بریده‌های کتاب حیران

اما خدا عشق را به انسان هدیه نمی‌دهد بلکه آن را معاوضه می‌کند، بله خدا عشق را معاوضه می‌کند با همه چیزهایی که انسان دارد ، عشق یک طرف و همه چیزت یک طرف، حتی غرورت، حتی بودنت و من میرانا را انتخاب کردم.

به قول آلفرد هیچکاک فیلم زندگی است بدون قسمت های خسته کننده آن.

روزها خیلی راحت آدم می‌تواند بیخیال همه چیز شود اما شب‌ها فرق می‌کند...

آیا (در کره شمالی) آزادی سیاسی وجود دارد؟ نه! اما احساس عدم آزادی هم نیست، وقتی هیچ انتخابی در کار نیست! آیا مردم راضی اند؟ نمی‌دانم...نارضایتی فرصت بروز ندارد، مانند آن که در یک پادگان کسی از درجه رضایت سربازان سوال کند...

مگر نه آنکه سیاه ترین لحظه شب پیش از سپیده است و سخت ترین زمان زندگی، نزدیکترین وقت به سعادت ابدی ....

عشق به سایه می ماند که هر چه بدوی به آن نمی رسی و محال است با سایه ات یکی شوی مگر در پاشیدگی نور مطلق و فنای محض...

و هیچ چیز بهتر از این نیست که خودت را جا بگذاری! می‌دانی وقتی خودت را جا می‌گذاری دیگر خویشتن همراهت نیست تا تو را سرزنش کند و مثل یک ذره بین لعنتی بیفتد به جانت تا حقارت و ضعف هایت را صد برابر بزرگتر نشانت دهد...

کارل گوستاو یونگ روانکاو بزرگ سوئیسی به عنوان واضع اصطلاحات برون گرایی و درونگرایی از این اصطلاحات برای توصیف دو سر یک طیف استفاده کرد. او هرگز به تحقق برون گرایی یا درونگرایی خالص در انسان معتقد نبود و باور داشت که هدف باید رسیدن به نقطه تعادل در این طیف باشد.

«سوژه» نقطه اتصال ژورنالیست با مخاطب است.

همه هستی به تو منتهی شده تا به بلوغ برسی حال تو خودت را برای چه کسی خرج می‌کنی؟ زیر دندان چه کسی می‌روی؟ در چراگاه سبز عمر تو چه کسی خیمه می‌زند؟ و از این لحظه های عمر تو چه کسی بهره برداری می‌کند؟

حضورش برایم اهمیتی نداشت اما غیبتش خیلی آزار دهنده بود.

مهم نیست که اون الان کجاست. مهم نیست که اون ها چقدر تلاش دارن ما رو از هم دور نگه دارن، اونها هیچ وقت نمیتونن جلوی نگاه کردن ما به ماه و آسمونی که مال هر دو مونه، بگیرن. آسمونی که با یه خورشید مشترک گرم میشه...

شاید «تردید» از «اندوه» بدتر و «اطمینان» از «عشق» ارزشمندتر باشد.