بریده‌های کتاب دختر آمبرامورتیس🕊

آینده را نمی‌شود انتخاب کرد. فقط باید مسیری را انتخاب کنی که نمی‌دانی راه به کجا می‌برد. مسیری تو را به هیولایی می رساند که بدنت را می‌درد. مسیری دیگر قلبت را سنگی یا آتشین یا شیشه ای می‌کند.

وقتی سیلاس تو رو اینجا آورد میدونستم از ارتباط ما باهم چیز خوبی حاصل نمیشه برای همین هر روز آرزو میکردم بری. فکر می‌کردم... امیدوار بودم بعد از نبرد عقلت سر جاش اومده باشه؛ که بیدار بشم و ببینم تو رفتی. اما تو پیشم موندی و من خودخواهانه خوشحال بودم. توی زندگیم هیچ چیزی رو بیشتر از این نمیخواستم. لعنت به تو موجود روستایی غیر قابل کنترل. بلاخره منو وادار کردی به چیزی باور داشته باشم و درست همونطوری که فکر میکردم ویران کنندست. ((عشق))

"از کجا فهمیدی که ایوا نیمه ی گمشدته؟" " باهاش بودن راحته. من رو بهتر از بقیه میفهمه با اینکه خیلی باهم متفاوتیم. وقتی باهاش نیستم آرزو میکنم کنارم باشه ، وقتی باهاش هستم به هر لحظه اش فکر میکنم باعث میشه بخوام آدم بهتری بشم و وقتی به دنیایی فکر میکنم که اون توش نیست میخوام اون دنیا رو بسوزونم"

تا وقتی که میدونستم دختری که توی فکرشه یک دختر کوچولوعه که دیگه توی این دنیا نفس نمیکشه چیزی آزارم نمی‌داد. زید خودش رو بابت مرگ اون دختر مقصر میدونست و طبیعی بود که بهش فکر کنه.

او حاضر نبود دوست دیگری راهم از دست بدهد؛ مخصوصا هانت را هرگز هانت را از دست نمی‌داد. مهم نبود که او چه کرده و چه چیز یا چه کسی را انتخاب نموده، حتی اگر این آخرین بار بود که او را می‌دید... نمی گذاشت چنین اتفاقی رخ دهد. برایس اینکار را میکرد. بخاطر او.

نه عزاداری نه کفن و دفنی. این هم یک راهش بود که بخواهند برای هم آرزوی موفقیت کنند اما پشت این حرف چیزی بیش از این خوابیده بود. انگار داشتند می‌گفتند برای ادم هایی مثل انها نه خبری از مراسم تدفین پر خرج بود نه سنگ یاد بود مرمری که آیندگان اسمشان را به یاد داشته باشند.

جنگ صلح است. آزادی بردگی است. نادانی توانایی است.

+اون دقایق ریس... دیگه هیچوقت نمیخوام اونارو تجربه کنم. _حالا میدونی تو کاخ زیر کوهستان چه حسی داشتم.

اگه اون جنگجوی ایلیری رو نمیدیدم:حقیقت محضِ قدرت ، بهبودپذیری، افتخار و فداکاری رو نمیفهمیدم. ((کاسین)) اگه ارباب سایه هارو نمیدیدم نمیفهمیدم که خونواده همون چیزیه که خودت اونو می سازی نه اونی که درش متولد شدی. ((ازریل)) اگه عموزاده ام رو نمیدیدم هرگز نمیفهمیدم میشه حتی در تاریک ترین جهنم ها هم روشنایی رو پیدا کرد. ((موریگان)) اگه اون هیولای ریزه میزه که حتی بهتر از سمندرها میتونه جواهرات رو جمع کنه ندیده بودم قدرتم منو از بین می‌برد. (( امرن)) و اگه جفتم رو ندیده بودم، پونصد سال برات صبر میکردم، هزاران سال واگه این تموم مدتی بود که اجازه ی زندگی داشتیم... انتظار اونو ارزشمند میکرد. ((فیرا))

+لطفا... من هرچیزی که بخوای بهت میدم. هرچیزی هرچیزی... _خوشحال باش، فیرا

ژنرال: جود دوارت. تبعیدش رو شکسته و اومده شاه بزرگ رو بکشه. اعلی حضرت امر بفرمایید. جود: ردات رو گم کردم. کاردن: تو یه دروغگویی یه دروغگوی کثیف و فانی. ژنرال: اون رو به زنجیر بکشید. کاردن: بهش دست نزن. ژنرال: منظورتون چیه؟ اون... کاردن: اون همسر منه. ملکه ی بزرگ الف هیم و مطمعنا در تبعید نیست.

روی تخت باشکوه شاه بزرگ دراز کشیده ام و روی پتو های باشکوهش خونریزی میکنم. همه جایم درد می‌کند. کاردن بالای سرم ایستاده آستین های سفیدش تا خورده اند و او با دستمالی خیس مشغول پاک کردن دست های من است و خون را از رویشان میشوید

او به ته خط نزدیک است نمی تواند تحمل کند. میخاهد برای اینکه از این اتاق بیرون بیاید خودش دندان خودش را از دهانش بیرون بکشد. اصلا خبر ندارد این تازه اول کار است :)