فوق العاده بود.
یکی از بهترین کتاب هایی هست که خوندم و همینطور یکی از ماندگارترین ها. 

      

        کتابی که دارم میخونم بالای ۷۰۰ صفحه است ولی اینجا ثبت نبود و چون شابک کتاب مورد تایید بهخوان نبود نتونستم ثبتش کنم. 
این کتاب هم برای کسانی که علاقمند هستن در مورد همه‌ی ائمه علیهم السلام یکجا مطلب بخونن و اطلاعات شون کم باشه! خوبه. و هم برای کسانی که از قبل مطالعاتی داشتن، می‌تونه یادآور و جمع بندی و خلاصه باشه. 
از تولد تا فعالیت ها و شهادت ائمه تو این کتاب هست. متن کتاب هم قابل فهم و خسته کننده هم نیست. 
      

        این کتاب سه بخش داره: سیمای قرآن، آداب انس با قرآن، آثار و برکات انس با قرآن.
حداکثر مطالب کتاب قابل فهمه.
بعد خوندنش حداقل اثری که می‌تونه داشته باشه دادن انگیزه و شوق و تشویق به انس بیشتر با قرآن هست. 

      

         از این نویسنده رمان شب صورتی رو خونده و پسندیده بودم.  دعبل و زلفا رو بهتر میدونم گرچه فضاها متفاوته. بعد از دعبل و زلفا علاقمند شدم بقیه آثار نویسنده رو هم بخونم.
      

        به شدت پیشنهادی:)
+  فهم هر چه بیشتر اشعار  نیازمند اطلاعات دینی مذهبی  است. 
این اشعار مثل آلارم برای بیدار شدن از خواب بود! 
 مثل چند قطره  باران برای شستن گرد و غبار جان!
شیرین مثل  بامیه سفره افطار...
      

        شاید متأهلین بیشتر مطالب کتاب به تجربه آموخته باشن اما  خوندنش ضرر نداره! 
 افراد مجرد هم  هر چقدر این مطالب بخونن و بدونن بهتره به نظرم چون آماده تر میشن برا زندگی متأهلی و مواجهه با مشکلاتش!
فکر کنم کتاب چهارم از آلن دوباتن هست که میخونم. اینکه کتاب هاش میپسندم به این معنی نیست که صددرصد مطالبش درست بدونم و قبول داشته باشم.  باز هم از این نویسنده خواهم خوند مطابق با نیاز و علاقه ام.
      

        یه کتاب با تعداد صفحات کم ؛ اثرگذار و قابل تأمل. 
توصیه میکنم بخونید:)
      

        ابتدای کتاب نوشته بود که به جز ترانه های ساده و قابل فهم؛ این شاعر اشعاری دارد که برای عموم، سخت قابل فهم و درک است. دقیقا همینطوره! واژه هایی که رایج نیست استفاده شده. با وجود این به نظرم برای یک بار خوندن خوبه چون اشعار دل نشین و با مفاهیم عمیق هستن. 
      

        قبلا «مردی به نام اوه» رو از این نویسنده خونده بودم و دوستش داشتم! نه اینکه فوق العاده باشه اما دلنشین بود. اسم این کتاب:«و من دوستت دارم»! و نویسنده اش:«فردریک بکمن» و همینطور تعداد صفحات کتاب:«۸۰ صفحه»:))) ترغیبم کرد به خوندنش! خوب بود. علت دلنشین بودنش شاید این باشه که مثل نویسنده زمان هایی داشتیم که فکر کردیم به داشته ها، چیز هایی که ارزشمند هستن برامون و زمان! ولی فرق ما اینه که این احساسات و تفکرات رو شاید نتونیم به خوبی رو کاغذ بیاریم ولی نویسنده به خوبی تونسته و همین هم علت دلنشین بودن این کتاب شده. 
آیا بقیه کتاب های نویسنده رو خواهم خوند؟ نه الان ولی بعداً  احتمالش هست:)
      

        وقتی داشتم دنبال نمایشنامه می‌گشتم برای مطالعه، اسم آشنایی به چشمم خورد ؛«بکت»! استاد ابراهیمی دینانی تو برنامه معرفت چند باری از این فرد صحبت کرده بودن. اگر اشتباه نکرده باشم و منظور همین شخص باشه! تصمیم به خوندنش گرفتم. به عنوان مخاطب عام! چنگی به دل نمی‌زد و به بقیه هم توصیه نمیکنم مگر کسی بخواد آثار نویسنده رو مطالعه کنه و به هدف تحقیق و نقد. 
      

        داستان متفاوتی داشت! جذاب بود و یک روزه خوندمش.
      

        داستانی ساده و صمیمی و دلنشین! که بر اساس  واقعیت نوشته شده. 
اغراق های ثروت و ظاهر و روابط رو نداره، اگه اغراقی هم باشه در عشقه! یه عشق واقعی که گرچه تعدادشون کمه ولی قابل پذیرشه!
      

        این کتاب داستانی در مورد امام خمینی (ره) با همون ادبیات خاص نادر ابراهیمی، باید کم کم خونده بشه نه یک روزه! پر از  عبارت های تأمل برانگیزه. 
به نظرم کسی که تا حالا از نادر ابراهیمی کتابی نخونده از این کتاب شروع نکنه بهتره.
حین خوندن آثار این نویسنده  انواع احساسات تجربه میشه از حماسی و قهرمانی گرفته تا عشق و شور و هیجان...
      

        خاطرات سفیر؛ بهترین اسمی که این کتاب می‌تونست داشته باشه. 
  چیزی که بیشتر از همه برام جذاب بود نگارش این کتابه، سرشار از شوخ طبعی و سرزندگی:).
 با وجود اینکه مطلب اعتقادی جدیدی نداشت تقریبا و البته که بستگی به سطح اطلاعات خواننده داره ولی حاضر جوابی و جواب های به موقع و مناسب و اثر گذار ایشون خیلی جذاب بود. 
دوستی نویسنده با امبروژا و همینطور قسمتی از کتاب در مورد ریاض، جذاب، جالب و دوست داشتنی بود.
با این کتاب خندیدم، چشمام اشکی شد، به فکر فرو رفتم و حس خوب گرفتم. 
      

         مدت طولانی بود که منتظر فرصت بودم تا شروعش کنم،  از همون اول کتاب کشش بالایی داشت و نمیشد زمین بذاریش! 
کمتر جایی از کتاب، خسته کننده بود؛ به ندرت یا اصلا!! همش تو اوج هست، کنجکاوی، هیجان و... انقدر برام جذاب بوده، الان که دارم اینو می‌نویسم در مورد میدگارد۱؛ دارم میدگارد۴ میخونم. سه چهار روزه این همه خوندم و اگه مشغله ها اجازه میدادن دوست داشتم تا میدگارد۷ پشت سر هم بی وقفه بخونم! 
با این همه، نقاط ضعفی هم داره و ضد حال میشه گاهی ولی روند داستان باعث میشه بتونی نادیده بگیریشون.
نقاط ضعف: جلد اول مثل رمان های اینترنتی نوشته شده، ادبیات نوشتاریش و دیالوگ ها سطح پایینی داره. مثلا یه جمله نصفش عامیانه است نصفش رسمی! البته هر چی جلوتر میری بهتر میشه. اما چیزی که پابرجاست شاید تا آخرین جلد! استفاده از دیالوگ هایی برا طنز هست ولی بیشتر با خودت میگی چه بی مزه!:))) ، انگار همخونی نداره با اون فضا. و اینکه پیش میاد شخصیت های ۵۰ ساله مثل نوجوون های قصه حرف میزنن! 
یه نکته مثبت دیگه اینه که در اکثر مواقع میشه تصور کرد نوشته ها رو و این یعنی با وجود کاستی ها نویسنده تا حد زیادی موفق بوده. 
کتاب در مورد آریا، پسر نوجوونیه که حاصل ازدواج پری و انسان هست. به کسانی که به این سبک(فانتزی) علاقه دارن توصیه میکنم از دستش ندین. و نکته آخر اینکه گاها نکته آموزشی هم داره!:) ولی بیشتر برای سرگرمی هست.