بریده‌های کتاب کشفم کن

من مدت خیلی زیادی از لحاظ روحی آسیب دیده بودم.

من چیزی نیستم جز پیامد فاجعه.

سخت است با دنیا مهربان باشی وقتی تنها احساسی که در عمرت داشته‌ای نفرت باشد. سخت است خوبی دنیا را ببینی وقتی تنها چیزی که در عمرت دیده‌ای وحشت باشد‌.

-حقیقت یاداوری دردناکیه که چرا میخوام توی دروغ زندگی کنم.

تو ویرانم میکنی

اما واقعا کاش محبتت رو الکی خرج کسی نمی‌کردی که برای عشقت باید التماس کنه..!

کتاب‌ها... کمک میکردن به کلی عقلم رو از دست ندم

« چطوری باید به عقب برگردم؟ چطوری فراموش کنم چه حسی داشت بودن با تو؟ داشتن عشق تو؟ »

می‌گوید:«خوشم می‌آد اسمم رو می‌گی. نمی‌دونم چرا.» گوشزد می‌کنم:« وارنر اسمت نیست. آرون اسمته.» لبخندش گشاده‌تر می‌شود، خیلی گشاده‌تر. «وای خدا، چقدر خوشم می‌آد.» «از اسمت؟» «فقط وقتی تو می‌گی.»

چطور ممکنه این‌قدر بهت نزدیک باشم و هنوز از دوریت دارم می‌میرم؟"

به خودم‌می آیم‌می بینم‌ساده ترین و جزیی ترین حرکاتش را زیر نظر گرفته‌ام_

هیچ علاقه ای ندارم منتظر فرصت بمانم و اما و اگر بیاورم و افسوس و پشیمانی برایم باقی بماند

جهنم خالی است و همه‌ی شیاطین این‌جا هستند.

لبخندی درخشان زدم. صدای خورشید و ماه و ستاره ها در آمدو گفتند: ((...لطفا از درخشندگیش کم کن،چون نورش چشممون رو میزنه.)) اما من گوشم بدهکار نبود و به لبخند درخشانم ادامه دادم.

باید قوی باشم، همین و بس.

هیچوقت نمیخواهم از او چشم‌بردارم.

خیلی سخت است با چیزی بجنگی که نمی‌توانی مهارش کنی و الان حتی نمی‌توانم خیال خودم را مهار کنم که مرا از موهایم میگیرد و می‌کشد داخل تاریکی.