بریده‌های کتاب کله ماهی خور

نیاز به نبی و بیان کنندهٔ شریعت الهی و ایدئولوژی انسانی در بقای نوع انسان و در رسیدن انسان به کمال وجودی انسانی‌اش، بسی بیشتر است از نیاز به رویانیدن مو بر ابروان و مقعّر ساختن کف دو پا و منافعی دیگر از این قبیل که صرفاً نافع در بقای نوع انسان‌اند بدون آنکه ضرورت بقای نوع ایجاب کند.

اختلاف دنیای قدیم با دنیای ماشینی جدید فقط در وسایل است نه در مقاصد... چه خواهید گفت اگر همهٔ پیشرفتهای ما تنها اصلاح روشها و وسایل باشد نه بهبود غایات و مقاصد²؟ ۲. لذات فلسفه، ص ۲۹۲.

گوشی را می‌دهد تا عین پیام را بخوانم: «... به عنوان یک پدر، به شما تکلیف می‌کنم، تا عادی شدن شرایط لبنان و فروکش کردن جنگ ظالمانهٔ اخیر، در کنار مردم فهیم لبنان و دیکر مبارزان آزادی فلسطین و قدس شریف باشی و لحظه‌ای درنگ و مسامحه نکنی. ضمناً خوب است بدانی من حاضر بودم شما شهید بشوی ولی به سید عزیز مقاومت، سید حسن نصرالله، گزندی و آسیبی وارد نشود.» می‌خندد و می‌گوید: «این هم پدر ما!» و می‌دانم دلش برای پدرش غنج می‌زند.

شاورماها، با بویی مطبوع، کنار ما هستند، اما کسی آنها را به ما تعارف نمی‌کند. کم‌کم پچ‌پچ رفقا از گرسنگی بلند می‌شود. فایده‌ای ندارد. حدود یک ساعت گذشته است و ما منتظر تعارف برادران حزب‌الله هستیم. بالاخره کسی از راه می‌رسد با کیسه‌ای پُر از نوشابه. نوشابه های زمزم را توزیع می‌کنند و بعد موقع توزیع شاورما فرامی‌رسد. غذای لذیذی است. درحال حدس زدن ادویه‌هایش هستم که یکی از برادران بابت تأخیر در توزیع ناهار عذرخواهی می‌کند. -برادرا، عذر می‌خوایْم. هرجا می‌رفتیم نوشابه بگیریم کوکا و پپسی داشتن. طول کشید تا زمزم گیر بیاریم! پِقّی می‌زنیم زیر خنده. آن‌ها واقعا مبارزه را جدی گرفته‌اند. خوش به‌حال زمزم که این لبنانی‌ها با صدها کیلومتر آن‌سوتر از مرز‌های ایران این قدر به آن وفادارند. شاید ربطش به همسایگی شوم با رژیم صهیونیستی بیشتر باشد تا فاصله‌اش با ایران.

کسی که کار واگذارشده به او را تباه سازد و به کاری که انجام دادنش بر عهدهٔ دیگران است بپردازد، ناتوان مردی است با اندیشه‌ای ناقص.¹ ۱. نهج‌البلاغه،نامهٔ۶۱، ص۴۵۰؛ الکامل، ج۳، ص۳۷۶؛أنساب الاشراف، ج۲، ص۴۷۳.

- یه خانمی هم اومد بهم سلام کرد و احوال تو و بچه ها رو پرسید. - خب کی بود؟ [...] - نمی‌دونم. من که ندیدم بنده خدا رو، از صداش حدس زدم یا دختر خاله‌ات باشه با همکار مدرسه‌ات. [...] - می‌گم علی زشت نیست، اینجوری سرت پایین باشه و با زن‌های دوست و فامیل حرف بزنی؟ یه موقع ناراحت نشن؟ علی بلند شد، به طرف پنجره رفت و گفت: - نه عزیزم! ناراحت که نمی‌شن هیچ، اتفاقا زیر نگاه نامحرم معذب هم نیستن و راحت صحبتشون رو می‌کنن. این حکم اسلامه، دوست و آشنا هم فرقی نمی‌کنه مثلا خانم نافه‌فشان، چند ساله که منشی دفترمه؟! فرح خانم رو چند بار تا حالا دیدم؟! چند دفعه رفتیم خونهٔ خاله جان؟! [...] دستش را به چهارچوب پنجره زد. - شاید باور نکنی، اما اگه الان پنجره رو باز کنم و فرح خانم، خاله جان و خانم نافه‌فشان جلو روم ظاهر بشن، نمی‌تونم از هم تشخیصشون بدم، فقط از تُن صداشون می‌تونم بفهمم کدوم هستن.

[پس از شهادت عمار، در میان سپاهیان شام اختلاف افتاد؛ زیرا که رسول خدا ﷺ فرموده بودند: «ای عمار، تو را گروه متجاوز و ظالم خواهند کشت.» معاویه برای توجیه سخن رسول خدا ﷺ گفت: هرکسی که عمار را به جنگ آورده، قاتلش نیز هم اوست! هنگامی که این توجیه غلط را شنیدم، در پاسخ وی گفتم:] آیا رسول خدا ﷺ نیز قاتل حمزه است؟! مگر نه اینکه رسول خدا ﷺ او را به جنگ آورده بود؟!

[جنگ با شدت تمام در جریان بود که به ظهر نزدیک شدیم. به آسمان نگاه می‌کردم که وقت نماز را بدانم. ابن عباس پرسید: برای چه به آسمان نگاه می‌کنید؟ پاسخ دادم:] مراقب رسیدن زوال ظهر و هنگام نماز هستم تا نماز بخوانیم. [ابن عباس تعجب کرد و گفت: در این ساعت خاص که جنگ فرصتی برای نماز باقی نگذاشته است، آیا وقت نماز خواندن است؟ به وی پاسخ دادم:] برای چه می‌جنگیم؟ جنگ ما با این قوم برای برپایی نماز است!

و هنوز آن شمشیری که با آن، پدربزرگ و دایی و برادر تو را یکجا کشتم، در دست من است.

[یکی از یارانم با حسرت آرزو کرد: دوست داشتم برادرم نیز در این صحنه‌ها حاضر بود و این پیروزی بزرگ را می‌دید. از وی پرسیدم: آیا دل برادرت با ما بود؟ گفت: آری. به وی بشارت دادم:] آری، او هم در این جنگ با ما بود. بلکه باید بگویم افراد زیادی در این جنگ با ما شریک خواهند بود که هنوز به دنیا نیامده‌اند و در پشت پدران و رَحِم مادران هستند؛ ولی با ما هم عقیده و هم آرمان‌اند. آنان به زودی متولد می‌شوند و دین و ایمان به یاری آنان تقویت می‌شود.

– حمد خدایی را که نعمت‌مان دهد و شاکرمان نیابد، و بلامان دهد و صابرمان نبیند؛ پس نه به ترک شکر، نعمت بازپس گیرد و نه به ترک صبر، بلا افزون کند. ما یکون من الکریم الا الکرم.

این‌که انسان یک جلسه، صد جلسه و یا هزار جلسه در جلسات سخنرانی و وعظ شرکت کند، یا کتاب بخواند، به اندازه این که یک قدم عملی بردارد، دردی را دوا نمی‌کند.

من(حضرت علی علیه السلام) برخاستم و پرسیدم: ای رسول خدا، در این ماه بهترین و با فضیلت ترین عمل چیست؟ در پاسخ فرمودند: ای اباالحسن، بهترین عمل در ماه رمضان اجتناب از حرام های الهی است.

آری، هرکس از مرگ نهراسد، دلش در توفان حوادث آرام و پابرجاست.

چنانچه مسلمانان عالم در راه پیشرفت های فرهنگی و پیشرفت های اقتصادی و پیشرفت های سیاسی، این دو عامل را، عامل ایمان را و عامل صبر را، امروز هم در پیش بگیرند، جامعۀ اسلامی از لحاظ فرهنگی و از لحاظ سیاسی و از لحاظ اقتصادی بر کفار و دشمنان دین غلبه خواهد کرد.

ما چرا امروز وقتی صحبت از دین می‌شود، اول توحید را مطرح نمی‌کنیم؟ چرا؟ این یک سوالی است که باید بشود، مگر غیر از این است؟ آنجا که سخن از دین می‌رود، صدی چندش سخن از توحید می‌رود؟ ما چرا برای متدین کردن مردم خود، جامعۀ خود، دنیای خود، از آنجا که انبیاء شروع کردند، شروع نمی‌کنیم؟ ما می‌خواهیم مردم دنیا را به دین اسلام معتقد کنیم؛ از راهی غیر از راهی که انبیاء وارد شدند، وارد می‌شویم؛ باید توحید را مطرح کنیم، همان توحیدی که انبیاء مطرح کردند.

ا وقتی که میله‌های قفس هست، هرکس می‌تواند ادّعا کند که اهل پرواز های بلند است. تا وقتی که میله های قفس هست، بند‌های مرئی و نامرئی، خواسته و نخواسته و دانسته و ندانستهٔ آدم‌ها، مفعول با مکتوم یا مستتر می‌ماند؛ حتّی برای خودشان.