این کتاب داستانی در مورد امام خمینی (ره) با همون ادبیات خاص نادر ابراهیمی، باید کم کم خونده بشه نه یک روزه! پر از  عبارت های تأمل برانگیزه. 
به نظرم کسی که تا حالا از نادر ابراهیمی کتابی نخونده از این کتاب شروع نکنه بهتره.
حین خوندن آثار این نویسنده  انواع احساسات تجربه میشه از حماسی و قهرمانی گرفته تا عشق و شور و هیجان...
      

        خاطرات سفیر؛ بهترین اسمی که این کتاب می‌تونست داشته باشه. 
  چیزی که بیشتر از همه برام جذاب بود نگارش این کتابه، سرشار از شوخ طبعی و سرزندگی:).
 با وجود اینکه مطلب اعتقادی جدیدی نداشت تقریبا و البته که بستگی به سطح اطلاعات خواننده داره ولی حاضر جوابی و جواب های به موقع و مناسب و اثر گذار ایشون خیلی جذاب بود. 
دوستی نویسنده با امبروژا و همینطور قسمتی از کتاب در مورد ریاض، جذاب، جالب و دوست داشتنی بود.
با این کتاب خندیدم، چشمام اشکی شد، به فکر فرو رفتم و حس خوب گرفتم. 
      

         مدت طولانی بود که منتظر فرصت بودم تا شروعش کنم،  از همون اول کتاب کشش بالایی داشت و نمیشد زمین بذاریش! 
کمتر جایی از کتاب، خسته کننده بود؛ به ندرت یا اصلا!! همش تو اوج هست، کنجکاوی، هیجان و... انقدر برام جذاب بوده، الان که دارم اینو می‌نویسم در مورد میدگارد۱؛ دارم میدگارد۴ میخونم. سه چهار روزه این همه خوندم و اگه مشغله ها اجازه میدادن دوست داشتم تا میدگارد۷ پشت سر هم بی وقفه بخونم! 
با این همه، نقاط ضعفی هم داره و ضد حال میشه گاهی ولی روند داستان باعث میشه بتونی نادیده بگیریشون.
نقاط ضعف: جلد اول مثل رمان های اینترنتی نوشته شده، ادبیات نوشتاریش و دیالوگ ها سطح پایینی داره. مثلا یه جمله نصفش عامیانه است نصفش رسمی! البته هر چی جلوتر میری بهتر میشه. اما چیزی که پابرجاست شاید تا آخرین جلد! استفاده از دیالوگ هایی برا طنز هست ولی بیشتر با خودت میگی چه بی مزه!:))) ، انگار همخونی نداره با اون فضا. و اینکه پیش میاد شخصیت های ۵۰ ساله مثل نوجوون های قصه حرف میزنن! 
یه نکته مثبت دیگه اینه که در اکثر مواقع میشه تصور کرد نوشته ها رو و این یعنی با وجود کاستی ها نویسنده تا حد زیادی موفق بوده. 
کتاب در مورد آریا، پسر نوجوونیه که حاصل ازدواج پری و انسان هست. به کسانی که به این سبک(فانتزی) علاقه دارن توصیه میکنم از دستش ندین. و نکته آخر اینکه گاها نکته آموزشی هم داره!:) ولی بیشتر برای سرگرمی هست. 
      

        یه مدت بعد از کهکشان نیستی این کتاب خوندم و  باعث شد این کتاب  جلوه و اثر بیشتری برام داشته باشه. به نظرم اگه قصد مطالعه دارید بهتره اول کهکشان نیستی خونده بشه بعدش این کتاب. مواردی در هر دو کتاب آورده شده که البته خوندن دوباره اش و حتی چند باره می‌تونه حس و حال خوبی ایجاد کنه.
این کتاب دوست داشتم به خاطر اینکه لحظاتی رو رقم می‌زنه که انگار بین خوبان داری نفس میکشی. 
      

        حدود یک سوم کتاب پیشگفتار هست؛ در مورد گاندی و این کتاب و اثراتش گفته شده.  
متن کتاب به صورت پرسش و پاسخ هست. با خوندنش آشنایی مختصری  میشه پیدا کرد نسبت به نظر گاندی  در مورد مردم هند و  انگلستان و تمدن جدید و آزادی و... ‌.
با خوندن صفحه ۹۵ کتاب احیای تفکر اسلامی شهید مطهری با عنوان «زهد گاندی»، تعدادی از نظرات گاندی  بهتر قابل درکه. 
      

        اوایل کتاب تا سر دربیاری چی به چیه یه کم خسته کننده است و دیر پیش می‌ره مخصوصا اینکه توصیفات زیادی هم داره! ولی در ادامه هم توصیفات کمتر میشه و هم کشش داستان بیشتر میشه. حاوی مقدار زیادی درد و رنج هست! :))
      

        خواندنی بود💚
      

        یه داستان طنز که یه پسر بچه دبستانی به نام محسن راوی اونه. از اول تا آخر کتاب خیلی خندیدم، دفعات زیاد و گاهی با صدای بلند. کتابیه که با خوندنش حال و هوای آدم عوض میشه. بی ادبی هم داره ولی میشه نادیده اش گرفت.
      

        اون طوری که انتظار داشتم نبود!
نکته مثبتی که داشت این بود که بهمون یادآوری کنه قدر زمان، زندگی و بودن رو بدونیم.
      

        تعداد صفحاتش زیاده پس خوندنش حوصله میخواد. نمیشه گفت خیلی سریع میشه خوند و عبور کرد از نوشته ها. 
از دلایل علاقه مندیم به این کتاب:
 بارها باعث شد به درون خودم نگاه کنم! 
درک شخصیت اصلی البته نه در همه جا و درک بقیه شخصیت ها انگار که خودتی و رفتی بین صفحات کتاب و نویسنده تو رو نگاشته!:)
داشتن احساسات مشابه در تجربیات متفاوت با شخصیت اصلی! 
      

        یک سوم اول کتاب برام جذاب نبود، انگیزه ای برا خوندن کتاب نداشتم، ولی به خاطر نویسنده ادامه دادم و منتظر اوج داستان و تغییر روند بودم که این انتظار برآورده شد و تا انتهای کتاب پشت سر هم و تو دو سه روز خوندم. خلاقیت نویسنده در ارتباط دادن شخصیت ها و حوادث بسیار جالب و هیجان انگیزه... دو بار باعث حیرتم شد ولی نمیشه گفتش چون لو می‌ره و جذابیتش از دست میده:)... داستان، حول دو شخصیت اصلی «برویر و نیچه» میگذره و سری به فروید هم میزنه:)
      

        
 به ندرت اهل طنز خوندنم! به همین دلیل نمی‌دونم چقدر بخندیم میشه یه کتاب طنز خوب!:)
نیمه دوم کتاب باعث خنده بیشتری شد... پیشنهاد میدم اگه حوصله خوندن این کتاب ندارید حداقل قسمت «حافظ+من»  رو بخونید... کل کتاب یه طرف این بخشش هم یه طرف!

      

        این کتاب شامل سخنرانی های شهید مطهری برای طلاب هست برا همین به نسبت، تخصصی تره و برای افرادی مثل من  همه مطالب قابل فهم نیست. ولی خوندنش خالی از لطف هم نیست.
      

        در مورد یه دختر غیر مسلمان که با شرکت در یک سری جلسات سخنرانی، مسیر زندگیش تغییر می‌کنه... به صورت داستانی هست و خسته کننده نیست و میشه تعداد صفحات زیادی رو پشت سر هم خوند... خوندنش به همه قشر با هر طرز فکری  توصیه میشه!

      

        یه رمان نوجوان پسند! سرگرم کننده با چاشنی طنز...