بریده‌های کتاب Roghaye R

سراج به مرد عینکی نگاه کرد که سر آستین او را گرفته بود و میگفت: تو آدمی آقا سراج ، تو هنوز خیلی آدمی!.

پله ها نمور و بی انتها بود . و شازده می دانست که نتوانسته است ، که پدر بزرگ را نمی‌شود در پوستی جا داد که فخرالنسا... آن همه پله پایین تر و پایین تر می رفت و می رسید به آن سردابه و شمد و خون و به آن چشم های خیره ای که بود و نبود .

مادر دست پسرش را می‌گیرد و می آورد حضور جد کبیر می‌گوید:نمی دانم چی چی قربان این بچه گوش به فرمان من نیست ، همه اش با کفتر ها بازی می‌کند... . جد کبیر هم داد می‌زند : میرغضب باشی! . عکسش را جلوی صورتم گرفت . بلند قد بود با سبیل چخماقی . میر غضب می آید بچه را می نشاند روی زمین دست چپش را در گوش بچه فرو می‌کند و تیغه خنجر را روی گلوی او میگذارد جد کبیر داد می‌زند: نبُر، میرغضب. میرغضب هم می‌برد و سر بریده را می اندازد جلوی پای جد کبیر شازده گفت : هیچ میرغضبی تا آن روز نشنیده بود : نبُر .

گفت : بزن . گفتم : به چی ؟ . گفت : پس خیلی پرتی ،شازده.جد کبیرت فقط دلش به این خوش بود که هر روز صبح می تواند استخوان های دشمن اجدادی را لگد کوب کند،عظام نادر و زندیه را.و تو حتی می‌ترسی به این آدم که اقلا بیست سال است گچش گرفته اند سنگ بیندازی . نترس،شازده .

چیزی به نام پول کافی وجود ندارد ، فقط دو نوع است بی پولی و کم پولی . آدم هرچه بیشتر داشته باشد ، بیشتر نیازش می‌شود

نمی دانم ، اگر می‌شود قانون شکنی های جزئی را نادیده گرفت چرا بزرگ ها وشدیدتر ها را نشود ؟ آیا قتل بر اثر فشار دائم و کند ، از ضربه های سریع و کشنده چاقو قتل کمتری است ؟ شکی نیست که کاسبی نوعی قتل است. آقای بیکر و دوستانش به پدرم شلیک نکردند ، اما وقتی شکست خورد همه چیز را صاحب شدند . آیا این خودش یک جور قتل نیست؟

"وقتی من نباشم چه چیز خواهد بود ؟ هیچ چیز نخواهد بود . من کجا خواهم بود ؟ یعنی مرگ همین است ؟ نه نمی خواهم " در تاریکی به خود خیره شد و گفت " خوب که چه ؟ چه فرق می‌کند؟ هرچه می‌خواهد بشود ، بشود . مرگ بله ، مرگ ! آنها هیچ یک از حال من خبر ندارند. کک شان نمی‌گزد. بی خیال اند ولی آنها هم می‌میرند، من زودتر آنها دیرتر ، خوشحال اند . یابوها! "

گفت: «خیلی کم پیدا می‌شه که دو نفر با هم سفر کنن! نمی‌دونم چرا. شاید برا اینه که تو این دنیای کوفتی همه از هم می‌ترسن!»

یکی از دوستان ملانصرالدین به کنایه از او پرسید : اگر بگویی خدا کجاست یک سکه به تو میدهم . ملانصرالدین پاسخ داد : اگر بگویی‌خدا کجا نیست ، دو سکه به تو میدهم

انسان مدرن سکوت را بسیار آزاردهنده می داند. ساکت ماندن را دشوار می یابد، همیشه بی قرار است و میخواهد کاری کند توصیه ای کند ، وظیفه ای پیش پای خود بگذارد و در آخر برده ی اجبار خودش برای عمل می‌شود.

لیلا صاحب خانه ی هاستل مشفول رتق و فتق باغ بود، گل های رنگارنگ ، بوی غذاهای لذیذ و ظرافت رو تختی ها هاستل را پر کرده بود.پسران لیلا عضوهای چچنی گروه داعش بودند که در سوریه کشته شده اند و لیلا برای برگرداندن روح زندگی خانه اش را مکانی گرم برای مسافران کرده بود عجب تناقض عجیبی ، مسافران لیلا اگر روزی به دست پسران لیلا می افتادند ممکن بود سرشان رااز دست بدهند

آب از رکاب هم بالاتر زده بود او دوان دوان به قسمت جلویی رفت، میل لنگ در زیر آب فرو رفته بود. ال محکم ساسات را کشیدو آن را به اطراف چرخاند و با حرکت دیوانه وار دستش که روی هندل بود آب به این سو و آن سو پرتاب می شد . سرانجام او دیوانه شد .