بریده‌ کتاب‌های صادق سبط

مطالعات نشان داده‌اند که آزاد شدن دوپامین در قمار به همان اندازه که به پاداشِ پایانی غالباً پولی مربوط است، به غیرقابل‌پیش‌بینی‌بودن گرفتن پاداش نیز ارتباط دارد. انگیزه‌ی قمار عمدتاً بیش از آنکه به خاطر سود پایانی باشد، به خاطر ناتوانی در پیش‌بینی گرفتن یا نگرفتن پاداش است

وقتی ما آستانه‌ی عصبی‌مان را با تکرار لذت‌ها بالا می‌بریم وارد پیکاری همیشگی می‌شویم، هیچ‌وقت از چیزی که داریم راضی نخواهیم بود و همیشه بیشتر می‌خواهیم.

لازم بود که سکوت به طریقی شکسته شود اما هیچ‌کس پیش‌قدم نمی‌شد و همه می‌ترسیدند که ناگهان جوّ آداب‌دانی تو خالی به هم بریزد و واقعیت، چنان‌که هست بر همه نمایان گردد.

اما عجیب این بود که همه‌ی افکاری که در گذشته تصویر مرگ را پشت خود پنهان می‌کردند و کدر می‌ساختند یا نابود می‌کردند دیگر چنین اثرهایی نداشتند.

باید حواسمان باشد که مبادا برای آنکه نظر بهتری به خودمان داشته باشیم هوس خودنمایی به سرمان بزند. وقتی به این وسوسه تن می‌دهیم، خود را در معرض این قرار می‌دهیم که به اوهاممان دامن بزنیم و رفته رفته از برداشت دقیقی که از خودمان و دغدغه‌هایمان داریم دور شویم.

مطالعات نشان می‌دهند که ما رفتار خودمان را از نظر اخلاقی در رتبه‌ای بالاتر از رفتار عموم جامعه قرار می‌دهیم. فکر می‌کنیم احتمال اینکه کار خوب انجام دهیم بیشتر از دیگران، و احتمال اینکه کار بدی انجام دهیم کمتر از دیگران است.

یکی از دلایل احتمالی خودنماها برای غیرمستقیم حرف‌زدن این است که با این کار می‌توانند همه‌چیز را به شکلی باورپذیر انکار کنند.