کلمات نجات‌دهنده‌اند. زهر اتفاقات را می‌گیرند و در خود حلشان می‌کنند.

آدم‌هایی که لا به لای ابرها زندگی می‌کنند لیاقت این را دارند که سرشان هر از گاهی به سنگ بخورد.

چقدر راست گفته‌اند که کورتر از همه کسی بود که نمی‌خواست ببیند..

آنقدر از مرگ می‌ترسیم که همیشه می‌خواهیم از تقصیر اموات بگذریم، انگار پیشاپیش می‌خواهیم نوبت ما که شد از سر تقصیرات ما هم بگذرند

خیلی خوب است که هنوز می‌توانیم گریه کنیم، اشک ریختن بیشتر وقت‌ها راه نجات ماست، گاهی اگر گریه نکنیم به قیمت جانمان تمام می‌شود.