لذت بردم. اما به نظرم این موضوع،  برای کودک موضوعیت ندارد و ممکن است سبب آسیب های بسیاری در حال یا آینده شود‌ 
وارد کردن بچه ها به موضوع این داستان، تفکر و البته احتمالا چند احساس کودک را درگیر می کند  که برای این سن مناسب نیست.
همچنین نکته  مهم تر  این است که همین  داستان لذت بخش،  سراغ امر مهمی  در ازدواج می رود که همان ملاک های  ازدواج  است و با بیان  شیرینش می تواند به راحتی در فکر کودک هر ملاکی را چه درست و چه غلط، پایه ریزی  کند‌. لیکن  جالب انتهاي کتاب است که بچه ها وادار به تفکر می شوند. چگونه ؟؟  خودتان کتاب را مطالعه فرمایید .
      

        من فقط صوت این داستان را شنیده ام و دوستش داشته ام. آموزش غیرمستقیم به بچه ها و البته  تلنگری به بزرگترهاست .
گاهی نیاز کودک،  فقط شنیده شدن، دیده شدن و  درک متقابل است.
البته همه انسانها اینچنین هستند  ولی این نکته را باید از کودکی  آموخت‌.
      

        بسیار لذت بخش و غیر قابل پیش بینی.
اگر ملاک انتخاب  کتاب، فقط خلاقیت نویسنده ، شدت تعلیق، لذت  بردن خواننده از داستان بود، به نظرم امتیاز این کتاب بالاتر از  این بود.
لیکن برخی ملاک های دیگر هم برای  امتیاز وجود دارد.
      

        چقدر دوست داشتم حس پی بردن به سرنوشت یوسف و زری را .
چقدر زری، زن بود. زن به معنای واقعی . با تمام مهربانی ها، نگرانی ها، فداکاری ها برای شوهر و فرزندانش ...  تراژدی زیبایی است. عشق به وطن و خانواده و هم وطن در آن موج می زند.
      

        همان سالی که چاپ شد، خریدم و خواندم. 
عادت دارم کتاب های شعر را  چندین‌بار  می خوانم.  "جان بی جان" را نیز بسیار خواندم.  با این کتاب عملا  بیشتر با سبک و وزن های شعر نو  آشنا شدم .(البته نویسنده کتاب تخصص شون ظاهرا شعر سپید هست). 
شعرهایی که اکنون می سرایم را مدیون نویسنده کتاب هستم‌. 
      

        کتاب را که می خواندم،  وصف حال به جایی از  نوجوان به ما هو نوجوان داشت. 
کسی که با نوجوان ها بیشتر ارتباط دارد، این مسئله را به خوبی درک می کند. 
لیکن به نظرم در این کتاب، به  مسئله ای عمیق در روانشناسی پرداخته شده که آثار بدی از نوع تربیت نسل های مختلف بشریت دارد. 
چیزی که اکنون به شدت جهان را درگیر کرده، خوب جلوه دادن و زیبا نشان دادن زندگی ما و خود ماست. درحالیکه بیشتر این مسائل نمایشی است از زندگی که بیشتر انسانها ندارندو فقط به آن تظاهر می کنند. 
در کل نویسنده به خوبی به  ریشه بسیاری از مشکلات جامعه انسانی پرداخته است. 
در کل مضامین خوبی دارد اما زبان داستان قوی نیست. 

      

        داستان کوتاهی که بسیار ساده نگارش یافته،  لیکن از حرف های جامعه شناسانه و انسان شناسانه ی  یک متفکر است. 
«جشن فرخنده» که  از جمله پنج داستان پراهمیت جلال آل احمد است، تکه ای از واقعیات زندگی خودش را نیز بیان می کند.
 پدر خانواده،  بد اخلاق و بد دهان است و  حوض وسط حیاط و ماهی هایش (که نماد سنت هستند)  برای او بسیار اهمیت دارد. 
و بخاطر تصمیم اشتباهی که می گیرد، در انتهای داستان، همینها  دچار آسیب می شوند. 
توصیه می کنم اگر میخواهی این داستان کوتاه  را بخوانی،  حتما  در کنار  استادی اهل معرفت بخوان. 
      

        گلدسته ها و فلک نام داستان کوتاهی از  جلال آل احمد است؛ این داستان نیز در کنار چهار داستان کوتاه  دیگر ،  در بین آثار ویژه ی این نویسنده بزرگ قرار دارد. این کتاب، داستان نوجوانی است که با خانواده اش در محله ای جدید، ساکن شده اند؛  یکی از نقاط عطف این داستان، آن هنگام  بود که شخصیت نوجوان داستان، به مدرسه  ای  که برایش تازگی داشته، می رود  و با مشاهده ی  گلدسته های مسجد  نزدیک آنجا،  از داخل حیاط آن مدرسه، انگیزه ی دست یافتن  به آنجا، برایش  موضوعیت پیدا می کند... و  ادامه ی ماجرا ...
* درنگ:
شاید  ابتدا  تصور شود که این داستان، تعلیقی تکراری دارد  و آنچه در آن اتفاق می افتد، اتفاق تازه ای نیست؛ لیکن  تلاش او و  دوستش برای نیل به هدف، ‌روندی را پشت سر می گذارد، که نیاز به تأمل  و کشف اسرار و نمادهای نهفته در داستان دارد.
این کتاب، نیز از همان کتاب هایی است  که تا زمانیکه با استاد نخوانده و تحلیل نشده بود، نتوانستم  به عمق نگاه نویسنده  اش،  پی برم.
      

        کتاب شعر کودک است. 
مضامین خوبی دارد. 
لیکن یکی دو جا به نظر میرسید وزن شعر دچار مشکل است. 
و مورد بعد، اینکه مثلا  صفت مهربان، برای گوش،  کمی غریب است. 

      

        من ابتدا با بئاتریکس پاتر (نویسنده) آشنا شدم و بعد برخی کتاب هایش را  خواندم یا شنیدم. 
این داستان، مرا به یاد دل مهربان خودِ نویسنده می اندازد. 
این داستان را به عنوان یک داستان سورئال که معرفی کرده بودند، خواندم.
 شیرین وساده بود. 
هرچند طولانی تر از دیگر قصه هایش به نظر می رسید. 
این قصه  مرا به یاد قسمت هایی از کارتون سیندرلا می انداخت که موش ها برای سیندرلا  لباس می دوختند. 


      

        این کتاب چنانچه شنیده ام حکایت سرگذشت عجیب شهید حسن تهرانی مقدم است.  کسی که در سخت ترین شرایط بزرگ شده و... 

خیلی تعریفش را شنیده ام. 
امیدوار م توفیق خواندنش را هرچه  زودتر پیدا کنم. 
      

        باز هم توصیفات شاعرانه ی استاد احمدرضا احمدی! 
خلاصه می شود در یک بیت:  
هرکسی کو دور ماند از اصل خویش 
باز  جوید روزگار وصل خویش 

به نظر  مناسب نوجوان است. 
      

        به نظر داستانی سورئال می آید.  امیدوارم تشخیص  درستی باشد. 
اما جالب  اینجاست که به نوعی به تفاوت  اصلی بین انسانها و حیوان ها اشاره دارد.  زبان و ناطق بودن. چیزی که هرچند می تواند انسانها را به هم نزدیک کند، اما می تواند عامل مهمی هم برای جدایی آنها باشد. 
به نظر می رسد آقای احمدرضا احمدی بزرگوار، مفاهیم فلسفی را با مهارت و زبان خاص خودشان، به آسانی بیان می کنند.  چیزی شبیه آنچه که به آن، سهل ممتنع گفته می شود. 
نکته ی جالب در تصویرگری، تطابق تصویرسازی ها با عنوان کتاب است.  تصویرها همچون سفال های شکسته و گوشه دار هستند. 
      

        چقدر زیبا بود. 
متن (شعر)  زیبای زیبا 
و تصویرگر ی،  باسلیقه! 
هرچند که خیلی از، تصویر  روی جلد، خوشم نیامد. خرگوش را خیلی بزرگ به تصویر کشیده. 
اما خود متن، بسیار زیبا.  پر از معنا. کمی فلسفی بود انگار. 
خیلی دوستش داشتم. 
 
      

        بسم الله النور
قلم «سیمین دانشور»  را دوست داشتم. هرچند بصورت جزئی  متوجه بعضی عبارت های متن نمی  شدم،  و برای برخی  از اصطلاحات هم در انتهای کتاب (که  تعدادی از اصطلاحات را توضیح داده) توضیحی  نیافتم، اما این سبب  نمی شد که به خواندن ادامه ندهم. 
نوع روایت زنانه ی نویسنده برایم جذاب بود. در قسمت هایی از رمان احساس می کردم که نشسته ام روبه روی سیمین و او دارد برایم خاطره می گوید. با تمام جزئیاتش. 
در هم آمیختگی زری و سیمین را می توان به وضوح در لابه لای سطرها، لمس کرد. 
زری را دوست داشتم.با مطالعه رمان سووشون حس هم ذات پنداریِ غریبی با او داشتم.
شخصیتی صادق، منصف، فرزنددوست، شوهردوست، عاشق، باسواد و دوست داشتنی. خانواده خط قرمزش بود.
کاش زودتر معنای ایستادگی یوسف را درک کرده بود.شاید اینگونه او نیز پا به پای یوسف،جان می داد؛ و چه مرگی شیرین تر از این مرگ!