بریده‌های کتاب غزل خامسی

برای زن‌ها حیات دوباره، و نجات از هر نوع تباهی و همه گونه بازسازی اخلاقی در عشق نهفته‌است و در هیچ چیز دیگری نمود نخواهد داشت.

شاید انسان فقط عاشق حال خوب نباشد، شاید به رنج بردن هم به همین اندازه عشق بورزد. شاید رنج بردن به همان اندازه‌ی حال خوب برایش سود داشته باشد.

بعضی چیزها به نحوی حیرت‌آور بی تغییر می مانند.

کتابخانه‌ام! چندین‌بار، در این سال‌های آوارگی، رویای روزی را در سر پرورانده بودم که اولین کتاب کتابخانه‌ی از دست رفته‌ام را به دست میگیرم، آن را برمیگردانم سرجایش روی قفسه، برمیگردم و سراغ کتابی دیگر میروم؛ کتابی که در تمام این سال‌ها لمس نشده. لایش را باز میکنم، چند خطی میخوانم، انگشتم را روی ورق‌هایش می لغزانم و بندهایی را میخوانم که روزی خودِ جوانم خوانده بود و بعد طوری سر بلند می کنم که انگار از خوابی آشفته پریده‌ام و سراغ کتابی دیگر می روم که در انتظار کشف دوباره است. چندین بار چنین آینده‌ای را فراخوانده‌ام؟

فقرا نمیخواهند شما هم مثل آن‌ها بدبخت باشید، آن‌ها دنبال یک فرصت برای زندگی درست‌اند، قدرتی برای تصمیم‌گیری درباره‌ی زندگی‌شان. از شما می خواهند به حذف شرایطی که این فلاکت را رقم می زند کمک کنید.

من عاشق نیویورکم، گرچه آن‌طور که باید و شاید مال من نیست، آن طور که یک درخت یا یک خیابان یا یک خانه میتواند به آدم تعلق داشته باشد، یک چیزی، حالا هرچی، که به من تعلق دارد، چون من به آن تعلق دارم.

معیار خوبی و بدی آدم‌ها برای من این است که با من چطور رفتار کرده‌اند.

خیلی میترسم، باستر. آره، بالاخره ترسیدم، چون ممکن است تا ابد طول بکشد. تا وقتی چیزی را دور نینداخته باشی، نمیفهمی مال تو بوده.

هرجا که هستید بیرون بیایید. جاپاهای عمیق بجا بگذارید، زیرا می توانید. همان زن صبور و شجاع قصه"خرس ماه هلالی" باشید که یاد میگیرد ورای توهم را ببیند. مثل دخترک کبریت فروش ذهنتان را با سوزاندن کبریتها و به خواب و خیال فرو رفتن منحرف نکنید. بایستید، مقاومت کنید، تا موقعی که مثل جوجه اردک زشت کسانی را که به آنها تعلق دارید پیدا کنید. رودخانه خلاق را پاک کنید تا زن گریان بتواند آنچه را متعلق به اوست بیابد. مثل دختر بی دست بگذارید قلب صبورتان در سرتاسر جنگل هدایت تان کند.مثل ماده گرگ،استخوان چیزهای گرانبهای گمشده را جمع کنید و به زندگی فرا بخوانید. تا آنجا که میتوانید دیگران را ببخشید، کمی فراموش کنید، و زیاد خلق کنید. آنچه امروز انجام می دهید، در آینده روی اعقاب سلاله مادریتان اثر می گذارد. دخترانِ دخترانِ دختران شما احتمالا شما را به یاد می آورند، و از همه مهمتر، رد پای شما را دنبال می کنند.

بیایید به خاطر داشته باشیم که بهترین نمیتواند و نباید مخفی شود. مراقبه، آموزش، تمام تجزیه و تحلیل رویاها، تمام معرفت پهنه‌ی سبز خدا هیچ ارزشی ندارد اگر کسی همه آن را برای خودش یا چند نفر برگزیده خودش نگه دارد.

گفت: لبخند، فقط همین. همه‌ی آدم‌ها کسی رو که لبخند میزنه یادشون میمونه. من متوجه شده‌م، اگه ناراحت نمیشی نظر بدم، که تو هیچ وقت لبخند نمیزنی. یا اشتباه می کنم؟

اشکها رودخانه‌ای اند که شما را به جایی می برند. گریه کردن، دور قایقی که حامل زندگی روحی شماست رودخانه‌ای خلق میکند. اشکها قایق شما را از کنار صخره‌ها بلند می کنند، از زمین خشک دور میکنند، و آن را به پایین رودخانه، به جایی نو، به جایی بهتر می رانند.

اکثرا ما در همان جا، یا خیلی نزدیک به همان جایی که خودمان زخم خورده‌ایم، به دیگران زخم می زنیم.

ناپلئون: ممکن است در نبرد شکست بخورید، اما هرگز یک دقیقه را هم بخاطر تنبلی از دست ندهید.

لازم نیست همیشه شگفت‌انگیز باشی، اما همیشه باید حاضر باشی. مهم آمادگی برای ضربه بعدی است.

تاج داشتن روی سر، سنگین است و موهای زیر آن خاکستری می شود.

خوشبخت کسی است که میتواند به بهتر شدن دیگران کمک کند. نه فقط زمانی که در جمع آنهاست، بلکه حتی زمانیکه در افکارشان حضور دارد.

ناستنکا، هیچ می دانید کار من به کجا کشیده بود؟ می دانید من مجبور بودم که سالگرد رویاهای خود را جشن بگیرم، سالگرد آنچه را که زمانی برایم دلچسب بود، اما در واقع هرگز وجود نداشت، زیرا این جشن یادآور رویاپردازی‌های بی معنی وهم‌گونه گذشته است، رویاهای احمقانه‌ای که دیگر وجود ندارد، زیرا چیزی ندارم که جایگزین آن‌ها کنم؛ آخر رویا را باید تجدید کرد.

زن: پندنامه بفرست ای موبد، اما اندکی نان نیز بر آن بیفزای. ما مردمان از پند سیر آمده‌ایم و بر نان گرسنه‌ایم.

«مادری» تنها شیر دادن و عوض کردن کهنه بچه نیست. بسیاری از اندیشه‌ها و رفتار اجتماعی از طریق مادر به طفل اعم از دختر و پسر منتقل می شود. عاجز و حقیر شمردن مادر، عجز و حقارت نسلها است... که زبونی زنان در جامعه، به ضعف و زبونی همه می انجامد... که جبر پذیری و خشونت پذیری زن به صورت اخلاق اجتماعی در می آید... که مادر بیگانه با آزادی و آزاد اندیشی از پرورش انسان آزادی خواه و آزاد اندیش ناتوان است.