بریده‌های کتاب نرگس فلاح بردبار

آن که دیر نظر می دهد نظرش گران قیمت است، و آن که بسیار نظر می‌دهد، خیلی از نظرهایش بی تامل است

هر یک از زن‌ها یک عاج بزرگ را هم بر دوش می‌کشید، بعضی از آنها بچه‌ای را هم در آغوش داشتند از نگهبان پرسیدم اگر آن‌قدر ضعیف شوند که نتوانند عاج ها را حمل کنند چه می‌کنید؟ نگهبان گفت نمی‌توانیم یک عاج ارزشمند را بر زمین بیندازیم و برویم. ما بچه اش را با نیزه می‌کشیم و بار او را سبک می‌کنیم.(خاطره‌ی مسافری که در یکی از کاروان های برده داری همراه بود)

وقتی از تنهایی فرار می‌کنیم، ممکن است به آدم ها و رابطه هایی پناه ببریم که بیشتر از قبل ما را تنها کند. آسیب رابطه های ناسالم بسیار بیشتر از دردی است که تنها بودن دارد

هیچ آدمی در دنیا نمی‌تواند بیشتر از خودمان امن باشد. و هیچ آدمی نمی‌تواند بیشتر ازخودمان پناهمان شود و حضور داشته باشد.

رفتار ما با آدم ها باید به سبک خودمان باشد نه شبیه رفتار آنها با ما.

وقتی به چیزی عادت نکردی دیگه هیچی برات تکراری نمیشه. اون وقت همه چیز رو طوری میبینی که انگار اولین باره که میبینی. چون یاد میگیری با چشم نگاه کنی نه با مغز.

هر کس، وقتی انگیزه داشته باشد، سخت کار می‌کند ولی هنر، آن است که وقتی انگیزه و هیجانی وجود ندارد، باز هم به کار ادامه دهید و همین عامل است که تفاوت ایجاد می‌کند.

نماز زمانی شروع به رشد دادن انسان می‌کند، که انسان از آن لذت نبرد. نماز زمانی چرک روح آدم را می‌گیرد، که لبهٔ زبر نماز روح تو را بسابد.

خدا سر بعضی ها را انقدر شلوغ می‌کند که وقت نکنند با خدا مناجات کنند.

ارزش و اعتبار درست بودن و ماندن هم تنها و تنها در همین است که علیرغم شرایط، درست باشیم و بمانیم، نه با اجبار و تهدید و توسری و شلاق

این که هر انسانی، در اعماق خود، رضاخانی دارد، مشکل اساسی بشریت نیست. مشکل از آنجایی آغاز می‌شود که انسان، عاشق و شیفته‌ی رضاخان خویش بشود و کل دستگاه عقل و روح خود را، رضامندانه و با لذتی شهوانی به او واپسپارد...

در دنیای ما هنوز کسانی هستند که با آهنِ سرخِ شقاوت، روحِ دردمندِ انسان را، آهسته آهسته و با لذتی دیوانه می‌سوزانند و در عین حال فریاد می‌کشند: زنده باد آزادی!

دهان من قفس است و جنایت، پرنده ای وحشی، چون این دریچه کوچک باز شد، نگهبانی این پرنده با من نیست.

به قول خودشان می گفتند:«عسلک بازی نکنید.» دیدید بچه ها می‌آیند گِل بازی می‌کنند؟ می‌گفت از این کارها نکنید. به فکر کارهای بزرگ باشید و جلو بروید من حمایت می‌کنم(دکترحسین بهاروند)

آن‌وقت با جنگ و گرسنگی از پا در نمی‌آمدیم؟ _نه حنگ نه گرسنگی! ولی از خوف جنگ و گرسنگی شاید! آنها(صهیونیست ها) مرد جنگیدن نیستند ولی ترساندن از جنگ و گرسنگی را خوب بلدند.

فکر می‌کنیم هدف اصلی امام از همان ابتدا مبارزه به اسرائیل بوده؛ اسرائیل نه به عنوان یک جانور وحشی غاصب که بخشی از سرزمین اسلام را بلعیده، بلکه اسرائیل به مثابه چاه متعفن جوشانی که فسادش فزاینده است و «به تدریج» فسادش تمام سیاره ما را خواهد گرفت. چنان که هم‌اکنون هم جهان هم جهان تا سینه در این تعفن فرو رفته است.

داستان فریفتن انسان، داستان غریبی است. چیزی از درون انسان گم می شود و انسان هیچ‌گاه به یاد نمی‌آورد که چه چیز را گم کرده است و از آن رعب آورتر اینکه اساساً به خاطر نمی‌آورد که چیزی را گم کرده است. یک گم کردگی فراموش شده.

امواج زمان با ما آن کاری را می کنند که امواج دریا با یک دسته خاشاک بی وزن می کنند

ایمان، در هوای صاف و زمین آرام محک نمی‌خورد

هنر ابزار بُرنده و پل لغزنده ای است. اگر در دست نا اهلش بیفتد او را زمین می زند.