این جایگاه نیست که فرد را متمایز می‌کند بلکه خود انسان است که جایگاهش را متمایز می‌کند. بهترین فرد کسی است که با نظم و انضباط به موفقیت‌های خود درخشش می‌بخشد، نه برعکس.

در دوران باستان فضیلت متشکل از چهار اصل بود: شجاعت، خویشتن‌داری، عدالت و خرد.

ارسطو فضیلت را نوعی پیشه توصیف کرده است. «ما با ساختن سازنده می‌شویم و با نواختن چنگ نوازنده می‌شویم. پس به همین ترتیب با انجام اعمال عادلانه، عادل می‌شویم، با خویشتن‌داری، خویشتن‌دار و با شجاعت ورزیدن، شجاع». فضیلت همان کارهایی است که انجام می‌دهیم.

ناپلئون: ممکن است در نبرد شکست بخورید، اما هرگز یک دقیقه را هم بخاطر تنبلی از دست ندهید.