یادداشت‌های Motahareh (3)

          این کتاب با اینکه ۵۵۰ صفحه‌ست، ولی پر از شعرهای قشنگ بود و نثرش انقدر روان بود که اصلاً حس نمی‌کردم زیاده. کلی دوست داشتم ببینم چی میشه. قلم نویسنده گیرا بود و آدم رو کنجکاو می‌کرد. بهترین نکته‌ش هم همینه که داستان اصلاً تکراری نمیشد؛ شخصیت‌ها که به هم رسیدن، فکر می‌کردم نیمه‌ی دوم خسته‌کننده‌ست، اما این‌طوری نبود و مرتب اتفاق‌های جدید می‌افتاد. تنها نقطه‌ضعفش این بود که بعضی ماجراها و شخصیت‌ها کمی کلیشه‌ای بودن، که خب طبیعیه برای یه رمان از سال ۱۳۹۵. شخصیتِ بنفشه برام جالب بود یکم. به‌نظرم برای یک رمان عاشقانه‌ نویسنده تونسته بود حس و هدفش رو برسونه.
        

          این کتاب یه رمان جنایی و معمایی‌ـ‌روانشناختیه که اولش خیلی جذبم نکرد، ولی از یه جایی به بعد منو با خودش کشوند.
داستان شروع کند و یه‌کم گنگی داشت. نه اینکه هیچ اتفاقی نیفته، ولی انقدر همه‌چی پخش و بی‌هدف بود که چندبار گذاشتمش کنار. البته خب توی ژانر معمایی طبیعیه اولش کمی سردرگم باشیم، ولی به نظرم این حالت زیادی طول کشید و ریتم داستان دیر راه افتاد.
از وقتی که کم کم فهمیدم نقش هر کرکتر چیه، تازه برام هیجان‌انگیز شد و  داستان پیچیده‌تر و جذاب‌تر شد. پلات‌توئیست‌های پشت‌سر‌هم باعث شدن مدام غافلگیر بشم، هرچند آخرش یه کم شلوغ شد به نظرم. ولی خب در کل پایان‌بندی خوبی داشت و تونست جواب خیلی از سوالاتی که به وجود آورده بود رو بده.
در کل اگه بخوام بهش نمره بدم، ۴.۵ از ۵ می‌دم.