مارسلین و پدرش همراه هم در جنگ جهانی دوم اسیر می‌شوند و به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده می‌شوند اما پدر دیگر روزهای پس از جنگ را نمی‌بیند.
مارسلین لوریدان ایونس در این کتاب با پدرش دردِ دل می‌کند و از خاطرات جنگ و سال‌های پس از جنگ با او می‌گوید.
        

          "و تو برنگشتی" دردناک ترین تجربه ی دختر بچه ای یهودی در تبعید به آشویتس به همراه پدرش است.
تصویری که جدا از نمایش جنگ و تجاوز ، اضطراب جدایی و درد نبود مفهوم "پدر" را _حتی به شکلی رنجور و فروپاشیده _ بازنمایی می کند.
این کتاب دیالوگی‌ست یک طرفه با پدری که دیگر برنگشت و مرور خاطراتی کابوس‌وار از دوران اسارت و حتی پس از اسارت. برای دردمندان و تحلیل رفتگان در جنگ دیگر آزادی معنایی ندارد.
تمام زندگی مارسلیل کوچک و خانواده‌اش در دیگر بازنگشتن چیزی نمادین پس از ویرانی و جنگ خلاصه و نابود شد. چیزی به نام "پدر".
[تو باید بر می گشتی. همیشه فکر کرده ام که بیشتر به صلاح خانواده بود که تو برگردی نه من. آنها به شوهر احتیاج داشتند، به پدر، نه خواهر.]
        

          و تو برنگشتی روایت تلخ دتری است که پدرش را در اردوگاه‌های آشویتس از دست می‌دهد و در واقع مخاطبش اوست...
یهودیان فرانسوی که به اردوگاه آشویتس_بیر کنائو تبعید شدند و فکر اینکه آیا برگشت بعضی از آن‌ها ارزش زندگی بعد از تبعید و اسارت را دارد؟
        

          بنظرم کتاب کاملا احساس یک دختری که در فقدان پدرش زندگی می‌کند را توصیف کرده با توجه به تعداد کم صفحات ارزش یکبار خواندن را دارد
        

          کتاب کوتاه اما عمیق و تلخ است؛ روایت سرگذشت مارسلین و تجربیات واقعی او از اردوگاه آشویتس، در دل ماجرای هولوکاست. او همراه پدرش به این اردوگاه تبعید شد و این کتاب در حقیقت نامه‌ای است به پدری که هیچ‌وقت برنگشت؛ نامه‌ای پر از رنج، دلتنگی و یادآوری روزهای سیاه تاریخ