بریده‌ کتاب‌های سمانه عرب نژاد

یا حسین لک عهدا بالوفا قبرک فی قلبی لا فی کربلا

حسین وقتی میگفت هل من ناصر ینصرني نمیخواست کسی دستش را بگیرد دوست داشت تا میتواند دست کسی را بگیرد؛ شاید دست من و تو را. یادت باشد دستمان را دراز کنیم برای نجات

رباب زوجه ی ،حسین مادر دخترش سکینه را مهتران قریش و هم یزید در شام .خواستند... نپذیرفت و گفت پدر شوهری پس از رسول خدا زیبنده نیست. و یک سال پس از آن بزیست و زیر سایه ،نرفت تا فرسوده گشت و از اندوه درگذشت.....

پس هر مکر که داری بساز و هر جهد که خواهی بکن به خدا سوگند ذکرِ ما را از یادها محو نتوانی کرد و وحی ما را که خداوند فرستاد - نتوانی میراند و به غایتِ ما نتوانی رسید و ننگِ این ستم را از خویش نتوانی سترد..... زینب سلام الله علیها فرمود به یزید لعنت الله علیه....

آسمانها -به آن سختی- برای کشتن او بگریستند و دریاها گریستند با امواجشان و آسمانها با ارکان و زمین از همه اطراف و درختان با شاخها و ماهیان غوطه در انبوه آب دریاها و فرشتگان مقرب و همه اهل آسمانها بگریستند. ای مردم کدام دل از کشتن او نشکافد و کدام قلب برای او ناله سر ندهد؟ کدام گوش است که داستان این رخنه که در اسلام پدید آمد بشنود و کر نشود؟ ای مردم ما آواره شدیم و رانده و دور از خانمان و از وطن جدا، مانند بردگان ترک و کابل نه گناهی کرده بودیم و نه ناپسندی مرتکب شده آنچه با ما شد در گذشته ی تاریخ سابقه نداشت و بنیادی نداشت مگر تهمت و دروغ و افترا....

ابراهيم ابن محمد ابن طلحه با علی ابن حسین گفت یا علی که غالب شد؟ و او سرش را پوشیده بود و در محمل نشسته، گفت «هرگاه خواستی بدانی که غالب شد و وقتِ نماز ،آمد اذان و اقامه بگوی.....

یاران شتاب کنید! قافله در راه است. می گویند که گناهکاران را نمی پذیرند؟ آری گناه کاران را در این قافله راهی نیست... اما پشیمانان را می پذیرند. آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است که او سر سلسلۀ خیل پشیمانان است و اگر نبود باب توبه ای که خداوند با خون حسین میان زمین و آسمان گشوده است، آدم نیز دهشت زده و رها شده و سرگردان در این برهوت گم گشتگی وا میماند....

وقتی عباس رفت و کشته شد، لشکری باقی نمانده بود.

آن کس که در دنیا از خدا نترسد، آنگاه که قیامت برپا شود در امان او نخواهد بود. و من از خدا می خواهم که در دنیا از او بترسم تا آخرت را در امان او باشم.

در این دنیا همه چیز دست خود آدم است حتى عشق، حتى ،جنون حتى ترس آدمیزاد میتواند اگر بخواهد کوهها را جا به جا کند. میتواند آبها را بخشکاند میتواند چرخ و فلک را بهم بریزد آدمیزاد حکایتی است. میتواند همه جور حکایتی باشد. حکایت شیرین حکایت تلخ حکایت زشت... و حکایت پهلوانی... بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا به قدرت نیروی روحی او نمیرسد، به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.»