یادداشت‌های لیلا یزدی (14)

          دیدار آنچه روان است و میگذرد، آرامشی به خاطر آشفته می‌دهد. گذر آب. هرچه هست، بگذار بگذرد. ثقل ذهن و کلاف روح، انگار باز می‌شود. آب در تو انگار جاری می‌شود و تو انگار در آب. آنچه به دل داری گره می‌گشاید و روان می‌شود. شسته می‌شوی.آب!
        

          تجربه‌ی اولم تجربه‌ی خوبی بود
و باعث شد به قلم موراکامی علاقمند بشم و بعد از یه وقفه برم سراغ کتاب بعدیش.
۲۷دی۱۴۰۲
        

          یکی از خوبترین هایی که خوندم
        

          فقر هم گه‌گاه سخی‌ست.
دستِ بسته هم گه‌گاه دلِ باز دارد.
        

          صوتی این کتاب رو گوش دادم و برای لذت بخش بود به عنوان تجربه‌ی اولم از قلم آقای گلشیری
مخصوصا که نیما رئیسی واقعا کاردرست عمل میکنه در زمینه کتاب صوتی.
        

          اونقدر که فک میکردم برام جذاب نبود متاسفانه
        

          به عنوان تجربه‌ی اولم از خوانش نمایشنامه برام جذاب بود. 
ازین دست کتابها خوشم میاد
که تماما دیالوگه و باعث میشه دقتم روی تک تک کلمات بیشتر بشه.
۲۹بهمن۱۴۰۲
        

          هم دوسش داشتم هم نداشتم
درحقیقت اوج داستان هم نتونست اونقدر منو سفت و سخت نگه داره پای داستان که به خودم بیام و ببینم غرق شدم.
صرفا خوندمش تا تموم شه
        

          جایی خوانده بود یا خودش فکر می‌کرد که وقتی تحمل خاطره ها سخت شود، آلزایمر می آید.
        

          داستانهای کوتاهِ دوست داشتنی.اولین کتابی که ازین ملیت منو به خودش علاقمند کرد
        

          یکی از بهترین هایی که خوندم. دیگه بعد این کتاب فهمیدم که علاقم به مجموعه داستان بیشتر از بقیه ست
        

          پدیده‌ی عجیبی‌ست این دوستی...
        

          نمیدونم دلیل این حجم از تعریف و تمجید از این کتاب چیه
داستان میتونست توی ۳۰۰ صفحه جمع بشه!!
زیاده گویی و توصیفات بیش از اندازه‌ش واقعا ذهن رو خسته میکنه.
اگر با نسخه صوتیش پیش نمیرفتم بی شک نیمه های راه رهاش میکردم.