بریده‌های کتاب دخترک تنها

مرده اند، مردانی که ندانستند چرا زنده اند.

تو دلم گفتم کاش آدم بتواند دنیا را بالا بیاورد و این همه دروغ و ریا نبیند. دنیا به دست دروغگو ها و پشت هم انداز ها و حقه باز ها اداره میشود

چرا آدم ها در یاد من زندگی میکنند و من در یاد هیچ کس نیستم؟

من می ترسیدم، بدون این که عاشق شده باشم بمیرم.

وقتی وانمود می کردم که در نوشتن عاجزم مردم می گفتند که در نوشتن عاجزم. وقتی مثل دروغگو ها رفتار میکردم، دروغگو خطابم میکردند. وقتی مثل یک آدم پولدار رفتار میکردم شروع میکردند به شایعه پراکنی درمورد اینکه من آدم پولداری هستم. وقتی وانمود میکردم آدم بی تفاوتی هستم، مرا جزو آدم های بی تفاوت طبقه بندی میکردند، اما وقتی ناخوداگاه از درد ناله میکردم، چون واقعا درد داشتم شروع میکردند به شایعه پراکنی درمورد اینکه دارم تظاهر میکنم.

احساس میکنم دارم تا سر حد مرگ می سوزم و از اینکه حتی نمیتوانم عباراتی ساده مثل «درد دارم» را هم بر زبان بیاورم رنج می کشم.

هرگاه مورد هجوم افکار دردناک و شرم آور قرار می گیرم آن گریه ی خفیف و عجیب از لب هایم شروع می شود

نیازی نیست نگران این مسخره باشیم؛ کسی نمی تواند در زمان سفر کند. تا بوده زمان سوار بر انسان ها بوده است. در مشت زمان اسیر بوده ایم و ارابه رانش بر سر و سرنوشت آحاد بشر رانده است. در این میان ما آدم ها قادر به تخیلیم؛ تخیل انسان تنها چیزی ست که بر زمان سوار خواهد شد، میتواند برود به گذشته و با خودش گردن آویزژ زیبا از ملکه ی ساسانی بر گیرد و به روزگار اینک بیاورد و از اینک ما هم در گذرد؛ برود به آینده. تخیل میتواند بر همه چیز سوار شود، بر زمان و مکان.

اون طوری که آدم ها می گن نیست. وقتی اون مرد، یک تکه از وجود من رو با خودش نبرد، بلکه یک تکه از وجود خودش رو گذاشت.

کاغذ قلب من است. خودکار ها رگ های من هستند واژگانی که دزدیدم را باز می گردانند، همچون خون تا صحنه ای را به تصویر بکشم

آدم ها بخشی از وجود تو یعنی ظاهرت را می بینند اما یک وجه درونی هم داری و از ان هم نهفته تر یک وجه آسیب دیده در وجود ماست؛ موجودی برهنه و خاموش که به نور عادت نداره.

شارلوت باید خیلی تلاش کنی تا از عادت های قدیمی ات جلو بزنی. بازگشت به عادت های قدیمی خیلی راحته، حتی زمانی که میدونیم باعث درد و رنج ما می شن

دیگر نه شاد بودم نه ناشاد این نیز بگذرد... این تنها عبارتی ست که در دوزخ آدمیان به ذهنم میرسد، این نیز یگذرد