زلفی بده بر باد و بگیر از همه جان را
آشفته خود ساز زمین را و زمان را
یک چند بیا با غزلیات نگاهت
در کوچه ما باز به پا کن هیجان را
با این خط و خال مینیاتور شده خویش
یک بار برو سوژه بشو فرشچیان را
آهویی و از جذبه چشمان سیاهت
دیدم دوسه تا شیر و پلنگ نگران را
تو پاک ترین علت این شعر عجیبی
نگذار کسی بو ببرد این جریان را
هرچند که در شان شما نیست غزل هام
مانند همیشه تو ببخش این هذیان را....