بریده‌های کتاب جایی که خرچنگ ها آواز می خوانند

چیزی خواند که مایه‌ی تسلی زنان بود.طبیعت آن قدر بی‌پرواست که مطمئنا کاری می‌کند که نرهایی که علائم غیرصادقانه می‌فرستند یا از یک ماده سراغ ماده‌ای دیگر می‌روند، تقریبا همیشه تنها بمانند.

شاید بعضی رویاها فقط باید فراموش می شدند...!

آه، چه وقت دریاچه ی تاریک را خواهم دید، و قایق سفید محبوبم را؟

او به‌دنبال آشیانه می‌گشت تا بتواند بال‌هایش را باز کند و همراه با عقاب‌ها به پرواز بپردازد.

غروب ها اغوا کننده اند پوشاننده مسیرها، پوشاننده دروغ ها. اهمیتی نمی‌دهیم که غروب اغوا کننده است، رنگهای شکوهمند ش را می‌بینیم و هرگز نمی‌دانیم خورشید افتاده است در پس زمین تا آن هنگام که سوختنش را ببینیم . غروب ها اغوا کننده اند پوشاننده حقایق پوشاننده دروغ ها

زندگی این مهارت را به او آموخته بود که احساساتش را خرد و به تکه های قابل ذخیره شدن تبدیل کند اما تنهایی هم وسعت خودش را داشت.

با مصائب زندگی چهره ها تغییر می کنند اما چشم ها همان پنجره های همیشگی هستند که به درون باز می شوند.

کیا: "من هیچ وقت از آدمها چیزی نخواستم، امیدوارم دیگه منو به حال خودم بذارن...!"

"کیا تو نمیتونی از همه چی فرار کنی. گاهی وقتا، باید در مورد مسائل صحبت کنی. باید با مسائل روبرو بشی."

بخشی از وجود ما همیشه متعلق به گذشته‌مونه،گذشته ای که میگه باید چکار کنیم تا زنده بمونیم.

بعضی چیزا رو نمیشه توضیح داد،چه ببخشی چه نبخشی .من جواب مناسبی ندارم.شاید اصلا جوابی وجود نداشته باشه.

کیا: من مادر رو می بخشم که گذاشت رفت اما نمی تونم بفهمم چرا برنگشت؟ چرا منو تنها گذاشت. شاید تو یادت نیاد اما بعد از اینکه اون رفت تو گفتی که یه ماده روباه وقتی داره از گرسنگی می میره، گاهی اوقات بچه شو ول می کنه. بچه ها می میرن اما ماده روباه زنده می مونه که وقتی شرایط بهتر شد دوباره تولید مثل کنه و بچه هاشو بزرگ کنه. جودی: من از اون موقع خیلی راجع بهش مطالعه کردم؛ در طبیعت همین رفتار سنگدلانه باعث میشه تعداد فرزندانی که اون مادر می تونه در طول زندگیش بیاره افزایش پیدا کنه. بنابر این ژن رها کردن فرزند در مواقع پر تنش نسل به نسل منتقل میشه! بعصی از رفتارهای انسان ها هم همینطوره؛ رفتارهایی که به نظر خشن میاد باعث بقای انسان در تمام مرداب هایی میشه که توش گرفتار بوده. بدون اون رفتارها ما الان اینجا نبودیم. ما هنوز اون غرایز رو توی ژنهامون داریم وقتی شرایط خاصی بهمون غالب بشه اون ویژگی هارو نشون می‌دیم. بخشی از وجود ما همیشه همونی که بودیم باقی می مونه. همونی که ناچار بودیم باشیم تا زنده بمونیم، مثلا زمان های خیلی دور… جایی که خرچنگها آواز می خوانند-با تخلیص و تغییر مختصر

بخشی از وجود ما همیشه همونی که بودیم، باقی می‌مونه، همونی که ناچار بودیم باشیم تا زنده بمونیم.

هیچکس سعی نمی‌کند ذهنش را پرورش بدهد. همه‌ی ما مثل زرافه هایی هستیم که از گردنشون برای رسیدن به برگای بالایی استفاده نمی‌کنن.

کرم شبتاب به شوق معشوق می تابید اما اسرارش را تا روز مرگ در سینه نهان داشت آخرین لمس ناتمام ماند آخرین تلاش بی نتیجه و چشمانی هنوز او را می نگریستند تا زمان که خاموش شدند و نهایتا عشق ناتمام ماند

جودی: بیا منطقی باشیم، خیلی وقتا عشق دردی رو دوا نمی‌کنه. حتی وقتی از بین می‌ره، تو رو به دیگران ارتباط می‌ده. آخر سر، چیزی که برات می‌مونه: ارتباطاته

باید بگویم حالا که تمام شده احساس ارامش میکنم در پایان فقط میتوانستم احساس تأسف کنم برای آنهمه عمری دراز تر... بدرود