لقمه ای و چند صفحه ای در روز و در پایان خوندن مقدمه ای که خود آقای اورول برای ترجمه اکراینی این اثر نوشته ( در ابتدای این اثر موجوده ولی آخر بخونیدش )
        

          مهم ترین نکته این کتاب خودنوشت ، مبری بودن اون از مدح و ستایشه، جایی که شما با قاسم سلیمانی آشنا میشید قهرمانی خاکستری از قشر مردم ...
        

          یک داستان روان و پر جزئیات دیگه از تولستوی ... مثل همیشه این نویسنده روس نخ روایت رو با آشنا کردن ما با درونیات شخصیت بدست میگیره،  با چارچوب داستان و کلمات دقیق رد و بدل شده بین شخصیت ها  ریسندگی رو ماهرانه و پله به پله انجام میده  و در نهایت با برش آخر مارو دعوت به تماشای نقش و نگار کار ها و عواقب تصمیم گیری ها میکنه 
در این داستان پایان ممکنه کمی دور افتاده از متن و پیش زمینه هایی که نویسنده مطرح کرده به نظر برسه انگار که نویسنده تحمیلا لحظه اخر در اراده شخصیت ها دست می بره و پایان مد نظر خودش رو باز تولید می کنه تا پیام رو برسونه که برای خود من این تغییر رویه مقداری توی ذوق میزد اما باز از " خود پایان "  راضی بودم و لذت بردم.
اگر تولستوی خوان هستید این اثر قطعا حداقل برای یک بار شما رو سرگرم میکنه و از اون لذت خواهید برد اما برای کسانی که میخوان خواندن آثار تولستوی رو شروع کنن، این اثر رو برای بار نخست توصیه نمی کنم  ( پدر سرگی گزینه بهتری است )
        

          امتیازم به قلم نویسنده ، نحوه به تصویر کشیدن یک عقیده در قالب انسان  و  ترجمه مترجم : ۸ از ۱۰
نظرم راجع به خود اون عقیده  : ۴ از ۱۰
        

          یه کتاب روان دیگه از خانوم نوتومب که نه چیزی بهتون اضافه می کنه و نه آزار و اذیتی با خوندنش شامل حالتون میشه، به عنوان کسی که ۴ ۵  تا کتاب از این نویسنده خوندم  و حاضرجوابی هاشون رو دوست دارم میگم که آرایش دشمن برجسته ترین کتاب ایشونه...
این کتاب کوتاه هم داستان روانی داره و داخلش سرنوشت و طالع بینی  و تقدیر و اطاعت پذیری یا طغیان علیه اون رو به بازی بین شخصیت ها تبدیل میکنه و هوشمندانه  نتیجه گیری رو بر عهده مخاطب میذاره ، برخلاف بعضی عزیزان به نظرم  پایانش در خور این کتاب و داستان بود و در کل یه کتاب معمولی  برای من محسوب می شد
        

          اگه این کتاب رو دوست ندارید یه کمونیست هستید 
        

          میگن که در روایت وقایع این کتاب ممکنه اغراق شده باشه اما اصل ماجرا رو کسی زیر سوال نبرده و همینه که خوندن این کتاب رو ده برابر هیجان انگیز تر میکنه :) اگه میخواید یه کتاب ترسناک عالی بخونید و با دنیای فیلم های کانجورینگ ، آنابل ، یا حتی فیلم سینمایی آمیتی ویل آشنا هستید و خوشتون اومده این کتاب رو از دست ندید 
        

          شیطان کار بد را به شما پیشنهاد نمی کند شیطان کار بد را به شما عمل خوب جلوه می دهد 
        

          کتاب جالبیه و چیزی که هیجان انگیز ترش میکرد بر اساس واقعیت بودن داستان های این کتابه  ادد و لورن وارن هم که عزیز دل ترسناک پسندان :)

بهترین داستان های کتاب از نظر من ( بر اساس میزان معروف بودن ، ترسناک بودن ، و عجیب غریب بودن ) این داستان ها هستن : 
حمله اهریمن
آمیتی ویل
یک قتل فجیع
        

          در کل نه زیاد ترسناک بود نه دلهره آور ، نه گره چندانی ایجاد کرد ، حفره داستانی زیادی هم داشت ولی بشخصه پایانش و پیچش های کوچیکی که نزدیک پایان ایجاد کرد رو دوست داشتم. این  کتاب جلد صفر این مجموعه است و خب تا حدودی انتظار داشتم هیجان بالا یا داستان فوق العاده خفنی نداشته باشه ...  برای همین یک جلد دیگه به این مجموعه فرصت میدم ...

پ.ن : یه مقدار  نحوه روایت این کتاب اذیت کننده بود و عادت نداشتم که توی نشر باژ  با ایتالیک و غیرایتالیک کردن نوشته سعی کردن بین قضاوت ها و افکار افراد با خط روایت داستان تفاوت ایجاد کنند و از وسطای کتاب دیگه اذیت کننده نبود و عادت کردم
        

          به طرز بسیار عجیبی خوب ! حتما یکبار خوندن رو توصیه می کنم ، طرح داستان عالی ، اجرا منحصر بفرد و خوب ، شخصیت پرازی دقیق ،  ترجمه فوق العاده ، همه اینها اثر ادبی بدیعی رو به شما تقدیم می کنه که اگه مقداری به طنز سیاه ، تخیل ، تاریخ قرون وسطی و قدری فلسفه علاقه داشته باشید یا کلا مارک تواین پسند باشید :) ، با یک اثر بدیع و فوق العاده رو به رو خواهید بود...


یک نفر توصیفی از این کتاب ارائه داده بود که به نظرم حس و حال خوندن این کتاب رو دقیق توضیح می داد :
این اثر دقیقا همون کتابیه که یهویی از یک کتابخونه شلوغ با کلی کتاب حجیم بیرون میکشی و بعد تموم کردنش میگی این چی بود دیگه ؟ کی این کتابو خریده بودم ؟ چرا با این شاهکار قبل این آشنا نشده بودم ؟ چرا هیچکی راجع به این کتاب حرف نمی زنه ؟
        

          کتاب روان و خوش خوانیه ، کلا در خوندن این مدل کتاب ها نباید انتظار پیچیدگی داستانی عجیب و غریب یا اتفاق خیلی خفن داشته باشین ، داستان دقیقا همون چیزیه که در خلاصه های این کتاب گفته می شه .... نورا سید دختری با افسردگی حاد که فکر می کنه هیچ فایده ای نداره و بقیه بدون اون هم حالشون خوبه ( به قول تورگنیف کبیر یک آدم اضافی است )، این امکان براش پیش میاد که زندگی های دیگه رو تجربه کنه ... پایان داستان رو میدونیم چه خواهد شد ولی چیزی از لذت همراهی با این داستان کم نمیکنه. برای افرادی که شرایط خوبی رو نمیگذرونن کتاب مفیدیه ، در کل در مواجهه با این سبک کتابا نباید انتقادی برخورد کرد بلکه باید از مسیر داستان لذت برد :)

دلایل نمره کم کردن من :
۱) داستان خیلی بخش بخش شده و حالت نمایش نامه طور به مخاطب القا می کنه . همچنین نویسنده خیلی دست بردنش توی داستان مشخصه انگار شخصیت هارو در هر بخش بر اساس شطرنجی که میخواد بازی کنه میچینه و این دست بردن واضح به نظرم از عمق تاثیر گذاری مطلب خیلی کم میکنه
۲) لعنت به همجنسگرایی :) 
۳) کتاب خیلی روونه یکم ادبی تر شاید میتونست باشه که فکر میکنم این مسئله در چاپ نشر ثالث جبران شده 
        

          از دیدگاه متفاوتی به وقایع کربلا اشاره کرده بود و تکان دهنده بود ... اما احساس میکنم کوتاه بودن کتاب به محتواش آسیب زده ، اگه کتاب مقداری طولانی تر بود و جزئیات بیشتر پرداخته می شدن  خیلی تاثیر بالاتری داشت تا اینکه وقایع قطاری پی در پی هم چیده بشن

        

          اثر ضعیف از خانوم نوتومب که حاضر جوابی هاشون در کتاب ها رو دوست دارم و از اصلی ترین دلایلیه که آثارشون رو دنبال میکنم، حدود ۴۶ صفحه از کتاب رو خوندم و نتونستم ادامه بدم ... شاید مدت ها بعد خوندم و نظرم تغییر کرد ... ولی نسبت به کار های دیگه ایشون مثل آرایش دشمن ، کتاب ضعیفی بود
        

          تقابل فرهنگ شرق و غرب در دل یک اداره ( بخوانید اردوگاه کار اجباری امپراتوری ژاپن که تغییر نام  پیدا کرده ) و تفاوتهای  این دو فرهنگ در ارزش گذاری ها 
ترجمه خوب و حق مطلب رو ادا کرده
مطالب کتاب برای یکبار خوندن خوب و کافیه، به شخصه این کتاب رو به خاطر حاضر جوابی های جذاب مکالمات، که خانوم نوتومب در  شخصیت هایی خلق میکنن استفاده میکنن خوندم و در کل راضی هم بودم
        

          کتاب معمولی و ساده با انتظاراتم که داستان با تعلیق و پیچش‌های خوب بود تفاوت داشت، این کتاب نه اونقدر صاحب ارزشه که بخوام چند بار بخونمش و یه عضو ثابت از کتابخونه‌ام بشه، نه هم کتابی که ازش متنفر باشم.... چیزی در توصیف کتاب میتونم بگم که ممکنه به شما برای انتخاب این کتاب یا نخوندنش کمک کنه، اونم این موضوع که این کتاب حال و وصف یک آدم آلزایمریه اینکه زندگی بهشون چطور میگذره... نه چیزی بیشتر نویسنده صرفا داستان رو جنایی کرده تا احساسات مخاطب رو تحریک کنه و از طرفی دیگه حفره‌های داستان رو پنهان کنه... به نظر من داستان در هیچ کدوم از دو مورد نشان دادن یک قاتل در موضع ضعف و یک فرد مواجهه با زوال عقل و آلزایمر به طور کامل موفق عمل نمیکنه... شاید بخشی از نپسندیدن من به خاطر ماهیت ادبیات کره و ژاپن باشه که روایت گزارش گونه بر همه چیز اولویت داره حتی نتیجه و هدف داستان و اینجا هم داستان عملا نقطه اوجی نداره و نقاط جذاب داستان جملاتی هستن که تماما از کتاب‌های دیگه وام گرفته شدن... بشخصه اگر دوباره امکان انتخاب داشتم این کتاب رو نمیخوندم امتیاز من به این کتاب ۲/۵ از ۵ هست.