"آن شرلی از گیرین گیبلز"
دختری یتیمی که به سرپرستی گرفته میشه و چراغ و گرمای خونه‌ی کاتبرت ها میشه.
دختری با اخلاق و فکرهای عجیب و
موهایی به قرمزی آتش.
با قوه تخیل بالا و دیدی قشنگ و متفاوت به دنیای اطرافمون.
داستانی لبریز از عشق و دوست داشتن.
و مثل آفتاب صبحگاهی تورو به زندگی پیش روت امیدوارم می‌کند، و گاهی با دیدی واقع گرایانه نشون میده قرار نیست همیشه زندگی خوب پیش بره و گاهی مثل پیچی در جاده 
راه و برات سخت می‌کنه.
ولی بازم هم میتونی به مسیر صاف برگردی.
      

        «بلندی‌های بادگیر»
دنیایی لبریز از عشق و تنفر افراطی.
ثابت میکنه هیچ چیز دائمی نیست،
نه ثروت، نه جایگاه، نه احساسات منفی و تحقیرآمیز،
و نه حتی شادی و هیجان
حتی آدمی که برات عزیز هم ممکنه زودتر از تو
زیر خاک بره.
همه آدم‌ها شبیه به هم نیستند!
بعضی رستگار میشوند و عده‌ای گناهکار.
      

        باید از آقای "مهرداد صدقی"بابت آبنبات‌ها تشکر کنم.
که باعث میشه کنار زنده موندن،زندگی هم کنم.
      

        خوندن درباره دیدگاه متفاوت از زندگی 
از نگاه افرادی که زمان-مرگ-بیماری، زندگی ، خانواده ، عادی بودن و.... خیلی چیزا رو
ازشون دزدیده و در انتها شاید مجبور به تسلیم شدن دربرابر زندگی و خشونت آن میشوند
و در آخر عزیزانشون رو از دست میدهند
      

        کتاب فانتزی-جادویی قشنگی بود
حتی از جلد یک هم قوی تر بود این جلد
و شاید قابلیت داشتن جلد سوم هم دارد
      

        طنز سیاه!
با پایانی غیرمنتظره!
۱۱۴ صفحه میخونی  و انتهاش باعث میشه مغزت منفجر شه و غیر قابل باور
ولی برای اینکه مدتی از این دنیا بری به دنیای آخرالزمانی کاملا کارکرد داره
      

        برای کسایی که تو فکر این اند که دنیا رو تغییر بدن،
تغییری تو زندگیشون به وجود بیارن 
خیلی جالب و قشنگه و امیدوارانه
ولی نه از اون امیدوارانه های مزخرف تو خالی
      

        سَم هستم ،بفرمایید کتابی که نمی‌خواستم بخونم ولی توی یه شب پاییزی تصمیم به خواندنش گرفتم.و همپای جولی گریه کردم حتی شاید بیشتر.

داستان سم و جولی دو نوجوون دبیرستانی که سه سال قبل از فارق‌التحصیل باهم آشنا می‌شوند و کلی خاطره می‌سازند و آینده رو باهم تصور میکنن ولی یه اتفاق غیرمنتظره همه چیزو بهم می ریزه و فقط یک راه ارتباطی باهم پیدا میکنن اونم یه فرصت برای خداحافظی.
      

        زمانی آن دو با هم دوست هایی صمیمی بودند و مثل همیشگی ها فکر نمی‌کردند ابن دوستی روز به مرگ خود برسد
ولی مانند همیشگی ها  که روز نابودیش فرا رسید دوستی آنها هم همیشگی نماند 
و حال این دو روبه روی هم و کنار شاهزاده های خودشون بودند و دیگر خبری آن سوفی و آگاتایی نبود که به خاطر هم از شاهزاده ها می‌گذشتند
      

        مسلماً  وقتی جراحی بهبودی هم در کار نباشد،فرد انگیزه لازم را برای کار کردن،اجرای قوانین و جمع کردن بُن ندارد.