بریده‌های کتاب زینب آقائی

او قطب شمال بود و من قطب‌نما، هرطرف می‌چرخیدم آخر سر قلبم به سمت او نشانه می‌رفت.

تعهد به «فرآیند» است که «پیشرفت» را میسر می‌کند.

اهداف برای تعیین مسیر مناسب اند؛ اما برای پیشرفت کردن، سیستم ها بهترین چیز ممکن هستند. زمانی که بیشتر وقت خود را به اهداف اختصاص بدهید و برای طراحی سیستم خود زمان کافی اختصاص ندهید، مشکلات آغاز خواهند شد.

بحث برای فایده است و فایده‌ی یک بحث علمی در این است که مشکلی را حل کند و مجهولی را از ذهن مستمع بزداید.

در راه ماندن، کم از عقبگرد نیست!

من ایمان دارم که عشق، تنها تعلق است. عشق، وابستگی است. انحلال کامل فردیت است در جمع.

اکنون که اصوات ناخوشایند آنها در تو فرو می‌ریزد و بیدار نشسته‌ای، به یاد داشته باش که یک مرد، عشق را پاس می‌دارد، یک مرد هرچه را که می‌تواند به قربانگاه عشق می‌آورد، آنچه فداکردنی‌ ست فدا می‌کند، آنچه شکستنی ست می‌شکند و آنچه را که تحمل‌سوز است تحمل می‌کند؛ اما هرگز به منزلگاه دوست داشتن به گدایی نمی‌رود.

هر سلام، آغاز دردناک یک خداحافظی ست.

خدای من، یک دقیقه‌ی تمام شادکامی! آیا این نعمت برای سراسر زندگی یک انسان کافی نیست؟

ماجرا این است که ما گاهی اصل قضیه را خراب می‌کنیم. یک بچه متدین با انرژی می‌آید برای چه؟ برای اینکه خدمتی بکند. بعد ما می‌آییم و یک سری شاخص های مادی برایش می‌گذاریم و ذهن و انگیزه‌اش را منحرف می‌کنیم.