یادداشت‌های ثنا حشمتی (17)

          این کتاب، روایت زندگی -یا بهتر است بگوییم پسا زندگیِ- دختر نوجوانی به نام لیلی است که بعد از مرگ ناگهانی‌اش روحش در این دنیا گیر افتاده و در این مسیر اتفاقاتی برایش رخ می‌دهد که زندگی خود و اطرافیانش را هم تحت الشعاع قرار می‌دهد. در این کتاب از سطح زندگی دنیایی که همین الان همه‌مان حسش می‌کنیم فراتر می‌رویم و خود را با نوجوانی روبه‌رو می‌بینیم که با مرگ غیرمنتظره‌اش، همه جزئیات زندگی، از بو کردن گل‌ها و مدرسه رفتن و بغل کردن اعضای خانواده گرفته تا چیزهای پیش پا افتاده‌تر برایش تبدیل به رویایی غیرقابل دسترس می‌شود و برای یک ساعت دیگر از زندگی روزمره خود را به آب و آتش می‌زند.
اگر از زندگی رومره و کسل کننده‌تان خسته شدید، اگر با دیدن چهره‌های تکراری عزیزانتان دیگر قلبتان شروع به تپش نمی‌کند و اگر ته قلب خود می‌دانید که با وجود «آرام» بودن همه چیزی از زندگی لذت نمی‌برید، پیشنهاد می‌کنم همین امشب خواندن این کتاب را شروع کنید.
        

          واقعا و واقعا بهش عادت کرده بودم و اینکه الان تموم شده موجب عذاب الهی مه  و طبیعتا الان به شدت احساس خلا میکنم و نمیتونم هیچ کتاب دیگه ای رو          بخونم ولی حالا از موضوع دور نشیم میخواستم بگم که من همیشه عاشق اسنیپ بودم و با اینکه همه بهم میگفتن دیوونم و چرا اونو دوست دارم همیشه حس میکردم که داره یه جوری با همه کارهاش از هری مراقبت میکنه پس فکر میکنم نویسنده تونسته این حس ضعیف رو حداقل در من به وجود بیاره که در آینده   میفهمیم که اسنیپ واقعا خوب بوده . از اینکه این سعادت رو پیدا کردم که این کتاب رو بخونم بی نهایت خوشحالم و به شدت از این همه تخیل این نویسنده در عجبم . 
 مرسی از رعنا که منو مجبور کرد این سری رو بخونم
        

          مدتی بود که به شدت از کتاب دور شده بودم. تمرکزم تا حد زیادی کم شده بود و به نوعی نمی‌تونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم. از چند روز پیش که کمر همت بستم که یکم مفید باشم و یک کتاب رو هر طور شده تموم کنم. 
همیشه دوست داشتم راجع به کشوری که هیچ راه ارتباطی با مردمش وجود نداره،  اطلاعات کسب کنم. از نوع زندگی و مشکلات شون. از مردم و احساسات شون. پس این کتاب رو انتخاب کردم؛ غافل از اینکه نمی‌‌دونستم قراره توی مدت کوتاهی، ببینم که توی داستان غرق شده ام. عبارات ساده و گویا و جذابیت داستان واسه کسی که مدت ها بود انگیزه‌ای برای کتاب خوندن نداشت، کاملا آدم رو مشتاق می‌کرد که همه چی رو کنار بذاره تا ببینه ادامه‌ی داستان چیه. 
خلاصه، لازم دونستم یه اعلام بازگشتی بکنم و این ریویو رو بنویسم که بدونم مبدا دوباره‌م کی بوده. 
Let's go!
        

          کتابی که در پنج سال اخیر به طور دقیق صد و نه  بار توسط من خوانده شده :)
با این حال هنوز هم جذابیت خاصی داره وقتی میخونمش :)
        

          کتابی بود که از لحاظ دردناکی داستان ندیدم مشابهش رو، هر چند که در عین حال خیلی مجذوب کننده بود. راجع به داستانش و روندش هیچ ایرادی نمی‌شه گرفت.. 
اما، حاشیه رفتن های طولانی نویسنده وسط قسمت های هیجان انگیز داستان، گاهی آدم رو بی‌رغبت می‌کرد نسبت به ادامه دادنش.
چون فقط اون قسمت های حاشیه‌ای- که احتمالا اگر به جا و مناسب نوشته می‌شد، مطالب مهمی بودن- رو می‌خوندی تا تموم شن، و بتونی دوباره به داستان برگردی. و گاهی می‌دیدی که این مسئله صفحه ها و صفحه ها طول می‌کشه!!! این یکم دلسرد کننده بود. 
ولی در کل، به نظرم منبع اطلاعاتی خیلی خوبی بود... :)
        

          بامزه ترین :>>>>>>>
        

          "چرا در زندگی مقدر بود که همه چیز برود؟ زه‌زه، خیلی ساده: برای این که متولد شدن یعنی رفتن. رفتن از همان ساعت اول. از همان لحظه‌ای که انسان شروع به نفس کشیدن می‌کند و تو نمی‌توانی با واقعیت زندگی دست و پنجه نرم کنی."
        

          ...وای
واقعا خیلی خیلی خیلی دوستش داشتم و از نظر من این سری واقعا فوق العاده بود

   واقعا ارزش این رو داشت که تا صبح بیدار بمونم و بخونمش   :)

به هیجان انگیز ترین و دلخواه ترین شکلی که واقعا میتونست داشته باشه تموم شد :)

مرسی ازت براندون مول واقعا ممنون :))
        

          از اولیشم قشنگ‌تر بود.
        

          تنها اگر چند ماهى ست به طور مداوم اين فكر بدجور در سرتان افتاده كه چرا بايد زنده بمانيد و آيا اصلا دليل واقعا قانع كننده اى براى زندگى هست ، مى توانيد كلمات اين كتاب را به شكل جدى درك كنيد. در غير اين صورت آن را بگذاريد كنار تا در اوج سقوط و بدبينى آن را بخوانيد تا نگرشتان را نسبت به بعضى چيزها تغيير دهد :)
        

          بی‌شک، فوق‌العاده بود. هر چقدر بیشتر راجع به زندگی آدم های این کشور اطلاع پیدا می‌کنم، در عین دردناک و گریه آور بودنش، خسته کننده نمی‌شه برام و هر دفعه به وجود لِوِل های جدیدی از بدبختی محض آگاه می‌شم..
اینکه کوچکترین چیزها، مثل غذا، چقدر واسه اکثر آدم‌ها عادیه در صورتی که واسه جمعیت زیادی از مردم کالای لوکس به حساب میاد و تنها هدفشون برای زندگی صرفا رسیدن به اساسی ترین نیاز اولیه زندگیه..
در کل، به شدت پیشنهادش می‌کنم، به روون ترین شکل، زندگی فردی در طول ۳۰ سال در کره‌ی شمالی رو تعریف می‌کنه و اگر تحمل غم زیاد رو دارید احتمالا براتون خوندنی خواهد بود..
        

          گاهی کلمه وجود نداره برای این که چیزی رو توصیف کنی حالا زشتی  یا قشنگی و هرچیزی می تونه باشه 
به خاطر همین من هم الان چیزی نمیگم :)
و شاید مسخره باشه ولی چیزی که دل منو لرزوند این بود 
"نگران نیستم هری چون با تو ام" 
 البته شاید اینی که نوشتم دقیقا این نباشه ولی این چیزیه که تو ذهنم میمونه 
:(
        

          .. واااای 
چطور ممکنه که یک فرد انقدر یک مجموعه رو دوست داشته باشه ؟ 
و نویسنده دیوانه و بی شک دوست داشتنیش رو؟
شاید لازم نباشه بگم که بعد از خوندن 13 جلد واقعا و واقعا باور دارم که بودلر ها وجود دارن و همونقدر خوب و دوست داشتنی و باهوش و در لحظه راه حل پیدا کنن :)
آخرش ؟
فقط میتونم بگم که بهترین بود :)
 خیلی خوشحالم از اینکه وقتی داشتم از کنار کتابفروشی رد میشدم و میدونستم که اگر کتابایی  رو بخرم که خیلی خوب نیستند قطعا توسط خواهرم به قتل میرسم با این حال با شجاعت تمام توی مغازه رفتم و چند ثانیه به کتابها خیره شدم و مطمئن شدم که اون همون چیزیه که من میخوام و ساده بگم ؟ با خوشحالی تمام خریدمشون  :)))))
        

          با اینکه خیلی دوستش داشتم و از اون کتاب های جذابی بود که دلت می خواد زیرزیرکی زیر میز بخونی؛ اما در گذر زمان، با زیاد شدن سن، دیگه شاید از داستان های تکراری نبرد حق و باطل آن طور که باید و شاید لذت نبری. ولی با این حااال، ته تهش خیلی خوب بود.
        

          یکی از قشنگتررررررییییییین کتابها در سراسر جهان! 
ولی کاش صفحه آخر انقدر برام عذاب آور نبود
جورج......
        

          نمی‌دونم طولانی شدن مدت خوندنش باعث این می‌شه یا نه، ولی واسه منی که تو دوست‌داشتن کتاب‌ها اصلا سخت‌گیر نیستم خیلی خسته‌کننده یکنواخت و تقریبا می‌شه گفت عاری از اتفاقات قابل توجه بود. نتیجه‌گیریش هم انگار یک خط دیگه از بدنه یک کتاب 400 صفحه‌ای بود.