بیایید با آدم هایی که در این زندگی با ما شریکند مهربان باشیم.بیایید گهگاهی سرمان را بالا بیاوریم، چون هر کجا ک باشیم، آسمان بالای سرمان بی انتهاست....(:
من زنده ام ...(:
        

          بسیار عالی کلا کتاب هایی که درباره کتاب و کتابخانه هست جذابه
        

           بهترین کتاب 
مت هیگ  شاهکار خلق کرده است 
 آن هم  با کتاب های کتابخانه ای که هرکدام  به سرنوشتی  دچار میشوند 
 قلم  بسیار عالی روان  
 ذهن را سیال را نگه می دارد 
 وتخیل فوق العاده  داشتن  کاراکتر های عالی   واز جنس  دلربا  
انگار دارد اتفاق می افتد وتو تماشا گری یا بهتر بگویم  خودت  داری درآن نقش  بازی  می کنی 
 کتاب  برای انتخاب های ما تاکید فراوان دارد ومی گوید  که سرنوشت  زیر چنگال  انتخاب است که شکل می گیرد عالی عالی 
        

          واقن کتاب خُنوکی بود واقن مزخرف بود من که تو همه سبک کتاب میخونم و سعی میکنم با قلم هر نویسنده کنار بیام با این نتونستم واقن کتاب چرت و پرتی بود هرچند که از دختری که ماه را نوشید قابل تحمل تر بود... 
من نمی خوام زحمات نویسنده و مترجم رو زیر سوال ببرم اما واقن  کتاب چیزی بود خیلی آبکی قشنگ نویسنده آب بسته بود تو داستان=//
        

          واقعا کتاب خیلی خوبی هست من رو در خودش غرق کرده بود زمانی که اصلا حال خوبی نداشتم می‌توانستم همدردی کنم و خیلی کمک میکرد این حس همدردی:)
        

          چرت . الکی بچه هامون وقتشون رو صرف کتابی می کنند که توسط فردی نوشته شده که فقط حالت های روانی یک روانپریش رو نوشته!
        

          کتابی با موضوعی نو و بسیار جالب . وسط‌های کتاب احساس می کنید که قراره تکراری و خسته کننده بشه  اما ار همونجا مسیر داستان تغییر می کنه و انگیزه و امید به زندگی رو در خواننده ایجاد می کنه. ارزش خواندن داره 
        

          نظرات راجع به این کتاب، مثبت و خوبه
فک کنم فقط منم که با خوندنش، حسرت همه‌ی زندگیایی که نکردم رو خوردم و بیشتر دلم گرفت.
        

          اگه امید به زندگی ندارید :)
        

          بسیار جالب بود
        

          از بهترین کتابایی که خوندم 💯❤️
        

          کتاب خیلی زیبایی بود توصیف این کتاب سخته ولی خیلی قشنگ فلسفه اتفاقات زندگی را توصیف می‌کرد هرچه در مورد کتاب بنویسم حق مطلب را ادا نکردم ولی دوتا از بهترین متن های کتاب از نظر خودم را براتون به اشتراک میذارم
اگه از کسایی هستی که در حال غر زدن برای زندگی کردن هستی یا حسرت های زیادی تو زندگی برا خودت ایجاد کرده ای توصیه میکنم این کتاب را بخون
        

          خیلی کتاب خوب و جالبی بود 
انگار زندگی من و نورا یکی بود  میتونستم خیلی راحت درکش کنم 
از اول کتاب جذبش شدم  و زندگی رو با نورا میگذروندم 
حس امید و زندگی بهم میداد 
برای نورا خوشحالم زندگی خوبی داشت 
این فرصت که بتونی زندگی های دیگه رو تجربه کنی خیلی خوبه
درهر حال خیلی خوب بود 🥹🤝🏻
        

          واقعا کتاب خوبی بود و الان که تمومش کردم از خوندنش حس خوبی دارم. نویسنده توی این کتاب، سعی داره ارزش زندگی رو نشون بده و واقعا هم توش موفقه و به نظر من تنها مشکل این کتاب این بود که پرکشش و جذاب نبود، طوری نبود که آدم دلش بخواد ادامه بده، و آخرش هم تقریبا از اولش مشخصه که چی میشه.
ولی خوشحالم که بیخیالش نشدم و نیمه کاره رهاش نکردم :)
        

          تو اوج ناامیدی خودکشی نکنید حسرت نخورید نخواین ک جای کس دیگه ای باشین یکم صبر کنید صفحه بعدی زندگی ورق برمیگرده
        

          کتابخانه نیمه شب یه استفاده استعاره‌ گونه‌ست از جهان های موازی؛ برای اینکه این نکته رو به شما بگه که:
زندگی کردن همیشه بهتر از زندگی نکردنه چراکه همیشه زندگی بی نهایت شکل های متفاوت داره که حتما میتونه تو رو راضی کنه.
به این فکر کن که تو میتونستی رقم زننده ی بهترین این بی‌نهایت احتمال ها باشی. 
پس نا امید نشو!
        

          با این که خیلی معروفه اما من نپسندیدم. چون حس کردم خیلی یکنواخته 
        

          کتابه خوبیه و آدم باهاش احساس همدردی میکنه و اگه امید به زندگی ندارید حتما این کتاب رو بخونید👌
        

          داستان یکدست نیست. خوب شروع میشه. خوب هم پیش میره. گرچه میشد عالی هم باشه. روابط علی و معلولی در داستان رعایت نشده. اونجایی که نورا یکی یکی موقعیت های زندگیشو از دست میده و رهاشون میکنه، مشخص نیست که چرا این کارو میکنه. حتی اگر آدم دمدمی هم هست، نویسنده باید با من درمیون میذاشت.
داستان نسبتا خوب پیش میره تا اونجایی که داره زندگی های مختلفو تجربه میکنه. داستان افت میکنه. خیلی زیاد. نویسنده فقط حرف میزنه و همینجاس که احتمالا خیلیا داستان رو رها میکنن. از تجربه ی زندگی آخر به بعد، داستان دوباره به اوج برمیگرده. دوباره جون میگیره. و خوبه که همینطوری هم تموم میشه.
        

          تعریفش را خیلی خیلی شنیده بودم. خواندمش اما از جایی به بعد تنتها برای آنکه تمام شود ادامه میدادم. برای من جذابیت خاصی نداشت و از همان ابتدا انتهایش را حدس میزدم. شعارگونه بودن به خصوص در فصل های انتهایی خیلی به چشم می‌آمد و اینکه من مدام وسط های کتاب یاد کتاب "آنسوی مرگ" میوفتادم. :))))) ربط زیادی ندارد اما پیشنهاد میدهم آن را هم بخوانید. حداقل میدانید که آن حقیقت است. :)