علمی تخیلی و ادبیات ژانری توی ایران هنوز خیلی نوپاست و به نظرم جای حمایت بیشتری داره. 
از این مجموعه، داستان سوپراستار رو بیشتر از همه دوست داشتم و به نظرم شبیه یکی از اپیزودهای خوب سریال بلک‌میرر بود.
فکر می‌کنم توی بعضی از داستان‌ها صرفا از المان‌های فضایی و تخیلی و جنسی برای جذابیت و شوک به مخاطب فارسی استفاده شده بود (تا اینجا مشکلی نیست) اما حالا که جذب شدیم و بهمون شوک وارد شد، بدون هیچ نکته ای بین زمین و هوا توی داستان رها شدیم.
        

          داستان‌های نیمه‌ی دوم کتاب رو بیشتر دوست داشتم. فضاسازی‌‌ها تو چند داستان خیلی خوب بود و توی باقی داستان‌ها، می‌شد که شرح و بسط 
بیشتری داده بشه یا منطقی داستانی به تفصیل توضیح داده بشه. بعضی بخش‌های داستان‌ها رو برای درک بهتر و بهتر متوجه شدن تمام اطلاعاتی که داستان به مخاطب می‌ده رو مجبور شدم بیشتر از یک بار بخونم.

نقد من به پایان‌بندی‌های کتاب‌های قبلی نویسنده در این مجموعه‌ی کوتاه وجود نداشت و به نظرم برخی از داستان‌ها حتی قابلیت رمان شدن رو هم داشتن که البته طرح و نگارش و ساخت منطق داستانی در همین قالب کوچک داستان کوتاه هم نشون از تبحر داستان‌‌نویسی ضحی کاظمی داره.

سوپراستار، زمان‌سوار، پوست‌کن داستان‌های محبوب من از این مجموعه بودند. داستان آخر تنفس سالانه به جهت نزدیکی بسیار به فضای کرونایی که در دنیا شاهدش بودیم رو هم بسیار پسندیدم.

کتاب ایرادات فنی و نگارشی هم داشت که مسئولیتش بر عهده‌ی ناشره و امیدوارم که در چاپ‌های بعدی کاملا اصلاح بشه.
        

          دومین کتابی که از ضحی کاظمی خوندم و فکر کنم چهارمین کتاب از ادبیات گمانه‌زن ایرانی.  باید اعتراف کنم دوستش داشتم. با اینکه فازش بیشتر تینیجری بود و حال و هوای ایرانیش کم بود اما باز هم خوندنی بود. این ژانر هنوز خیلی نوپاست تو ایران و این تلاش‌ها خیلی ارزشمنده. راه رو باز می کنه و بقیه هم جرات ورود پیدا می‌کنن. قطعا خیلی‌ها به بیراهه خواهند رفت اما در نهایت اسامی پرطمطراقی از اونها درمیاد.

تو نظرهای بقیه به این معترض بودن که بخش اروتیک این کتاب زیاد بود. موافقم. خیلی جاها احتیاج نبود انقدر بی‌پروا باشه. انگار ارزش داستانی و محتوایی داستان رو تحت‌الشعاع قرار می‌داد.
        

          عااااا خدا بالاخره تموم شدد
خیلییی غم انگیز بود زیادی! و واقعا خوشحالم که دیگه لازم نیست تصویر جنازه هایه هر داستان رو داخله مغزم شکل بدم!..
        

          به شخصه خیلی ازش خوشم اومد...
دوس دارم کتابای اینطوری بیشتری بخونم و تجربه خوبی بود
در کل پیشنهادش میکنم
        

          تلاش نویسنده برای خلق فضاهای آخرالزمانی در داستان فارسی قابل تقدیر است. اما برخی داستانهای این مجموعه آغشته به اروتیسم بودند بی آنکه کارکردی  در روایت داشته باشد.