بریده‌های کتاب پدر سرگی

او بیش از اندازه دلباخته بود و چشمان عاشق البته نابیناست و به همین سبب متوجه آن‌چه تقریبا همه‌ی شهر می‌دانستند نشد.

"می‌دانید که من از همه‌چیز خبر دارم، منتها بعضی چیزها هست که نمی‌خواهم بدانم." و به قلبش اشاره کنان افزوده بود:"ولی همه چیز این جا ثبت می‌شود."

میفهمید که برادرش راهب شده است" که برتر از کسانی باشد که خود را از او برتر میشمردند " و درست میفهمید برادرش با ورود به صومعه نشان میداد که آنچه را که در نظر دیگران چنین مهم میآید و او خود پیش از آن مهم می شمرد خوار میدارد و خود را به پایگاهی برکشیده است که از فراز آن بر کسانی به تحقیر فرو نگرد که پیش از آن به آنها رشک میبرده است.

«نمی‌دانم چرا باید روزی چندبار دعاهای واحدی گوش دهم. فقط می‌دانم که باید گوش داد و چون می‌دانم باید گوش داد از گوش دادن به آن‌ها احساس شادی می‌کنم»

«وظیفه من تفکر و تشخیص راه درست نیست. من باید تکلیفی که برایم معین شده است اجرا کنم، خواه بیدار ایستادن در برابر یادگاری‌های مقدس باشد یا خواندن سرود با همسرایان. یا حتی، اگر بگویند کار حساب‌داری صومعه»

چشمان عاشق البته نابیناست.

همین ضرورت اطاعت محض از بزرگ پدر هرگونه تردید را در دل از میان می‌برد.

چرا این دنیا را با این همه زیبایی آفریده‌ای و بهره‌گیری از آن‌هارا گناه قرار داده‌ای و بندگانت را به پرهیز از آن‌ها سفارش کردی؟ چرا وسوسه را برای ما آفریده‌ای؟ وسوسه! ولی آیا همین وسوسه نیست که من می‌خواهم از شادی‌ها و لذت‌های زندگی بگریزم و برای آخرت توشه‌ای به جایی بفرستم که شاید موهوم باشد؟

گفت:«آیا ممکن است این بستر گور من باشد؟» و پنداری شیطان بود که در گوشش گفت:«بله، بستری که خانه‌ی تنهایی است گوری بیش نیست.»

پس این بود معنای خواب من. پاشنکا سرمشق خوبی می‌بود برای من. ولی من به راه او نرفتم. خدا و خدمت او را بهانه کردم و چشم به مردم داشتم. پاشنکا برای خدا زندگی می‌کند، به این خیال که برای مردم زنده است. بله یک کار نیک، یک پیاله آب که بی‌طمع پاداش به تشنه‌ای داده شود ارجمندتر از همه کارهای خوبی است که من در راه مردم کرده‌ام.