بریده‌های کتاب قیدار

از بی ادبی کسی به جایی نرسید

همان جور که فرشی که با عشق بافته شود تومن تومن قیمت دارد حساب کردم دختر آلمانیِ مرسدس چه می داند که عشق یعنی چه؟ مهندس و کارگر آلمانی چه می داند هیأت امام حسین و بیمه ی ابوالفضل و بیمه ی جون و دست با وضو یعنی چه ماشین هام را صفر می فرستم پیش درویش مکانیک، تا پیچ شان را باز کند و دوباره باوضو ببندد، با نفس حقش سفت کند پیچ ها را از سر... از کارخانه ی آلمانیش بپرسی، هیچ خاصیتی ندارد این کار اما وسط جاده و بیابان، بچه های گاراژ قیدار خاصیتش را بخواهند یا نخواهند میفهمند... اتول هم باید موتورش صدای «هو یا علی مدد» بدهد و چرخش به عشق بچرخد... گرفتی؟

ما هم گریه میکنیم ..... اما زیر سیاهی .... فقط زیر سیاهی هیات....

دنیا که تیره نمی شود چشمت تیره شده است ...

… حرف از طلاق نیست، حرف از وصال است. نوحِ نبی نجار بود، کشتی هم ساخت، اما کارش با آدم بود. داوودِ نبی، آهن‌گر بود، زره هم ساخت،اما کارش با آدم بود. رسولِ خاتم، صلوات حضرتِ حق بر او باد، کاروان‌دار بود و بازرگان، اما کارش با آدم بود… قِیدار، قِیداری‌ش را بکند...

هر چه علی تو عالم هست هر چه حیدر تو عالم هست، هرچه صفدر تو هست اعتقاد کن هر چه اسم مشدی هست تو عالم، بایستی یک داش اول‌ش اضاف کرد ... این رسم ماست....

از زیارت‌نامه‌ی ارباب و «سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» این‌جور برمی‌آید که پروردگارِ عالمیان رفیق‌بازها را بیش‌تر دوست دارد... قدرِ هم را بدانید.

می خواهم مرد باشی و این یکی را حرف بزنی ...نه نیم مرد باشی که حرف نزنی ، نه نامرد باشی که غلط حرف بزنی ...میخواهم مرد باشی ! حق ؟!

از زیارت‌نامه‌ی ارباب و "سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم" این‌جور برمی‌آید که پروردگار عالمیان رفیق‌بازها را بیش‌تر دوست دارد...قدر هم را بدانید.

تو بعضی از این مسجدها، سر دو رکعت نماز، لیلاند را می‌بری و می‌فروشی و بعد تبدیل به احسنتش می‌کنی و خاور نو می‌گیری و می‌آیی گاراژ و بار می‌زنی و می‌روی غذاخوری خلیل و بعد هم می‌رسی به سینه کشی زالیان بروجرد و... خلاصه کامیون تو راه خراب می‌شود و می‌تپد تو گل و می‌نشینی تو قهوه‌خانه که به اتول های دیگر بسپری که زنگ بزنند به گاراژ قیدار و هنوز رکعت اولی...

مهندس و کارگر آلمانی چه می‌داند هیئت امام حسین و بیمه‌ٔ ابوالفضل و بیمه‌ٔ جون و دستِ باوضو یعنی چه. ماشین‌هام را صفر می‌فرستم پیش درویش مکانیک، تا پیچشان را باز کند و دوباره باوضو ببندد، با نفس حقش سفت کند پیچ‌ها را از سر… از کارخانه‌ٔ آلمانی‌اش بپرسی هیچ خاصیتی ندارد این کار اما وسط جاده و بیابان، بچه‌های گاراژ قیدار خاصیتش را بخواهند یا نخواهند، می‌فهمند…اتول هم باید موتورش صدای ”هو یا علی مدد” بدهد و چرخش به عشق بچرخد… گرفتی؟

تصمیمِ اولی که به ذهن‌ت می‌زند، با همه‌ی جان گرفته می‌شود. تصمیمِ دوم، با عقل، و تصمیمِ سوم با ترس... از تصمیمِ اول که رد شدی، باقی‌ش مزه‌ای ندارد... (صفحه کتاب درست نیست. یادم نیست کدام صفحه بود)

ماشین‌هام را صفر می‌فرستم پیشِ درویش مکانیک، تا پیچ‌شان را باز کند و دوباره با وضو ببندد، با نفسِ حق‌ش سفت کند پیچ‌ها را از سر... از کارخانه‌ی آلمانی‌ش بپرسی، هیچ خاصیتی ندارد این کار، اما وسطِ جاده و بیابان، بچه‌های گاراژِ قیدار خاصیت‌ش را بخواهند یا نخواهند، می‌فهمند...

فقط چِک نیست که برگشت دارد ، چَک هم برگشت دارد...

قیدار! از کامیون‌داری جدا شو...صاحبِ اتول بودن، کافی است... صاحب و مصاحبِ راننده‌ی اتول شو...نجار، کارش با چوب است.بنا، کارش با سنگ است. آهن‌گر کارش با آهن است... اما اربابِ ما کارش با آدم بود... گاراژدار هم کارش با اتول است، اما قیدار باید با راننده‌ی اتول باشد...