بریده‌های کتاب سارا عرب

می‌خواهمش_ آن‌طور که هست، نه آن‌طور که ای کاش می‌بود.

کلید نیل به علم الهی، معرفت الله است و روش و حکم طلایی در معرفت الله که بالله است، مداومت توجه به دیده شدن از طرف او و ولی اوست.

قوی، ضعیف را قضاوت می‌کند و بد قضاوت می‌کند. قوی ضعیف را له می‌کند و بی‌رحمانه له می‌کند. قوی برای ضعیف، تاریخ می‌نویسد و رذیلانه می‌نویسد. این رسم بدی است که هنوز در همه جای دنیا وجود دارد. بد است؛ خیلی بد. می‌دانم.اما تو نمی‌توانی تغییرش بدهی مگر آن‌که قوی باشی؛ قوی، نه ظالم.

هنوز گاهی هوس جنگ و جدال می‌کنم. زندگی آدم‌های محترم و آبرودار خیلی کسالت‌آور است. حاضرم دار و ندارم را بدهم تا دوباره طعم معرکه‌ای سرگرم‌کننده را بچشم.

و مرگ تنها چیزیه که می‌تونیم بهش تکیه کنیم.

(به سوال) 《همه این‌ها[کتاب‌های کتابخانه‌] را خوانده‌اید؟》 به چند صورت می‌توان پاسخ داد. یکی از دوستانم جواب می‌داد:《بیشتر از این‌ها آقا، بیشتر از این‌ها.》 من به سهم خودم، برای این پرسش دو پاسخ دارم. پاسخ اول این است:《نه، این‌ها فقط کتاب‌هایی است که باید هفته آینده بخوانم. آن‌هایی که تا به حال خوانده‌ام، در کتابخانه دانشگاه است.》 جواب دوم:《 هیچ‌کدام از این کتاب‌ها را نخوانده‌ام وگرنه برای چه نگهشان می‌داشتم؟》البته پاسخ‌های بحث‌انگیز دیگری هم برای تحقیر بیشتر مخاطب و حتی سرخورده کردن او، وجود دارد.

هیچ‌چیز به اندازه مطالب بی‌معنی، تعبیر و تفسیر برنمی‌انگیزد.

بیچاره زنم، بیچاره زنم. بیچاره هر زنی که جز تکرار، هیچ چیز ندارد.

در گذشته، آینده هم بهتر از این بود.

روزگاری، بشر در دورانی، خط را اختراع کرد. می‌توانیم خط را ادامه دست به حساب بیاوریم و آن را از این نظر امری کم و بیش زیست‌شناختی بدانیم. خط، فناوری ارتباط است، در پیوند بی‌واسطه با بدن. پس از آنکه اختراعش کردید، دیگر نمی‌توانید از آن چشم بپوشید. ... این هم مثل اختراع چرخ است. چرخ‌های امروزی ما، همان چرخ‌های ماقبل تاریخ است. در حالی که اختراعات نوین ما مثل سینما، رادیو و اینترنت، جنبه زیستی ندارند.

از ترس گریزی نیست از مرگ، نیز در عین ترس، از پیمودن طول شب، بازنماندیم و در قلب مرگ، از خندیدن با صدای بلند. و چنین شد که خندان خندان به صبح رسیدیم.

می‌ترسید اگر تکان بخورد یا حرف بزند یا نفس عمیق بکشد، بیدار شود و ببیند این لحظه کیف‌آور، این خوشبختی بی‌اندازه، این اتفاق باورنکردنی، این رگه نارنجی رنگ آفتاب که روی دست و کفش‌های تانیا افتاده بود و گرمای دلپذیری که مثل تب زیر پوستش می‌دوید، این حس ولو شدن، فرو رفتن‌، آب شدن، و تپش مضطرب سرانگشتان از تماس با حاشیه دامن کتانی تانیا همه ساخته خیالش باشد.

از خطبه سیدالشهدا علیه السلام به هنگام خروج از مکه: و برای من جایی معین و انتخاب شده است که باید پیکر من در آنجا افتد، و من باید به آنجا برسم. گویا من می‌بینم که بند بند مرا گرگان بیابان بین نواویس و کربلا از هم جدا می‌سازند، و از من شکمبه‌های تهی خود را پر می‌کنند و انبان‌های گرسنه خود را سرشار می‌نمایند.

I wish I were out of doors! I wish I were a girl again, half savage and hardy, and free; and laughing at injuries, not maddening under them! why am I so changed?

برای آنکه مدرسه‌ها به گوهر شجاعت بچه‌ای لطمه‌ای نزند به آموزگاران سپرده بودم که از نظم متداول و قبرستانی کلاس‌ها چشم بپوشند. از هرگونه توبیخ و ملامت کودکان بپرهیزند. بی‌پروا و آزادشان بگذارند و از فرزندان آزادگان وطن، غلامک‌های حلقه به گوش نسازند. بر آستر چادرها و دیوارهای سنگ‌چین مدارس این عبارت نوشته بود:《 طلای شهامت را با سیم سواد مبادله نکنیم.》

برای برخی از ما، کتاب‌ها تقریبا به اندازه هر چیز دیگری که روی زمین هست مهم‌اند. چه معجزه‌ای است اینکه از دل این مستطیل‌های تخت و سفت، جهان‌های مختلف پشت‌سرهم منکشف می‌شوند.....آنها سرشار از همه آن چیزهایی هستند که در زندگی واقعی نصیبتان نمی‌شود.....سپاس و قدردانی من برای نوشتار خوب بی‌حدومرز است؛ من برای نوشتار خوب همان‌گونه سپاسگزارم که برای اقیانوس هستم. شما نیستید؟

در حقیقت هیچ‌چیز ناراحت کننده‌تر از این نیست که آدم مثلا ثروتمند و خوشنام و باشعور و خوش‌صورت و حتی پسندیده‌سیرت باشد و تحصیلاتش هم بد نباشد و در عین حال هیچ قریحه‌ای، اصالتی، کیفیتی غیرعادی ولو درخور نیشخند، هیچ فکر اصیلی که از ذهن خود جوشیده باشد نداشته باشد و از هر جهت مثل دیگران باشد!