بریده‌های کتاب خاطرات سفیر

《حضار》کارشون دست زدنه... این تویی که باید بدونی زندگی‌ت رو داری وقف اثبات چی می کنی...

اصالت چیزیه که توی هیچ‌کدوم از رفتارای التقاطی دیده نمیشه. (التقاطی= موضع گیرانه)

باید برای خدا از عزیز ترین متعلقات بگذری تا خدا برات دعوت نامهٔ اختصاصی بفرسته...

_بله،باید افراد رو با دین آشنا کرد،این کار سختیه؛اما موندنشون توی یه دین سخت‌‌تره،می‌دونید...وقتی دین نتونه جوابگوی سوالات افراد باشه،وقتی دین تکلیفی برای انجام نداشته باشه،موندگار نیست.

کلیساها بزرگ و پر تجمل‌ان و دکوری و مساجد کوچه های ما کوچیک و ساده،اما کاربردی. اون چیزی که دین رو نگه می‌داره میزان کاربردی بودنشه نه تجملش.

خانوم کناری رو به استاد گفت:《لوسیَن،واقعا سفر یه درسه!》 استاد،آروم و متین،گفت:《بله،همه ی زندگی درسه.حیف که بعضی از درسا رو آدم دیر یاد می‌گیره.》

اصالت چیزیه که توی هیچ‌کدوم از رفتارای التقاطی دیده نمیشه!

من از سر گشنگی و بی‌غذایی کاهو می‌خوردم و اطرافیان در وصف فواید رژیم و غذاهای گیاهی حرف می‌زدن و هی من رو تشویق می‌کردن و می‌ستودن!

جواب دادم:سلام...دهه...تو چقدر زود رسیدی!بیا این هم گلای سهمیه امروزت...دیگه مجبور نیستم بچسبونم رو در اتاقت!بیا مال تو.

چقدر اشتراک ایدئولوژی اشتراک میاره؛ خیلی بیشتر از اشتراک ملیت و زبان.

مد یعنی چی؟ یکی تعیین کنه تو چطور بپوشی و تو هم همون طور که ایشون تشخیص میده بپوشی! حالا کی گفته که اون بهتر از تو تشخیص می‌ده که تو باید چی بپوشی؟ اصلا مگه میشه همه یه جور بپوشیم؟تکلیف خرده فرهنگا چی می‌شه؟

مشکل اینه که ما همیشه با آدمای باشعور سر و کار نداریم.