هری پاتر و یادگاران مرگ

هری پاتر و یادگاران مرگ

هری پاتر و یادگاران مرگ

جی. کی. رولینگ و 1 نفر دیگر
4.7
116 نفر |
18 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

7

خوانده‌ام

331

خواهم خواند

35

شابک
9789648944402
تعداد صفحات
432
تاریخ انتشار
1399/7/19

توضیحات

        
نیمه شب، وقتی نوبت نگهبانی هرمیون شد برف می بارید. خواب های هری در هم برهم و آزارنده بود: یکسره نجینی به خوابش می آمد و می رفت، ابتدا از درون انگشتری غول پیکر و ترک خورده، سپس از داخل تاج گل کریسمس. بارها وحشت زده از خواب پرید، با این اطمینان که کسی از فاصله ای دور، او را صدا زده، و با این تصور که صدای وزش باد در گرداگرد چادر، صدای گام های کسی است.
سرانجام در تاریکی از جایش بلند شد و به سراغ هرمیون رفت که جلوی در چادر کز کرده بود و در نور چوبدستی اش کتاب تاریخ جادوگری را می خواند. هنوز برف سنگینی می بارید و هرمیون از پیشنهاد هری استقبال کرد که گفت زودتر بارشان را ببندند و به سفرشان ادامه بدهند.
همان طور که می لرزید و از روی لباس خوابش بلوزی پشمی می پوشید با هری موافقت کرد و گفت:
ـ می ریم جایی که محفوظ تر باشه. یکسره فکر می کردم صدای کسانی رو می شنوم که بیرون چادر در حرکتند. حتی یکی دوبار به نظرم رسید که یکی رو می بینم.
هری که داشت ژاکتی به تن می کرد لحظه ای درنگ کرد و نگاهی به دشمن یاب خاموش و بی حرکت روی میز انداخت. هرمیون با چهره ای دلواپس گفت:
ـ مطمئنم که به نظرم رسیده. مال بارش برف توی تاریکیه، باعث خطای دید می شه... ولی چه طوره برای اطمینان هم که شده، زیر شنل نامریی خود مونو غیب و ظاهر کنیم؟
نیم ساعت بعد، چادر را بسته بندی کرده بودند، هری جان پیچ را به گردن داشت و هرمیون کیف منجوق دوزی اش را محکم در دست گرفته بود که خود را غیب کردند. همان انقباض همیشگی وجودشان را فرا گرفت، پاهای هری از زمین برف پوش جدا شد و محکم به زمینی خورد که انگار یخ زده و پوشیده از برگ بود. 

      

لیست‌های مرتبط به هری پاتر و یادگاران مرگ

نمایش همه
هری پاتر ومحفل ققنوس (هری پاتر5)هری پاتر و جام آتش (هری پاتر4)هری پاتر و زندانی آزکابان (هری پاتر 3)

کتاب‌هایی که رولینگ ایده‌هاش رو از روشون کپی کرده

61 کتاب

* مجموعه‌ی دریازمین(1968) از ارسولا لگویین، از معروفترین کتابا درباره‌ی یه قلعه جادوییه که یه مدرسه است برای آموزش جادوگرای جوان. تو مصاحبه‌ای که لگویین با گاردین سال 2005 داشته می‌گه:«من از منتقدان متحیرم که کتاب اول هری پاتر را اوریجینال به حساب آورده‌اند. رولینگ خصوصیات زیادی دارد اما اصالت در میانشان جایی ندارد. این است که آدم را آزار می‌دهد.» هیچوقت از خودتون پرسیدین چرا بالای 20 ناشر دست‌نوشته‌ی اولیه رولینگ از هری پاتر رو رد کردن و دست‌آخر یه ناشر کوچیک حاضر شده با تیراژ محدود چاپش کنه؟ خب من براتون توضیح می‌دم. هری پاتر یه دستمال‌سفره هزار تیکه‌ی کپی شده از ایده‌های کتابای مختلفه. * مجموعه هفت جلدی بدترین جادوگر(1974) از جیل مورفی تو مجموعه بدترین جادوگر یه مدرسه‌ی شبانه‌روزی جادوگری داریم(یه قلعه که رولینگ هاگوارتز رو ازش کپی زده) که یه جادوگر بد سعی داره مدام توش نفوذ کنه(سلام ولدمورت!) شخصیتای اصلی هم سه تا دوست(مثل رون و هری و هرمیون) هستن که همکلاسی بلوند و نازپروردشون(مثل مالفوی) و دو تا وردستش (مثل کراپ و گویل) یکسره آزارشون می‌دن. این مدرسه گروهبندی داره و استادای سختگیر که نفر اصلیشون یه استاد معجون سازیه(سلام اسنیپ). مسابقه‌ی جارو سواری هم داره(واقعا خسته نباشی رولینگ با کویدیچت) و هر دانش‌آموزی هم باید یه حیوون دست‌آموز داشته باشه. حتی شروع هر سال تحصیلی هم با یه سرود شروع می‌شه. درس‌ها هم دقیقا همون درس‌های هاگوارتز هستن. لباس فرم و کلاه جادوگری و قلم پر و اینها هم جز فضاسازی داستانه. یعنی رولینگ هیچ خلاقیتی توی این موارد هم تو مجموعه‌ش‌ نداشته. از اینا بگذریم مک‌گناگال یه زیراکس از مدیر این مدرسه است. چه خصوصیات ظاهری و چه شخصیتی. یعنی امکان نداره‌ها که شما خانم ککلز رو ببینید و یاد مگ‌گناگال نیفتید. مخصوصا که مجموعه تصویرگری هم داره. این مدرسه جادوگری حتی یه جنگل هم ضمیمه‌ش داره. اینها فقط یه سری از کپی‌های رولینگ از این مجموعه هستن. ایراد اصلی اینجاست که رولینگ حتی به پلات‌های این مجموعه هم رحم نکرده و هر جا میلش کشیده اونها رو هم کپی کرده. جلد اول این مجموعه شخصیت بد قصه جاروی شخصیت اصلی رو طلسم می‌کنه تا مسابقه‌ش رو خراب کنه، درست مثل همون بخشی که رولینگ هم توی جلد اول هری پاتر کپی کرده. توی جلد سوم هم یه جادوگری داریم که مدت‌هاست تبدیل به قورباغه شده. اینم دقیقا مثل اون جادوگری که تو کتاب سوم هری پاتر معلوم می‌شه مدت‌ها موش بوده و سال به سال با خانواده‌ی ویزلی می‌رفته هاگوارتز و بر می‌گشته. در «بدترین جادوگر» یه فستیوال هم هست برای هالووین که خب رولینگ دیده دیگه واقعا ضایع می‌شه، پس جاش رو با کریسمس و میهمانی یول عوض کرده. توی یه جلد دیگه هم شخصیت بد قصه خودش رو با معجونی که توی پاتیل درست می‌کنه به شکل یه استاد دیگه درمیاره تا از این طریق بتونه ناشناس خودش رو وارد مدرسه بکنه. این شما رو یاد چی میندازه؟ بله! طرح داستان جلد چهارم هری پاتر و اون یارو که با خوردن مرتب اون معجون خودش رو جای یکی از استادای هاگوارتز جا می‌زنه. غیر از اینها فضاسازی و لحن شخصیت‌ها و دیالوگ‌های هری پاتر و حتی تنبیه‌هایی که شاگردها می‌شن هم سراسر یادآور همین مجموعه است. * گروشام گرینج(1988) از آنتونی هورویتس شخصیت اصلی یه پسر به اسم دیویده که خانواده‌ش ازش بدشون میاد.(واو! سلام هری!) تقریبا هر المانی که در هاگوارتز هست یه کپی آشکار از مدرسه‌ی جادویی این کتابه. تابلوهای سخنگو. رمز عبور برای ورود به خوابگاها. اشباح و معلم‌هایی که روح و گرگینه هستن. رسیدن به مدرسه‌ی جادوگری با قطار. فرستادن دعوتنامه با پرنده. البته رولینگ کلی خلاقیت به خرج داده و کلاغ رو کرده جغد! بعد از اون می‌رسیم به مسابقه‌ی جادوگری. مسابقه‌ی جام آتش یه کپی از مسابقه‌ی جام نحس این کتابه. رولینگ حتی به خودش زحمت نداده چیزی رو که شرکت‌کننده‌ها دنبالش هستن عوض کنه و هری و بقیه باید برن بازم جام پیدا کنن. * راز سکوی شماره‌ی 13 از ایوا ایباتسون حتی دروازه‌ی ورود به دنیای جادویی رو هم رولینگ از کتاب راز سکوی شماره‌ی 13 از ایوا ایباتسون کپی کرده. یعنی یه سکو توی ایستگاه کینگز کراس لندن. فقط رولینگ اسمش رو از سکوی سیزده به سکوی نه و سه چهارم تغییر داده. توی کتاب «راز سکوی شماره‌ی 13» شخصیت اصلی با یه خانواده‌ی بدجنس و پسر شرور و چاقشون مجبوره زندگی کنه. خب، اینم از کپی عمو و ورنون و خاله پتونیا و اون پسر چاقشون. * بازی کامپیوتری مجموعه‌ی جادوگری (1991) که بازم توی به مدرسه‌ی جادوگری می‌گذره و حتی شخصیت اصلیش همون ظاهر و عینک هری رو داره. با کلاه جادوگری و لباسای فرم و غیره. * خانه‌ی جادوگران(1991) از جین یولن. که اونجا هم یه پسر یتیم به اسم هری، ام ببخشید، هنری! میره به یه مدرسه‌ی جادوگری و باید یه پیشگویی رو محقق کنه و یه جادوگر شرور رو شکست بده. * مجموعه‌ی ماجراهای پریدین (1968) از لوید الکساندر. تو این قصه یه پسر یتیم داریم که از مرگ نجات پیدا می‌کنه و در سرنوشتشه که یه شر بزرگ رو شکست بده. (وای بازم سلام هری!) کاراکترهای مشابه و پلاتی که هول مسئله‌ی جاودانگی می‌گرده.(یاد جلد آخر هری پاتر افتادین؟ آفرین بر شما!) اتفاقات هر جلد مجموعه‌ی «ماجراهای پریدین» هم مثل مجموعه‌ی هری پاتر توی سال‌های پیاپی و دنبال هم اتفاق میفته. برای کسانی که متعصبانه مجموعه‌ی هری پاتر و رولینگ رو می‌پرستن، ناراحت‌کننده است اما حقیقت اینه که خلاف تصور عامه، رولینگ ابدا نویسنده‌ی خلاقی نیست. اون فقط یه اسکی‌کننده‌ی ماهره که ایده‌های نویسنده‌های خلاق و با استعداد دیگه رو کنار هم گذاشته و با عوض کردن جنسیت شخصیت‌ها و دستکاری سنشون یه قصه سر هم کرده که از قضای روزگار مردم بهش اقبال نشون دادن. و البته این وسط به هیچوجه نباید کمک ویراستارهاش، قدرت تبلیغات و نقدنویسی‌های جهتدار و بعدتر اقتباس سینمایی رو در همه‌گیر شدن قصه‌ش دست‌کم گرفت. این لیست باز هم تکمیل می‌شود.

2

پست‌های مرتبط به هری پاتر و یادگاران مرگ

یادداشت‌ها

        همیشه می‌دانستم یک روزی تمام می‌شود. بالاخره هر چیزی که یک روز شروع می‌شود یک روز هم قرار است تمام‌ شود. اما وقتی کتاب را بستم نمی‌دانستم باید چه بگویم یا چه کار کنم. فقط خیلی زود به دوستم پیام دادم هری پاتر تمام شد. او هم گفت کدام جلدش؟ وقتی گفتم آخرین جلدش او هم ایموجی لبخند تلخی برایم فرستاد. اولین روزی که هری پاتر و سنگ جادو را به دست گرفتم هیچ وقت نمی خواستم تا جلد آخرش بخوانم. اولین جلد برای تکلیف کتابخوانی مدرسه بود. دومین جلد را وقتی از دوستم قرض گرفتم کمی کنجکاو شده‌بودم خب بعدش چه می‌شود. جلد سوم را با کنجکاوی چند برابر گرفتم و برای جلد چهارم بالاخره ذوق داشتم. نفهمیدم کی جلد چهارم تمام شد که دوستم دو جلد اول محفل ققنوس را روی میزم گذاشت و کلی خوشحال شدم. شاهزاده دورگه را خیلی فراتر از تصورم زود تمام کردم و بالاخره رسیدم به یادگاران مرگ. اگر می‌دانستم بعد از تمام شدنش انقدر زود دلم برایش تنگ می‌شود بر کنجکاوی‌ام غلبه می‌کردم. ولی یادگاران مرگ هم با اینکه در دوره امتحانات بود زود تمام شد. وقتی هری با ابرچوبدستی، چوبدستی خودش را تعمیر کرد لبخند زدم و پس از پشت سر گذاشتن فصل 《باز هم جنگل》‌به تیتر نوزده سال بعد رسیدم. بله نوزده سال بود زخم هری درد نگرفته بود؛ همه چیز بعد از بسیاری از ماجراجویی‌های هری و رون و هرمیون و شکست کسی که نباید اسمش را برد، عالی بود. و هنگامی که کتاب را بستم این قسمت هنوز در یادم بود:

هری گفت: فقط همینو بهم بگین پروفسور، همه چیز واقعا داره اتفاق میفته؟ یا فقط تصورات منه؟
دامبلدور گفت: معلومه که تصور توئه هری. ولی در این صورت کی می‌تونه بگه که واقعی نیست؟
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

14

          بسم الله

تا آنجا که فهمیدم جلد سیزدهم ربطی به جریانات هری‌پاتر ندارد و در زمان پدر شدن او می‌گذرد. پس همین‌جا باید از سری هری‌پاتر و زیباییش، اعجاب انگیز بودنش، داستان‌گو بودنش، شخصیت پردازی دقیقش، غیرقابل پیش بینی بودن، سرحال بودن داستان تا انتها و همه فاکتورهای یک رمان جذاب و میخ‌کوب کننده‌ بودنش (و نه صرفاً یک فانتزی کامل) صحبت کنیم.

مثل همه چیزهایی که به آن عادت می‌کنیم و یا خاصیت اعتیادآور بهمان می‌دهد، این مجموعه را هم گاهی آنقدر دوستش داری که نمی‌توانی رهایش کنی و گاهی آنقدر مشغولت می‌کند که می‌خواهی زودتر تمام شود و به کارهایت برسی...

آخر داستان مانند همه داستان‌های روایت‌کننده تقابل خیر و شر با پیروزی نور و خیر تمام می‌شود اما مهم آن است که نویسنده چگونه تو را به سرانجام می‌رساند. کتاب‌ آنقدر درگیرت می‌کند که علیرغم دانستن پایانش هر لحظه اتفاقات به درونت چنگ می‌کشد و متلاطمت می‌کند تا تمامش کنی...
هری‌پاتر اتفاق ویژه‌ای است که تا تجربه‌اش نکنید به هیچ وجه نمی‌توانید درباره‌اش صحبت کنید حتی اگر فیلمش را دیده باشید...

اگر ذهنیت تان این است که این سبک و این نوع کتاب سخیف است و شأن شما نیست که چنین خزعبلاتی بخوانید باید عرض کنم سخت در اشتباهید، چرا که آدمی با چنین دیدگاهی (در گذشته) در حال نوشتن این متن است و امروز کاملاً از دیدگاه خود پشیمان است.

هری‌پاتر بخش خاصی در ذهنم باز کرده است که بی‌شک نمی‌بندمش... آن‌هم فانتزی خوانی است.

اما داستان یادگاران مرگ مربوط به سه شیء جادویی قدرتمند است که توسط مرگ ساخته شده‌اند. یکی از آن‌ها چوبدست قدرت یا اَبَر چوبدستی است و به مالک اصلی چوبدست، توانایی شکست دادن تمام چوبدستی‌های دیگر را می‌دهد. دومی سنگ رستاخیز یا سنگ مرگ است، این سنگ تنها چیزی است که روح عزیزان درگذشته هر فرد را بازیابی می‌کند. و یادگار سوم شنل نامرئی‌کننده است. هر کسی که این شنل را داشته‌ باشد می‌تواند از دید افراد پنهان بماند و نامرئی بشود.
هری احساس می‌کند که راه‌حل شکست لردسیاه در دست داشتن این سه یادگار است اما...

آخرین جمله هم اینکه خانم نویسنده تا آخر دست از سرمان برنمی‌دارد و مدام با گره‌های عجیب در داستان، ما را به دنبال خود می‌کشد به علاوه با حل بعضی گره‌های قدیمی نیز جلد پایانی را بیش از جلدهای دیگر غرق در هیجان کرده است.
        

2

از کل کتاب
        از کل کتاب فقط یک کلمه: ALWAYS
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

1

          تمااام!

همه چیز از یک روز گرم تابستانی شروع شد
زمانی که بالاخره دل را به دریا زدم و تصمیم گرفتم از سرزمین واقعیات فاصله بگیرم و وارد دنیای تخیلات و فانتزی شوم..
بالاخره فهمیدم تا امتحان نکنم، نمی‌فهمم هری پاتر ارزش مطالعه دارد یا خیر؟
الان جوابم را گرفته‌ام🤝
هری پاتر با صدای آقای سلطان زاده فوق العادست..!


حدود پنج ماه از عمرم را در دنیای جادوگری صرف کردم..
با شخصیت ها زندگی کردم و کاملا راضیم :)
برای کسب افتخاراتشان خوشحال و با شکست هاشان غمگین می‌شدم.
شخصیت های زیادی در کتاب وجود داشتند
ولی برای من مهم ترین هاشان تعداد انگشت شماری بیشتر نیستند..

از شخصیت های مثبت کتاب که بگذریم
دو شخصیت منفی(شایدهم در ظاهر منفی)
در این کتاب وجود داشت، که تا صفحات آخر نفهمیدم چرا یک عده از دوستان این شخصیت هارو دوست دارند..😅

*اگر به اسپویل حساس هستید، این 
بخش رو نخونید*

در فصل های آخر این جلد
بخشی از اتفاقات کودکی تا بزرگسالی اسنیپ مرور شد، تمامش را با دقت دنبال کردم!
بخشی از محرومیت، سختی‌ها و از دست دادن عشق برای اسنیپ فقط بخاطر افکار پوسیده، اشتباه و مسیر نادرست خودش بود، نه هیچ چیز دیگر...
اسنیپ وقتی خواسته/ناخواسته با عملش باعث نابودی کامل فرد مورد علاقه‌اش شد، تازه احساس پشیمانی کرد!
 برای جبران در این راه تلاش زیادی کرد، درست است، ولی خب همچنان شخصیت و رفتار جالبی نداشت، حتی با خود شخص دامبلدور! :||

نفر بعدی دراکو مالفوی،
وجدانا
مالفوی در طول این کتاب چه نقش مثبتی داشت؟
حتی تا لحظه‌ی آخر هم هیچ کاری مثبتی نکرد!
فقط چون در جلد آخر در یکی دو بخش مظلوم واقع شده بود، دوستش داشتید؟ :||
من خیلی سعی کردم این دو شخصیت رو دوست داشته باشم، ولی درنهایت نشد، الان بعد از اطلاع کامل از اتفاقات، برای اسنیپ احترام زیادی قائلم،
ولی مالفوی از نظرم همچنان همان پسر‌بچه‌ی لوس و بی فکره 🚶‍♀

دوتا از شخصیت هایی که نقش اصلی نبودند ولی خیلی دوستشون داشتم؛
لونا و نویل بودند
واقعا دوست داشتنی و بامعرفت بودند :)
 لونا با اون لحن شل و کشدارش، نویل با اون حواس پرتی های بامزش🥺

با آخرین فصل کتاب، دلم ضعف رفت..
چقدر قشنگ تموم شد :)))🤍


این کتاب نکات آموزنده ای هم دارد؛ 
۱. تقریبا در تمام جلدها، از وقت گذاری برای روابط می‌گوید.
روابط، حتی روابط دوستانه نیاز به مراقبت دارند، 
باید از کودکی اعتماد و گذشت کردن را بياموزيم!

۲. دامبلدور برای من نماد یک رهبر فوق العاده است!
رهبری که می‌دانست گفتن خیلی مسائل بی‌فایدست و باید فرصت دهد تا خود افراد تجربه کنند و به نتایج درست برسند..
روش تنبیه و تشویق دامبلدور عالی بود.!
و درآخر اینکه، حتی افرادی مثل دامبلدور هم ممکن است گاهی خطا کنند 

۳. حل مشکلات شخصی یک نفر و تصمیم نهایی برای زندگی افراد رو بدون ناراحتی به خودشون بسپرید و درمقابل، حمایتشون کنید!
رون و هرمیون درتمامی لحظات حمایتگر هری بودند، ولی اگر دقت کنید در هیچ بخشی، تصمیمی را بر هری اجبار نمی‌کنند بلکه همیشه،
 زندگی و انتخابات هری در دست خودش است.. (مشورت می‌دهند ولی اجبار خیر)


_در آخر هری پاتر مجموعه کاملا بی عیب و نقصی نیست، ممکنه برای خواننده سوالات بی جوابی به جا بگذارد
برای مثال؛
۱. مگر بچه ها در هاگوارتز آموزش ندیدن که طلسم ها و جادوهارو بدون اینکه بر زبان بیارن اجرا کنن؟
پس چرا مرگ خواران و باقی جادوگر ها در حین مبارزات اصلی، برای اینکه شخص مقابل متوجه نوع اون جادویی که به کار بردن نشه، اینکارو نمی‌کردن؟

۲. مگر ولدمورت نمیدونست ذهنش خونده میشه؟ پس چرا نمیتونست چفت شدگی رو روی خودش اجرا کنه؟ :||
هری میتونست اونوقت ولدمورت نمیتونست؟

سوال‌های زیادی هست، ولی تمامی اینها نمی‌توانند جذابیت این مجموعه‌ را کم کنند♡

خدانگهدار!
هری، رون، هرمیون
لونا و نویل دوست داشتنی!
بدعنق، بامزه و شیرین ترین روحی که دیدم..
خدانگهدارتون باشه!
با اینکه خیلی دوستشون داشتم ولی حجم غم در جلد های آخر شاید اجازه نده دیگه به سراغشون بیام :(♡
        

73

          یادداشت های کتاب رو خوندم و حیفم اومد ننویسم.
کتابی رو که کل مجموعه ش رو تا به حال ۳ بار و جلدهای قبلی رو هر کدوم یک بار بیشتر خوندم. (جلد ۶ ۴ بار،جلد ۵ ۵ بار، جلد ۴ تا ۱، هر کدوم ۶ بار) اولین بار در نوجوانی خوندمشون و باهاشون بزرگ شدم. دوم راهنمایی بودم که چهار جلد اول رو خوندم. هر شب یک جلد. از دوستم امانت میگرفتم و بیشتر از یک شب بهم امانت نمیداد چون مال خودش و برادرش شریکی بود و میگفت اون اجازه نمیده. پس در ۴ شب،۴ جلد رو خوندم و وارد دنیای فوق العاده هری پاتر شدم. چه روزهای خوبی بود اون وقتها که با دوستانم اسم هر معلم رو یه چیزی از اسم معلمهای هاگوارتز می ذاشتیم.
دوم دبیرستان بودم که جلد ۵ اومد و بعد هر سال یک جلد و من که جلد ۱ تا ۴ رو خریده بودم،هربار یک جلد جدید میومد، یه دور دوباره از ۱ میخوندم. 
پیش دانشگاهی بودم که جلد ۷ اومد. نتونستم صبر کنم و متن انگلیسی رو خوندم، البته بعد از اینکه از جلد ۱ تا ۶ رو دوباره خوندم. مامانم میگفت تو باید کنکور هری پاتر بدی اینقدر که جزئیاتش رو حفظ شده بودم. 
تو دوران دانشجویی دوستانمو معتاد هری پاتر کردم. بعد از اون دو یا سه بار دیگه همه جلدها رو خوندم و هفته پیش باز تمومش کردم. هنوز هم نمیتونم خرد خرد بخونم و روزی یک کتاب رو می‌خوندم. چقدر دلم میخواد با بقیه درباره ش حرف بزنم. شاید یکم از ذهنم بیرون بیاد و راحتم بذاره😅 
واقعا زندگی ادمها قبل و بعد از خوندن هری پاتر تغییر میکنه. عجب تخیل و توان بالایی داشته رولینگ برای این پی رنگ قوی و جزئیات فوق العاده.
        

14

          خب، خب ...پایان یک مجموعه ی پر سر و صدا.
هری پاتر هیچ وقت برای من یک مجموعه ی خاص نبودن. سن و سال من به اولین چاپ های این مجموعه و اولین پخش های سینمایی برمیگرده، پس خیلی قبل از تر نوجوان های امروز میشناختمش.
چرا هیچ وقت برام جذاب نبود، نمیدونم.شاید چون کتاب اول که امد چندان چیز خاصی نبود، فیلم اول هم خیلی خاص نبود...
ادامه اش جذابیت های بیشتری داشت...
حالا گذشته از این حرف ها، من نه عاشق هری شدم‌‌، نه دراکو، نه رون و نه هرماینی.
شخصیت های مورد علاقه ام نویل و اسنیپ بودن و هر چی بیشتر جلو رفت ، بیشتر دوستشون داشتم.
دلایلش هم زیاده، بماند...
یه جایی خوندم چرا اسنیپ انقدر با نویل چپ بود...شما میدونید چرا؟!😉
دنیای جادویی هری پاتر خیلی جالبه اما محدوده، محدود به چوب دستی، مدرسه و معجون و ...
خیلی کاربرد ندیدم ازش تو دنیای روزمره زندگی ادم ها..
یکی از بهترین بخش ها برای من بیمارستان بود، خیلی دوستش داشتم چون به زندگی حقیقی ادم ها برمیگرده...
خلاصه این که هری پاتر برای یک بار بس بود...کتابی نیست که بخوام تکرارش کنم.
حرف زیاد دارم برای زدن ولی دیگه خسته ام...از این همه هری و ولدمورت خسته ام.
ولییی این رو بگم، رولینگ در نوشتن مرگ ادم ها افتضاحه...هیچ کدام از صحنه هایی که نوشته بود، نتونست احساسات من رو تحریک کنه....
        

32

          خب بلاخره این ماراتن طولانی به پایان رسید ...
هری پاتر به ایستگاه آخر رسید ... همیشه بعد از تموم شدن یک سریال طولانی یا یک کتاب چند جلدی آدم یه تیکه از قلبش رو با اون اثر جا میذاره. اینکه دوباره قرار نیست کلاس های هاگوارتز رو ببینیم...قرار نیست با هری و رون و هرمیون همراه بشیم. قرار نیست از ترس اسمشو نبر واقعا اسمشو نبریم...
تمام شد و حالا مونده فقط دوباره دیدن فیلم ها که قطعا جای کتاب رو نمیگیره...
من راضی م از خوندن این کتاب ها اون هم در سن ۳۰ سالگی ...نمیدونم اگر نوجوون بودم و میخوندم بیشتر لذت می‌بردم یا نه اما الان هم لذتم رو به حد کافی بردم...
طی آخرین خبرها از خانوم رولینگ متوجه شدم که قراره کتاب های دیگه ای از دنیای هری پاتر رو بنویسه و امیدوارم که به همین خوبی باشه و ما هم زنده باشیم و بتونیم باز هم به دنیای هری پاتر برگردیم...
و اینکه یک سریال هم قراره ساخته بشه و کیلین مورفی در نقش ولدمورت هنرنمایی کنه...
هری پاتر تمام شد...و فقط یک نمایشنامه ازش مونده که نمیدونم دقیقا چیه و به زودی اونم میخونم تا کامل پرونده این دنیا تموم بشه...
با اینکه هری پاتر رو خوندم  و دوست داشتم همچنان معتقدم دنیای ارباب حلقه ها عظیم تر و جذاب تره و سائورون گردن کلفت تر از ولدمورته... حالا قصدم قیاس نیست ... هر دو اثر جذاب و هیجانی بودند و قلب ما رو به تپش در آوردن...
کتاب لحظه ای از قصه گویی دست برنداشت...هیچ‌وقت از ریتم نیفتاد و گرچه در محفل ققنوس کمی کند شد اما نفسش بریده نشد... تا لحظه آخر منتظر رویارویی ولدمورت و هری موندیم و استرسشو داشتیم..‌
هری پیروز شد ولی پیروزی رو آسون به دست نیاورد و توی این راه خیلی از افراد رو از دست داد...
و در آخر وقتشه این جمله درخشان کتاب از زبان دامبلدور رو بار دیگه مرور کنیم:

دلت برای مرده ها نسوزه هری ، برای زنده ها دل بسوزان مخصوصا کسانی که بدون عشق و محبت زندگی می‌کنند...
        

50