بریده‌های کتاب شمیم

اکثر ما زندگی را حق خود می‌دانیم و آگاهیم که روزی باید بمیریم. اما معمولا آن روز را در آینده خیلی دور ترسیم می‌کنیم.

انسان برای چیزی که دارد کم قدردانی می‌کند و مشتاق چیزی است که ندارد.

هرگز اتفاقی بر کسی حادث نمی‌شود، مگر آنکه وی تحمل و ظرفیت پذیرش آن را داشته باشد.

شناخت حق، به منزله شرکت در تشییع جنازه تمام غم و اندوه‌ها است.

در اعماق قلب هرکس رازهایی وجود دارد که از آن غافل است.

دختران خوب فرزندانی هستند؛ زیرا مُلَطَّفات هستند؛ سرشار از لطف . مُجَهَّزات اند؛ آماده کمک به پدر و مادر مونِسات اند؛ با پدر و مادر انس میگیرند و به آنها محبت می ورزند. مُبارَکات اند؛ باعث برکت. مُفْلیات اند؛ ریزبین و هنرمند و ظریف کار. و در جای دیگر می فرمایند: دختران مُمَرضات اند؛ پرستار خانواده. مُبدیات اند؛ پیش قدم در محبت و انس با پدر و مادر. امیر مؤمنان علاوه بر این ویژگیها دختران را باکیات نامیده اند؛ یعنی آنها با گریه انس بیشتری دارند؛ چرا که دختران عاطفی تر و مهربان تر هستند و قلب آنها زودتر حق را می پذیرد و متأثر می شود. تو را فرزندی خوب معرفی می کند. تا قدرت را بدانند و اکرامت کنند و تو هم قدر خودت را بدانی.

تاریک ترین ساعت شب درست پیش از سحر است.

اگر من واقعاً بخشی از رویای تو باشم تو سرانجام روزی بازخواهی گشت.

گل های بسیاری نادیده می مانند و دست باد عطرهایشان را به یغما می‌برد.

فکر کنم یک کم رویا بافی هم بد نباشد.از بدبینی آدم کم می‌کنه.

ظاهر آرام، بهتر از رو کردن باطن پرهیاهو بود.

هیچ اتفاقی تصادفی نیست. فقط آدم ها به عاقبت آن فکر نمی‌کنند.

حکایت زندگی ما همینه. وقتی یک دوره بد پیش میاد یا یه اتفاق بد میفته، فکر می‌کنیم همه زندگی همینه فکر می‌کنیم همه چیز به آخر رسیده، یادمون میره که این فقط یه تیکه کوچیک از زندگی ماست. تیکه‌ای که اگه بگذاریمش کنار همه زندگیمون، خیلی کوچیکه.

از نویسنده پرسیده بودم: برای داستان پایان شاد بهتر است یا پایان غم انگیز؟ گفته بود: _پایان هر داستانی باید از دل داستان بجوشد. نباید پایان را با چسب به داستان بچسبانیم. امیدواری و شادی در پایان داستان چیز خوبی است. اما اگر داستان جور غمگینی هم تمام شود، اشکال ندارد. مهم این است که پایان داستان ذهن خواننده را درگیر کند.

البته کاملا بازنده نشدی، چون درست و اشتباه رو یاد گرفتی. علاوه بر این آدم چیزهایی رو که تجربه میکنه اصلا فراموش نمیکنه...

من میدونم که توی سختی ها امتحان می‌شم، شاید حتی بیشتر از حد توانم. وقتی این اتفاق بیفته یادم میمونه که من قبلاً از پس مشکلات بزرگی براومدم و اون قدرت رو توی وجودم دارم...

چشمان تو نشان دهنده میزان قدرت روحی تو هستند.

عادلانه نبود که گروهی همه چیز داشته باشند و دیگران حتی به نان شب محتاج باشند...

مرگ در قاموس ما از بی‌وفایی بهتر است در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است قصۀ فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است تشنگانِ مِهر محتاجِ ترحم نیستند کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است باشد ای عقلِ معاش‌اندیش، با معنای عشق آشنایم کن، ولی ناآشنایی بهتر است فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست اینکه در آیینه گیسو می‌گشایی بهتر است کاش دست دوستی هرگز نمی‌دادی به من «آرزوی وصل» از «بیم جدایی» بهتر است