بریده‌ کتاب‌های مغازه خودکشی

آسمان داشت پردهٔ سیاهش را می‌کشید. در این اوقات، غم و اندوه تلخ‌تر می‌شود و سیاهیِ شب در گلو گیر می‌کند.

زندگی همینه که هست. اگه سخت بگیری، اونم بهت سخت می‌گذرونه. این ماییم که به‌ش ارزش می‌دیم. با همه‌ی کمبودهایی که این دنیا داره، زیبایی های خودش رو هم داره. نباید از زندگی زیاد انتظار داشته باشیم. نمی‌شه باهاش جنگید! بهتر اینه که نیمه‌ی پر لیوانو ببینیم.

ونسان که انگشت شستش را در دهانش کرده بود جلو آمد و خودش را توی آغوش مادر مچاله کرد. «کاش می‌تونستم برگردم تو شکمت مامان...»

زنده بودن زمان می‌برد. از همه چی بردین هم زمان می‌برد.

نباید توقعمون از زندگی بالا باشه. نمیشه باهاش مقابله کرد! بهتره که نیمه‌ی پر لیوان رو ببینیم

به تدریج روز به پایان رسید و تاریکی بیشتر شد؛ گویی آسمان یک جعبه بود که درِ آن را بستند.

آلن از بالای پله ها نظر داد، بابا، چرا به جای لعنت فرستادن به تاریکی یه چراغ روشن نمی کنی؟

شما فقط یک بار می‌میرید، پس این مرگ باید یک لحظه به یاد ماندنی باشد.

چرا به جای لعنت فرستادن به تاریکی یه چراغ روشن نمی‌کنی؟

از دخترک پرسید:چرا میخوای بمیری؟ جواب داد:چون دنیا ارزش زندگی کردن نداره.

زنده بودن زمان می بَرد. از همه چیز بریدن هم زمان می بَرد. اما مسئله این است که فردا دوباره باید به زندگی ادامه دهد.

مأموریتش اکنون به پایان رسیده است. او طناب را رها می کند .

آلن از بالای پله ها نظر داد، گفت: بابا چرا به جای لعنت فرستادن به تاریکی یه چراغ روشن نمیکنی؟

شما فقط یک بار می‌میرید، پس کاری کنید که اون لحظه فراموش‌نشدنی باشه.

چرا به جای لعنت فرستادن به تاریکی یه چراغ روشن نمی‌کنی؟

ایا‌در‌زندگیتان‌شکست‌خورید؟ لاقل‌مرگ‌موفقی‌داشته‌باشید.