این کتاب، یکی دیگر از کتبی است که بسیار بسیار می‌تواند در زندگی شخص موثر باشد. از زمانی‌که این کتاب را خوانده ام تا به حال، متن پشت جلد کتاب مرا به خودش گرفته است: "دچار حالتی شبیه دوست داشتن شده ام! نمی‌توانم اسمش را بگذارم عشق، برای اینکه ......" به تعبیری دارد تفاوت میان عشق و دوست داشتن را بیان می‌کند. 
کتاب دارای نُه فصل است و موضوعی واحد. زندگی را بیان می‌کند با حواشی جالب و خواندنی. بخش جالبی که من آن را دوست داشتم، نامه هایی بود که میان مادر و فرزندی در خارج از ایران رد و بدل می‌شود. در یکی از همین نامه ها بود که متن پشت جلد کتاب به روی کاغذ پیاده می‌شود و داستان از این قرار است که پسرک که در آمریکا است، برای جشن چهارشنبه آخر سال(یا همان چهارشنبه سوری خودمان) با جمعی دیگر از ایرانیان آنجا دور هم‌دیگر جمع می‌شوند و به طور اتفاقی، دختری را می‌بیند و از او خوشش می‌آید و وقتی لبخند دختر ایرانی را بر صورت در مقابل خود می‌بیند، فال نیک و مهر تاییدی می‌گیرد بر این دوست داشتنش و سپس این را بیان می‌کند و در نهایت هم ماجرا طوری تمام می‌شود که معمولا به آن می‌گویند شکست عشقی و یا به سرانجام نرسیدن پروژه. 
از نظری هم اگر بخواهیم به کتاب و محتویات آن بنگریم، می‌توانیم تفاوت زندگی سنتی ایرانی و مدرنیته غربی را تا حدودی ببینیم و اگر بتوانیم بین این دو عمل جمع را انجام دهیم، به نظر می‌رسد که نتیجه جالبی را در بر داشته باشد. 
به عقیده من، ما باید زیاد کتاب بخوانیم و هم‌چنین کتب مختلفی از قشرهای مختلف بخوانیم تا بتوانیم در جامعه زندگی کنیم و زندگی خوب و ایده آلی را فراهم کنیم تا آرامش بیشتری پیدا کنیم و این کتاب از آن دسته کتاب های خواندنی است که می‌تواند کمکی به ما بکند.

        

          مثل بقیه آثار دیگر آقای مهدی شجاعی بینظیر. 
        

          عجیبه که بعضی دوستان نگاه منفی به این داستان دارند
دیدگاه های متفاوت در بررسی کتب قابل احترام است اما از نظر بنده این کتاب هم، همپای دیگر آثار استاد شجاعی بسیار آموزنده و دربرگیرنده حقایق نفیس بود 
اگر با دید منفی و اجبار کتابی خوانده بشه حقیقتا ارزش حقیقی نخواهد داشت و واضح است که انسان رو به هدف اصلی داستان نخواهد رساند! 
        

          ولی خودت یادم دادی که دیروز را فراموش نکنم ، تا قدر نعمت امروز را بدانم .
قدر نعمت جای خود ! قدر این خدا را باید دانست ، خیلی دوست داشتنی است ! 
        

          آخرای کتاب رو زیاد نپسندیدم
تو «روایت» داستان هم یه جاهایی ملانقطه‌ای برخورد کردم
آخرای کتاب رو به زور خوندم
        

          کتاب قشنگی بود
اولین بار بود که کنجکاو شدم در مورد شهید چمران!!!
داستان جالبی هم داشت.
گاهی یک اتفاق میتونه آدم رو از منجلاب و کثافت بیرون بیاره و تا عرش خدا بالا ببره.
و گاهی یک آدم !
        

          به نسبت باقی کتاب های مهدی شجاعی ضعیف تر بود. اما انسجام داستانی خوبی داشت. 
ماجرای تحول شخصیت تمام آدمهای داستان به موازات گذر زمان از قبل انقلاب تا جنگ تحمیلی و پس از آن. 
شخصیت پردازی قوی و محسوسی داشت.
        

          باد، رعد و برق، تگرگ، طوفان، باران، سیل، ابرهای متراكم، رگبار پراكنده، طوفان دیگر و رنگین كمان عناوین فصول ده گانه كتاب «طوفان دیگری در راه است» هستند. شاید در نگاه اول از روی این عنوانها به نظر برسد كه سرفصلهای یك كتاب علمی حوزه كودك را داریم می خونیم ولی «طوفان دیگری در راه است» یك كتاب رمان، اثر نویسنده نامی كشورمان، سید مهدی شجاعی است! نویسنده ای متعلق به جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی.

این كتاب اولین بار در سال 1365 نوشته شده ولی در سال 1385 (برای انتشار) بازنویسی شده است. نیازی به تعریف از قلم معجزه آسا، خلاقیت، ذهن باز و اندیشه های قدرتمند نویسنده نیست. اولین بار تو «از به» رضا امیرخانی دیدم كه خوندن نامه می تونه یكی از جالب ترین انواع روایتگری باشه. فصل رگبار پراكنده این كتاب كه با 170 صفحه طولانی ترین فصل كتاب هم هست، با آوردن نامه های یه پسر و مازی جونش(مامان زینت!) به خوبی تونست تجربه خاطره انگیزی از موفقیت نامه خونی تو كتاب رو برام ثبت كنه.

كتاب نیستان (كه نامش با سید مهدی شجاعی پیوند خورده) كتاب «طوفان دیگری در راه است» رو در 396 صفحه چاپ كرده. من چاپ چهارم (1386) رو خوندم با جلد گالینگور (قیمت 5500 تومان). شما هم بخونید و لذت ببرید. راستی تو فصل رگبار پراكنده نظر نویسنده در مورد حجاب اجباری كه از زبان مازی جون بیان می شه (به ویژه اگه متعلق به همون سالهای دهه60 باشه) خیلی جالب به نظر می آد.

به این ترتیب بعد از سانتاماریا، صمیمانه با جوانان وطنم، خدا كند توبیایی و ... كتاب «طوفان دیگری در راه است» رو هم خوندیم و اجمالا چند نكته از هزاران ازش نوشتیم. یا علی مددی!
        

          از نظر ساختاری کتاب ضعیفی است. اصولا استاد شجاعی رمان نویس قهاری نیست.
 اما از نظر محتوا و داستان خیلی خوب بود. اصولا استاد شجاعی از نظر محتوا نویسنده کم‌نظیری است.
        

          اولین تجربه خواندن از سید مهدی شجاعی بود، رمان خوبی بود از این جهت که داستان قابل پیش بینی نبود و هر لحظه حقیقت جالبی از این ماجرا نشان داده می‌شد. در خلال داستان به تمام سوالات در ذهن خواننده هم جواب می‌داد و در آخر نگذاشت هیچ ابهامی از داستان در ذهن خواننده باقی بماند.
        

          این کتاب محشرهههه
نیاز دارم دوباره بخونمش!

ویرایش ۱۴۰۳:
دوباره خوندمش...
واقعا خوبه!
هر چند بعضی چیز ها برای من تغییر کرده بود
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
فقط خواندم که خوانده باشمش... ترجیح می‌دهم در مرور آثار استاد شجاعی، یاد این کتاب نیفتم.
        

          هوالمطلوب

سلام علیک.
می‌دانم که خوبی و خوشی و سلامتی پس جدای از این تعارفات معمول می‌رویم سراغ اصل مطلب.
به دو گروه تو را توصیه نخواهم کرد. اولین گروهی است که ذائقه‌ی نقدکننده و جبهه‌گیرنده و خلاصه... نویسندگی ندارند. به نظرم کتاب‌هایی مثل تو بیشتر برای این جماعت طراحی شده‌اند. البته می‌دانی که اگر تکه‌ای از وجودت را نمی‌خواندم حرف‌های دیگری این‌جا می‌زدم و ستاره‌هایت را کاملاً طلایی می‌کردم اما، این‌طور بر من و تو نگذشت. به‌هرحال، به قول خودت، آدم‌ها عین رنگین‌کمان‌ هرکدامشان یک رنگی دارند. نویسنده‌ی تو هم از این قاعده مستثنی نیست.
از آن لحاظ عرض کردم که تو را برای نویسنده و نقاد جماعت نوشته‌اند چون احساس می‌کردم آن موقع ناگهان یک نفر از اهالی‌ات نظریه‌ای می‌گفت همه‌ی شخصیت‌ها سکوت می‌کردند و به من خیره می‌شدند. من، گاهی می‌نشستم و در ذهن خود عقاید خودم را مرور می‌کردم و سریع به خواندن ادامه می‌دادم تا بتوانم کتاب را سر موعد مقرر به صاحبش بازگردانم. اگر از این جهت نگاه کنیم می‌بینیم که بایستی تو را خرید. هم به خاطر اینکه دل آدم برای اهالی‌ات بدجور تنگ می‌شود و هم به خاطر این‌که نیاز است جمله‌های محبوبت را رنگی و برجسته کرد. البته حاشیه‌نویسی هم می‌تواند انگیزه‌ی خوبی برای خریدنت باشد. ما که تا آخر تو را خواندیم ولی هنوز برایمان تمام نشدی؛ به خاطر همین است که دوست دارم دوباره به سمتت گریزی بزنم.
گروه دومی که نباید تو را بخوانند گروهی هستند که می‌خواهند تو را در جمعه به پایان برسانند. بدت نیاید اما راستش مغزم را سوراخ کردی از بس بعد از پایانت با من حرف زدی و تکانم دادی...
بااین‌حال خودت می‌دانی که دوستت می‌داشتم. وقتی می‌خواندمت زمزمه‌ام را می‌شنیدی که مدام با ریزش قطرات اشک می‌گفتم: «ما کجاییم در این بهر تفکر تو کجا...» این 'تو'ی ضمیر، اوایل به مازی جون برمی‌گشت و بعدها به مش خجّه، مانه و کمال‌ آقا جون هم اصابت کرد. البت این را هم بگویم که آن‌ها بیشتر از من در بهر تفکر بودند اما چه می‌شد کرد که برای بیان فاصله‌ی بینمان تنها این شعر را می‌دانستم.
و در آخر می‌توانم تو را تشبیه کنم به... آم... خب... نمی‌دانم. خودت را فی‌نفسه نمی‌توانم تشبیه کنم اما از آن‌جا که در اوضاع ناجوری به دادم رسیدی‌، شاید بتوان به تو لقب «لگد» را داد. هم از لحاظ ظاهری لگد بودی و هم باطنی.
از نظر ظاهری که می‌دانی، مهلت کارت کتابخانه‌ام به پایان رسیده بود و در اوج خماری و بی‌کتابی روی میز عسلی روبه‌رویم گذاشته شدی و به من توصیه کردند که از تو خوشم خواهد آمد. باید بگویم بله. دوستت داشتم؛ خیلی خیلی زیاد اما نه آن‌قدر که نکته‌ای حرفی حدیثی ضمیمه‌ات نکنم. همین‌که می‌دانم آغوشت آن‌قدر باز است که این انتقادها را به جان بپذیرد.
از نظر باطنی هم که خودت می‌دانی چه اوضاع بی‌ریختی داشتم. البت که تو هم سروسامانم ندادی و خراب‌ترم کردی ولی به‌هرحال به یادم آوردی که چه بودم و چه می‌خواستم و چه کردم.
ممنون، لگدجان.

۱۴۰۲/۱۲/۴
        

          کتابیه که هرچی جلوتر می‌ره جذاب‌تر میشه.
به نظرم محدودیت سنی داره... (+۱۸ )
 صفحات اول خیلی به دلم نمی‌نشست و موضوعش برام جذابیتی نداشت. حتی به نظر یه جورایی کلیشه‌ای میومد. اما از اواسط کتاب و شروع نامه‌ها کم کم جالب شد. قلم نویسنده هم روانه.  صفحات آخر کتاب اشکم رو در آورد. داستان، آموزنده است. و روند رشد و تغییر شخصیت آدم‌ها هم خیلی خوب  پرداخته شده.
        

          ابتدای داستان قدری سنگین شروع می شود ولی وقتی از صفحه ۱۰ رد بشی تا تموم نشه کتاب را رها نخواهید کرد 
        

          مثل باقی آثارش بی نظیر.
        

          از اون دست کتاباییه که تا تموم نشه   دلت نمیاد ببندیش...
فضا سازیش عالی بود
موضوعش رو هم دوست داشتم
هرچند بهش نقد هایی وارده  ولی،  از ارزشهاش چیزی کم نمیکنه 😅
        

          عالی 
        

          بیش از تمام کتاب های شجاعی این کتاب را دوست دارم. با اینکه سالها پیش خواندمنش حتی برخی از تکه های کتاب مثل دادن پول رقاصه‌گی به عنوان درآمد غیرحلال مقابل چشمانم است. واقعا داستانی طوفانی بود. 
        

          ❇️نظر کلی من نسبت به این کتاب 
این کتاب نشون داد که
⛔درمورد آدم ها قضاوت نکنیم چرا که ما هیچ چیزی از اون ها نمی دونیم
⛔️ملاک حال افراد است نه گذشتشون
حاج امین گذشته بدی داشت ولی حال خوب و همه تصور میکردن که اون از اول انقدر خوب بوده در حالی که اینطور نبود
زینت گذشته خوبی نداشت در حالی که حالش فوق العاده خوب بود 
⛔اینکه هیچ کسی رو دست کم نگیریم
کمال کسی بود که فکر میکرد به درد نمیخوره 
پدرش اون رو زندانی کرده بودن 
ولی زینت وقتی کمکش کرد استعداد های نهفته اون شکوفا شد و تبدیل شد به یک پزشک متخصص اونم تو دانشگاه آمریکا اونم تو سال هایی که پزشک شدن خیلی سخت بود 
و کمال چون طینت پاکی داشت به سمت خوبی ها کشیده شد یعنی با قرار گرفتن شهید چمران سر راهش شیفته شهید چمران و ویژگی های اخلاقی شهید شد 
و در انتها هم که خوندید به چه درجه ای رسید 
⛔اینکه مراقب آدم های منفعت طلب اطرافمون باشیم مثل اون دکتر غیاثی 
⛔پنجم اینکه مراقب آه مظلوم باشیم 
مش خجه نفرین نکردولی خداانتقامش رو از اون شوهر گرفت 
⛔️اینکه یادمون باشه که چقدردربرابر بچه هامون مسئولیم
🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱
در کنار همه این نکات آموزنده 
من نقد دارم درمورد اینکه زندگی کمال با زینت چطور ممکن بوده در حالی که به هم نامحرم بودن 
حتی بعد از ازدواج مش خجه و کمال با هم 
و اینکه اون نامه ها و اون ارتباط عاطفی هم تحت عنوان حس مادرانه زیاد توجیه پذیر نبود
این مشخص نبودن زمان هم زیاد جالب نبود 
حداقل می تونست بنویسه پنج سال بعد یا ده سال بعد 
در حالی که هیچ صحبتی از زمان نشد.