بریده‌های کتاب ارباب حلقه ها ۲؛ دو برج

دورف ها در کار و سفر مثل سنگ سخت هستند اما این تعقیب بی پایان _آنگاه که امید در دلش رو به یاس گذاشته بود_ از پا درش می آورد.

تنها تصمیمی که ما باید بگیریم اینه که به چه شکلی از زمانی که در اختیارمون هست استفاده کنیم." سخنرانی سم در پایان دو برج

تا زندگی هست امید هم هست.

اگر لازم است استراحت کنید. با ابن حال دست از امید مشویید. کسی را از فردا خبر نیست. راه‌حل ای بسا که هنگام خورشید طلوع خورشید یافت می‌شود.

زن برگشت و آهسته به داخل خانه رفت. وقتی از آستانه در گذشت برگشت و پشت سرش را نگاه کرد. نگاهش موقر و اندیشناک بود، هنگامی که شاه را با ترحمی متین در چشمانش می‌نگریست. چهره‌اش بسیار زیبا بود و موهای بلندش به رودخانه‌ای از طلا می‌مانست. در جامه بلند سفیدش که کمربندی از نقره داشت، باریک و بلند قامت می‌نمود. اما قوی بنیه بود و سخت همچون فولاد، دختری از تخمه شاهان. چنین بود که آراگورن نخستین بار در روشنایی کامل روز ائووین را نگریست، ائووین بانوی روهان را و اندیشید که او زیباست، زیبا و سرد همچون صبح رنگ پریده بهاری و هنوز از زنانگی فاصله داشت.

کارهایی هست که دست زدن به آنها بهتر است از سرباز زدن، هرچند که فرجامش حزن انگیز باشد.

اما سلاحی که نشود به آن اعتماد کرد، همیشه توی دست خطرناک است‌.

میهمان ناخوانده غالباً بهترین رفیق از آب درمی‌آید.

اما اگر در خانه می‌ماندیم و کاری نمی‌کردیم، به هر حال تقدیر دیر یا زود پیدامان می‌کرد.

کسی که نتواند از چیز باارزش در موقع لزوم دست بردارد ، در غل و زنجیر است.

اما سلاحی که نشود به آن اعتماد کرد،همیشه توی دست خطرناک است.

اسب و سوار اکنون کجاست؟ کجاست شاخی که در آن می‌دمند. کجاست کلاه‌خود و زره، و گیسوان درخشانی که باد در آن می‌پیچید؟ کجاست دستی که بر تارهای چنگ می‌نوازد، و کجاست پرتو آن آتش سرخ؟ بهار کجاست و محصول و غله‌ای که می‌روید بلند؟ گذشته‌اند همچون بارانی که بر کوه‌ها ببارد و بادی که بر پشته‌ها بوزد؛ و روزها در پس تپه‌های مغرب، در سایه‌ها فرو شده‌اند. کیست که دود چوب خشک سوخته را گرد آورد، یا بازگشت سال‌های گذشته را از دریا نظاره کند؟

سلاحی که نشود به آن اعتماد کرد، همیشه توی دست خطرناک است.