بریده‌های کتاب مغازه خودکشی

آسمان داشت پردهٔ سیاهش را می‌کشید. در این اوقات، غم و اندوه تلخ‌تر می‌شود و سیاهیِ شب در گلو گیر می‌کند.

زندگی همینه که هست. اگه سخت بگیری، اونم بهت سخت می‌گذرونه. این ماییم که به‌ش ارزش می‌دیم. با همه‌ی کمبودهایی که این دنیا داره، زیبایی های خودش رو هم داره. نباید از زندگی زیاد انتظار داشته باشیم. نمی‌شه باهاش جنگید! بهتر اینه که نیمه‌ی پر لیوانو ببینیم.

ونسان که انگشت شستش را در دهانش کرده بود جلو آمد و خودش را توی آغوش مادر مچاله کرد. «کاش می‌تونستم برگردم تو شکمت مامان...»

زنده بودن زمان می‌برد. از همه چی بردین هم زمان می‌برد.

نیمه پر لیوان رو ببین و زندگی رو سخت نگیر. نمیشه که با زندگی بجنگیم، ما آدم‌ها باید به زندگی ارزش بدیم.

نباید توقعمون از زندگی بالا باشه. نمیشه باهاش مقابله کرد! بهتره که نیمه‌ی پر لیوان رو ببینیم

بابا، چرا به جای لعنت فرستادن به تاریکی یه چراغ روشن نمیکنی ؟

به تدریج روز به پایان رسید و تاریکی بیشتر شد؛ گویی آسمان یک جعبه بود که درِ آن را بستند.

شما فقط یک بار می‌میرید، پس این مرگ باید یک لحظه به یاد ماندنی باشد.

از دخترک پرسید:چرا میخوای بمیری؟ جواب داد:چون دنیا ارزش زندگی کردن نداره.

زنده بودن زمان می‌برد. از همه‌چیز بریدن هم زمان می‌برد. ... مسئله این است که فردا دوباره باید به زندگی ادامه بدهید.

شما فقط یک بار می‌میرید، پس کاری کنید که اون لحظه فراموش‌نشدنی باشه.

ایا‌در‌زندگیتان‌شکست‌خورید؟ لاقل‌مرگ‌موفقی‌داشته‌باشید.

+نگاهش کن به ادمی که روبه روتونه نگاه کنید ازش خجالت نکشین...تو اگر تو خیابون ببینی اونو میکشی؟اخه مگه چیکار کرده که باید منفور باشه گناهش چیه؟ چرا دوسش نداشته باشن؟ اگه اول خودت با ادم توی اینه اشتی کنی بقیه ادم ها هم باهاش اشتی می کنن