بریده‌ کتاب‌های زینب

سکوت یک فضاست... غاری است که می‌توانیم در آن پناه بگیریم، اما قرار نیست از خطر حفظمان کند. سکوت پایان نمی‌یابد، شکسته می‌شود. خصلت اصلی‌اش شکنندگی است و پرده‌ی ظریف اطرافش شفاف. همه می‌توانند آن طرفش را ببینند.

بعضی چیزها توی زندگی آن‌قدر پیچیده‌اند که به هیچ زبانی نمی‌شود توضیح‌شان داد.

رزا خانم به من گفته بود که هر چه بیش‌تر فکر و خیال بکنم زودتر بزرگ می‌شوم، و این مشت‌های آقای بورو هم حتما در تمام زندگی‌شان فکر و خیال کرده بودند که این همه بزرگ بودند.

- وقتی می‌ترسم، خودم را اینجا قایم می‌کنم. + رزا خانم ترس از چی؟ - مومو، ترسیدن دلیل نمی‌خواهد.

تاریخ تکرار نمی‌شود؛ بلکه این مردان تکراری‌اند که بدون عبرت، رفتار گذشتگان را دربرابر آزمون‌های روزگار تکرار می‌کنند.

حقیقت چون آفتابی است که بر جهان می‌تابد. حال اگر کسی پشت بر آن بنشیند به آفتاب چه زیان می‌رسد جز این‌که خود را از آن محروم کرده است.

علی یک شخص نیست. او چون انسان‌هایی نیست که در جسمانیت خویش خلاصه می‌شوند. علی نوعی ایمان، نوعی اسلام و نوعی حیات است. نزدیکی به علی فقط دیدار او نیست بلکه چون او زیستن و اندیشیدن است.

آن‌گاه که باید در کنار امامت می‌بودی و نبودی، چه تفاوت می‌کند که کجا و به چه کاری مشغول باشی؟ در محراب عبادت یا بزم عیش و نوش، چه تفاوت دارد؟

واقعیت آنی است که حاکم و رایج است اما حقیقت آنی است که باید باشد و نیست. ارزش انسان‌ها به تلاشی است که برای هویدا ساختن حقیقت می‌کنند، نه پذیرفتن واقعیت‌ها. برای همین است که پیامبران با ارزش‌ترین انسان‌ها بوده‌اند.

حتما نباید دی‌ان‌ای یکسان داشت تا بتوان کسی را برادر دانست. مطمئنا نیازی نیست آن کسی که می‌میرد هم‌خونت باشد تا احساس کنی بخشی از وجودت را از دست دادی.

- بلند شدن یعنی رفتن. رفتن یعنی مردن. + نه، رفتن یعنی زندگی قبل از مردن.

مهم نیست چگونه زندگی کنیم، در نهایت، می‌میریم‌.

گفتم: «چی شد؟ بالاخره برادرهات را پیدا نکردی؟» «حالا دیگر دنبال برادرهام نمی‌گردم.» «پس دنبال کی می‌گردی؟» «خودم.» «مگر کجایی؟» «توی دست‌های تو، لای موهای تو. کارم ساخته شده.»

شاید به خاطر خود عشق باشد که عشاق به هم نمی‌رسند، و یا اگر برسند، زمانه بینشان جدایی می‌اندازد و چنان پرتشان می‌کند که از این‌سر و آن‌سر عالم بیفتند بیرون.

ذغال‌سنگ، جسم‌مان را گرم می‌کند و محبت‌تان دلمان را. دل که گرم باشد، تو بگو برف همدان تمامش در مقابل گرمای دل، آب می‌شود.

خداوند نعمت‌های زیادی در اختیار انسان‌ها قرار داده است، اما ما قدرشان را نمی‌دانیم. فقط به پول فکر می‌کنیم، حرص می‌زنیم و برای روز مبادا پس‌انداز می‌کنیم، در حالی که از زیبایی لحظه‌ی اکنون بی‌نصیب می‌مانیم.

زندگی یعنی پیوسته روی خویش کار کردن، کاری که نمی‌توانی به شخص دیگری محول کنی.

در قرآن اسم بعضی پیامبران آمده است اسم بعضی غیر پیامبران هم؛ چه صالح و چه طالَح آمده است. این صلحا عاشق حضرت باری هستند؛ اما حضرت حق بعضی را خودش هم عاشق است. عاشقی خدا توفیر دارد با عاشقی ما. خدا عاشقی‌ست که حتی دوست ندارد اسم معشوقش را کسی بداند. به او می‌گوید رجل، همین. مرد! اسمشان چیست؟ نمی‌دانیم. رجل است. معشوقِ حضرت حق است. اسمِ معشوق را که جار نمی‌زنند. حضرت حق عاشق کسی اگر شد، پنهانش می‌کند. "کاش پیش حضرت حق اسم نداشتیم، اما مرد بودیم."

بشر گاهی مرض تصدیق پیدا می‌کند، در مواردی که خدا دستوری نداده و مردم را روی مصالح و حکمی آزاد گذاشته می‌خواهد از پیش خود دستوری وضع کند و به خدا نسبت دهد، و یا گاهی کارهای زشتی که فقط موافق شهوات اوست و میل دارد آن کارها را انجام دهد، می‌آید دستورهایی از پیش خود وضع می‌کند و آنگاه می‌گوید خدا این طور دستور داده.