بریده‌های کتاب Maedeh

اگر لازم است استراحت کنید. با ابن حال دست از امید مشویید. کسی را از فردا خبر نیست. راه‌حل ای بسا که هنگام خورشید طلوع خورشید یافت می‌شود.

تنها آدم‌های ثروتمند هستند که خدای من و خدای تو می‌کنند، اما برای مردم فقیر خدا یکسان است.

پیوتر: تیخون؟ اون دیگه کیه؟ فدکا: یه آدم مقدس. خبرچین بدبخت ، یه وقت به سرت نزنه حرف بدی راجع بهش بزنی، حواست رو جمع کن. پیوتر: چرا؟ کمکت کرده کسی رو بکشی؟ اون هم عضو "کلیسای‌خون" شماست؟ فدکا: نه. من می‌کشم ، ولی اون گناهم رو می‌بخشه.

برای جوش دادن آدمها به هم یه چیزی قوی‌تر از احساسات یا ترس از اعتقادات لازمه ، و اون بدنامی و بی‌آبروییه‌.

استپان: همین هفته یه بیانیه‌ی اعتراضی رو امضا کردم. واروارا: بیانیه‌ی اعتراضی علیه چی؟ استپان: نمی‌دونم. اعتراض به.... اَه ، یادم رفته. باید اعتراض کرد. همین.

پرسیدم:« اولین جدایی سخت است ، نه؟» سر تکان داد و گفت :« بله ، البته جدایی هیچ وقت آسان نمی‌شود.»

این روزها همیشه افتادم ، دنیا خیلی چاله و چوله‌ست.

«پس عشق حماقت است ، نه ؟ هیچ وقت به نتیجه نمی‌رسد؟» «چرا به نتیجه می‌رسد ، اما باید برایش جنگید...»

پاتروکل پاسخ داد :« سرنوشت ما چه خواهد شد ؟ ای اوریپیل چگونه می‌توان از این همه درد جان به درد برد؟»

یکی از عبارات نادری که از دهان او شنیده‌ام اعلام می‌داشت که :«همینه که هست» می‌خواهی بخواه نمی‌خواهی نخواه . آیا چه چیز را باید خواست و چه چیزی را نباید خواست ؟

«مرده شور عیاری را ببرد و همه چیزهای مربوط به آن را ! ای کاش توی خانه بودم ، توی سوراخ قشنگم کنار بخاری ، با کتری روی آتش که تازه شروع کرده بود به سوت زدن !» و این آخرین بار نبود که این آرزو را کرد !

چه سعادتی است که گرمای فیزیکی به صورت کاملا مادی و محسوس به گرمای روحی تبدیل می‌شود و تا آخر عمر در حافظه باقی می‌ماند .

امری عادی است که در طول شب‌های بی‌خوابی آدم قاطع‌تر از ساعت های روشن روز فکر کند .

بعد از آن روز بود که رفتند ، هر کدام که بودند نبود شدند . خیلی ناگهانی بود خلوت‌شدگی ، اهانت‌بار. انتظار نمی‌رفت آن کسان که لاف دوستی می‌زدند چنان ناگهان گم و گور شده باشند ! عجیب نیست ؟ درّ یتیم محمود دولت‌آبادی