بریده‌های کتاب معصومه اسدی

متوجه شدم میشه کوچکترین تلاشی برای به دست آوردن خواسته های خودت انجام ندی ولی از تمام توانت برای به زیر کشیدن دیگران استفاده کنی.

کار درست از داخل انجام میگیرد،توسط سلول‌های خاکستری مغز! دوست عزیز استفاده از سلول‌های خاکستری ات را فراموش نکن.

با قلب نمی‌توان منطقی برخورد کرد زیرا قوانین خاص خودش را دارد و به خاطر چیزهایی به تپش می افتد که عقل ناچیز می شمرد.

"مردم همیشه چیزی را که نسبت به آن درکی ندارند به سخره می گیرند"

هزینه خَر کردن مردم خیلی کمتر از هزینه سرکوب کردنشان است. درد و خونریزی هم ندارد.

مسئله این است که حکّام پس از پیامبر، عمدتا راه لقمه حرام را به شکم های مردم گشوده اند و راه ورود حقیقت به قلب هایشان را بسته اند .

هر کس که کاری می کند،هرچقدر هم کوچک،در معرض خشم کسانی ست که کاری نمی کنند...!

اگر حرف نزنی،اهل دنیا را محروم کرده ای از صدا و سخنت :)))

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد...!

صدای نماز پدرم یادم است،همراه با دعای پس از سجده که پیوسته زمزمه می کرد: الهی به عزتت و جلالت،خوارم مکن به جرم گُنَه،شرمسارم مکن مرا شرمساری به روی تو هست مکن شرمسارم مرا پیش کس

خدا به اندازه ی وظیفه هرکسی بهش تکلیف کرده و ازش سوال میکنه...!

حسرت،آشنا ترین حس آن روزهای من بود...!

سن، مشکل عشق نیست! زمان نمی‌تواند بلور اصل را کدر کند مگر آنکه، تو پیوسته برق انداختن آن را از یاد برده باشی!

بزرگترین آرزویش این نیست که از خط پایان بگذرد یا مردم تشویقش کنند؛ بزرگترین آرزویش این است که مردم خودش را ببینند،نه وضعیتش را. این تنها چیزی است که هرکسی با هر نوع ناتوانی از دیگران می خواهد. از ظاهر آدمها یا از چیزی که متوجه اش نمی شوید، در موردشان قضاوت نکنید؛ سعی کنید آنها را بشناسید.

اینطور که به نظر می رسید، غیرممکن است که در کتابخانه ای بایستی و دلت نخواهد کتاب ها را از طبقات بیرون بکشی...!

تنهایی می تواند به شیوه ای غیرمنتظره کمر مرد را خم کند...!

مرگ،تنها عدالتیه که تو این دنیا میشه پیدا کرد...!

لازمه رشد کردن ، بخشیدن است...!

شرط عاشق شدن، تمرکز کردن است

《وقتی کسی به دیگری کمک میکنه،فقط گیرنده کمک نیست که مورد لطف قرار میگیره،اونی که کمک میکنه بیشتر خیر میبینه.》