یادداشت‌های fatemeh (17)

          این کتاب پر از غمه، قلبت رو به درد میاره خصوصا که واقعیه و کاش نخونده بودمش، انقد شدت غم و بدبختی ماجرای کتاب زیاد بود که حتی درکش هم نمی‌کردم و خداروشکر که حتی نتونیم همچین شرایطی و درک کنیم و دور از تصورمون باشه چون در اون صورت غمش آدمو می‌کشت🥲من کلا هر موضوعی مربوط به هر جنگی اذیتم میکنه و دوست ندارم بخونم ببینم یا بشنوم به همین خاطر سلیقه من نبود و این داستان ها واقعا بهمم می‌ریزن اما به هر حال خوندمش و غمگین شدم و هم دوسش نداشتم هم برای نویسنده خیلی متاثر شدم🥺کاش هیچکس این چیز ها رو تجربه نکنه😞
        

          افتضااااح، یعنی به شدت داغون و بد بود، من نمیدونم چجوری اجازه چاپ گرفته اصلا؟  نه بخش جنایی اش جذاب بود نه حتی یه شخصیت درست و حسابی داشت، تمام شخصیت های کتاب منفی بودن یک شخصیت مثبت توش وجود نداشت پایان بندی از همه بدتر، اصلا حالم بهم خورد خدایی ارزش خوندن که نداره بماند من موندم این نویسنده یذره درک نداشته حداقل اولش بنویسه برای بزرگسالان، نمیدونم+۱8 ‌، خودت حاضری بچه ات تو سن پایین همچین مزخرفاتی و بخونه؟ و متاسفم که بهخوان هم این کتاب و توی چالشش قرار داده هرچی از بد بودنش بگم کم گفتم نیم هم براش زیاده
        

          راستش با وجود قشنگیش نسبت به بقیه کتاب های جنایی که از آگاتا خوندم اینو یه مقدار کمتر دوست داشتم و جذابیتش بخاطر فضای کتاب برام کمتر بود اما در کل آگاتا کلا توی موضوعات جنایی همیشه بی نظیره🥰
        

          نمیتونم توصیف کنم چه حسی دارم پایانش خیلی قشنگ بود خیلی خوب تموم شد اما حقیقتا ناراحتم از تموم شدنش تا آخر عمر بخشی از وجودم موند لای کتاب های آبنبات و ماجراهای محسن، چقدر شیرین بود چقدر قشنگ بود و آخرش اشکم و در آورد هم از قشنگیش هم از رسیدن به عشقش و هم از تموم شدنش واقعا باهاش زندگی کردم و خوشحالم که خوندمش🥹  ولی انصافا یه مقدار نسبت به ۴ کتاب قبلی افت داشت به جز پایان خوبش برای همین نسبت به اون ها ۴/۵ میدم بهش چون توقعم و بالا برده بود ولی در کل عالی بود👌
        

          بنظرم این یکی جلدش هم خیلی قشنگ بود هر جلد شیرینی و جذابیت خودش و داشته و با اینکه این جلد یه کوچولو، خیلی کم جذابیتش کمتر از سه جلد قبلی بود ولی بازم خیلی دوسش داشتم و عاشقشونم🥰
(حاوی اسپویل) : راستش شخصیت بی بی و هم دوست داشتم هم یه جاهایی ازش حرص می‌خوردم اما ناراحت شدم که آخر کتاب فوت کرد و متوجه شدم تقریبا بخش زیادی از شیرینی های کتاب خود بی بی بود🥲
        

          خیلی خیلی دوسش داشتم واقعا عالی بود و خیلی باهاش خندیدم، به دلیل سفر بین خوندنش وقفه زیادی ایجاد شد وگرنه واقعا اونقدر جذاب هست که سریع بخونیش، حتی نمی‌تونم بگم کدوم جلد و بیشتر دوست دارم هر کدوم قشنگی خودشونو دارن و خیلی به دل می‌شینن و یه مدت اصلا نمی‌خونی دلت واسشون تنگ میشه🥺 جز بهترین و باحال‌ترین کتاب هایی بوده که تا حالا خوندم👍 حتما پیشنهاد می‌کنم❤️
        

          کتاب دوم رو هم خیلی دوست داشتم ، کشش و جذابیت داره و دوست نداری ماجراهای محسن تموم بشن واقعا دوسشون دارم و مخصوصا با فصل آخرش خیلی خندیدم عالی بود
        

          راستش خیلی خوشم نیومد یکم خنک بود
        

          کتاب صوتی که من گوش دادم فقط ۲۰ تا از داستان هاش رو داشت اما قشنگ بود بعضی هاشم اشکم و در آورد ولی قطعا کتاب کاملش باید بهتر باشه
        

          خیلی خیلی دوسش داشتم، بعد از خوندنش به خودم گفتم چرا تا الان خوندنش رو عقب انداخته بودم؟ به قدری قشنگ و شیرین بود که عاشقش شدم🥰، انقدر لهجه ی نزدیک به مشهدی شون، رسم و رسومات قدیمی و حتی غذای قروتو که مادربزرگ منم درست میکنه برام نوستالژیک بود انقد اخلاق های بی بی که شبیه رفتارهای مادربزرگ خودمه برام خنده دار و جالب بود که هرچی از دوست داشتن این کتاب بگم کم گفتم🥹 قطعا از اون دسته کتاب هاست که بارها خوندنش هم ارزش داره چه برسه بار اول😍 امیدوارم همه بخوننش و مثل من از خوندنش لذت ببرن، بی صبرانه میرم برای شروع جلد بعدی، آبنبات پسته ای😊
        

          اول از همه باید بگم که این کتاب رو نخوندم، شنیدم از نشر صوتی نیک و باید بگم خیلی خیلی دوسش داشتم و تجربه خیلی عالی بود از کتاب صوتی، موسیقی های داخلش واقعا قشنگ بودن و حس و حال کتاب و بهتر منتقل می‌کردن و مطمئنم اگر می‌خوندمش به این اندازه ازش لذت نمی‌بردم، واقعا قشنگ بود اما باید بگم که اصلا مناسب نوجوون ها نبود، اگر مخاطب بزرگسالان باشن خوبه و ایرادی نمی‌تونم بهش بگیرم اما واقعا مناسب نوجوون ها نبود و بهتره نخونن یا نشنون، و من چون با خواهر نوجوونم گوش دادم خیلی اذیت شدم و بخاطر بعضی قسمت ها حرص خوردم😂🤦‍♀️
        

          نمیدونم دقیقا چی توی سر نویسنده می‌گذشت، اصلا درکش نکردم، بنظرم اصلا موفق نشده بود مفهومی که مد نظرش بود به خواننده برسونه، حتی برام جالب هم نبود و نفهمیدم چرا انقد بی سر و ته همه کاراکترها به حال خودشون رها شدن؟ ديگه باز بودن پایان هم حدی داره، اگه قرار باشه کتابی اینجوری تموم بشه که آخرش بخوای خودت حدس بزنی هر کسی چه آینده ای در انتظارشه ، چرا کتاب ها رو می‌خونیم که به آخر برسونیمشون؟ نصف کتاب و بخونیم بعد رهاش کنیم، دقیقا همین حس و به من منتقل کرد اینکه الان بالاخره چی شد!؟ و اصلا پرسش ها و پاسخ هایی که خودش توی کتاب مطرح کرده ذره ای قانع کننده نیستن علت خودکشی پارسا که از همه بدتر، دور از تصوره یک آدم تحصیل کرده به همچین علت بی‌خودی خودکشی کنه مگه اینکه واقعا عقلش و از دست بده و به جنون برسه وگرنه اصلا منطقی نبود، خلاصه توصیه نمی‌کنم به هیچکس که ذهنش و با این کتاب درگیر کنه🫤
        

          داستان کوتاه های جذابی داشت اما دوتا از اون ها متعلق به خانم مارپل و ۴ تای بعدی مربوط به پوآرو بودن داستان های پوآرو رو بیشتر دوست داشتم و در کل از این کتاب خوشم اومد و توصیه اش میکنم
        

          کتاب، کتاب خوبیه اما برای افرادی که این سبک کتاب ها رو دوست دارن اما من راستش خیلی خوشم نیومد ازش، پایانش رو هم خیلی دوست نداشتم و نفهمیدم دقیقا زری چه کار خاصی انجام داد که شد زن شجاع کتاب! متنش و اصطلاحات مخصوص شیرازی ها و گذشته برام جالب و جذاب بود و بخشی از کتاب که منو به یاد فارسی دبیرستان انداخت، اما توی خوندنش چند بار دچار ریدینگ اسلامپ شدم و واقعا کششی برای خوندنش در خودم احساس نمی‌کردم و حسم اینجوری بود که چرا تموم نمیشه؟ بعضی قسمت ها اگر نبود هم هیچ اتفاقی نمی‌افتاد و زیادی کش داده شده بود و شایدم چون سلیقه من نبود نظرم راجع بهش خیلی مثبت نیست  امیدوارم اگر می‌خونیدش بهش علاقه داشته باشید و صرفا چون یک اثر مهم به شمار می‌ره و ازش فیلم ساختن نخونین چون خسته اتون می‌کنه
        

          واقعا کتاب خوب و مفیدی بود خیلی خیلی پیشنهادش میکنم
        

          درخيابان قدم مى زنم، گودالى عميق پيش پاى من است، در
آن افتادم. از دست رفته ام. بى چاره اما تقصير من نيست،
يافتن برون رفت تا ابد طول مى كشد
درهمان خيابان قدم مى زنم، گودالى عميق پيش پاى من
است، وانمود مى كنم كه نمى بينمش، دوباره درآن مى افتم
باورم نمى شودكه در همان جاى قبلى هستم، اما تقصير من
نيست. باز هم زمانى طولانى مى كشد تا از آن درآيم.
درهمان خيابان قدم مى زنم،گودالى عميق پيش پاى من
است، مى بينمش كه آنجاست، باز هم در آن مى افتم...عادت
شده است! چشمانم باز هستند، مى دانم كجا هستم، تقصير
خودم است. بى درنگ بيرون مى آيم!
درهمان خيابان قدم مى زنم، گودالى عميق پيش پاى من
است، آن را دور مى زنم.
درخيابان ديگرى قدم مى زنم.