بریده‌ کتاب‌های شیطان و خدا

اگر می خواهی مستحق جهنم بشوی کافی است که راحت توی رختخوابت دراز بکشی دنیا بی عدالتی است؛ اگر قبولش کنی شریک جرم میشوی اگر عوضش کنی جلاد میشوی؛ هاها بوی گند زمین تا آسمانها رفته است.

ناستی: آیا تو با ما هستی یا بر ما؟ هاینریش: تا رنج می‌برید با شما هستم، تا می‌خواهید خون کلیسا را بریزید بر شما هستم. ناستی: تا ما را می‌کشند با ما هستی و تا ما از خود دفاع می‌کنیم بر ما هستی. هاینریش: ناستی من متعلق به کلیسا هستم.

- چرا مرا دوست نمی دارید؟ مگر من در حق شما چه گناهی کرده ام؟ - گناه تو اینست که کشیشی، و کشیش هرچه کند باز هم کشیش است.

+ ما همه به یک نسبت مستحق جهنمیم، ولی خدا هروقت بخواهد عفو می‌کند. -اگر من بخواهم می‌توانم کاری منم که مرا عفو نکند. + بدبخت ناچیز، ذره بی‌مقدار، چطور می‌توانی با نیروی رحمت و بخشایش او پنجه دراندازی؟ چطور می‌توانی صبر نامتناهی او را لبریز کنی؟ هروقت که او اراده بکند، تو را در میان دست‌هایش می‌گیرد و به بهشت می‌برد؛ به یک اشاره انگشت، اراده پلید تو را درهم می‌شکند، آرواره‌های تو را از هم باز می‌کند و رحمتش را به تو می‌خوراند و تو احساس خواهی کرد که برخلاف میل خودت نیکو شده‌ای.

هاینریش: باغبان می‌تواند تصمیم بگیرد که چه چیز به درد چغندر می‌خورد، اما هیچکس نمی‌تواند برای مردم، اگر خودشان نخواهند، خیر و صلاح را انتخاب بکند.

هاینریش می‌گفت: «کافی است که دو نفر از هم متنفر بشوند تا نفرت به یک یک افراد بشر سرایت کند.» و من حقیقت را می‌گویم: کافی است که یک آدم با عشق یک جانبه همه آدم‌ها را دوست بدارد تا این عشق به یک یک افراد بشر سرایت کند.

هاینریش: تو روح او را گمراه کردی. ناستی: اگر راست می‌گویی چرا حرف مرا قطع نکردی؟ هاینریش: چون وقتی به تو گوش می‌داد پیدا بود که کمتر رنج می‌کشد.

این از آن کارهایی است که باب طبع من است، یعنی کاریست که چندین رو دارد؛ از یک رو خوب است و از یک رو بد، و آدم از خودش می‌پرسد: آیا خوب است؟ آیا بد است؟ و عقل حیران می‌شود.

ناستی: کلیسای تو زن هرجایی است: الطافش را به ثروتمندها می‌فروشد. تویی که می‌خواهی به اقرارهای من گوش بدهی؟ تویی که می‌خواهی از من شفاعت بکنی؟ روح تو را گری گرفته است. وقتی خدا چشمش به آن می‌افتد دندان قروچه می‌کند. برادران احتیاجی به کشیش نیست: همه مردم می‌توانند غسل تعمید بدهند، همه مردم می‌توانند آمرزش بطلبند، همه مردم می‌توانند موعظه بکنند. من حقیقت را به شما می‌گویم: یا همه مردم پیغمبرند و یا خدایی وجود ندارد.

من تنم را حس نمی‌کنم، من نمی‌دانم زندگیم از کجا شروع می‌شود و به کجا ختم می‌شود، بسیار اتفاق افتاده است که مرا صدا کرده‌اند و من جواب نداده‌ام، بس که تعجب کرده‌ام که من هم اسمی دارم. ولی من در تنِ همهٔ مردم رنج می‌کشم، من روی همهٔ گونه‌ها سیلی می‌خورم، من با مرگِ همه میمیرم.

گوتز: با خودم می‌گفتم که اول باید خوبی را شناخت، و مدت‌ها فکر کردم. حالا، ناستی، من به تو می‌گویم که من آن را می‌شناسم: خوبی همان عشق و محبت به همنوع است. خوب، ولی حقیقت این است که آدم‌ها همدیگر را دوست نمی‌دارند. می‌دانی مانع دوستی چیست؟ اختلاف طبقاتی، فقر، مذلت. پس باید این‌ها را از میان برداشت.

بشر برای این هست، که بشر را در خود نیست کند...:)

وقتی خدا ساکت است، می‌توان هر ادعایی را به او نسبت داد.

دیوانه‌هایی که تصور می‌کنید با دادن صدقه آمرزیده می‌شوید، خیال کرده‌اید که شهدا زنده در آتش سوخته شدند تا شما حق ورود به بهشت را با پول بخرید؟ مگر بهشت آسیاب است؟ شفاعت اولیاء الله را با پول نمی‌خرند، با کسب فضائل آن‌ها می‌خرند.

هیلدا: «در این دنیا یک روز بیشتر نیست، همین یک روز است که همیشه تکرار می‌شود: صبح آن را به ما می‌دهند و شب از ما پس می‌گیرند. تو (گوتز) یک ساعتِ از کار افتاده هستی که همیشه همان وقت را نشان می‌دهد.»

دنیا بی‌عدالتی است: اگر قبولش کنی شریک جرم می‌شوی، اگر عوضش کنی جلاد می‌شوی. پ.ن: کاش رو این جمله بحث کنیم

خوبی همان عشق و محبت به همنوع است. خوب، ولی حقیقت این است که آدم ها همدیگر را دوست ندارند

"می‌خواهید به شما بگویم که چرا از مرگ نمی‌ترسید؟ چون هرکدام از شما فکر می‌کند که مرگ بر سر دیگری نازل خواهد شد، نه بر سر خودش."

گوتز: همه‌ی سربازها شبیه هم‌اند. منتظر بودی کی‌ها را اینجا ببینی؟ فرشته‌ها را؟ هاینریش: آدم‌ها را. و من می‌خواستم از این آدم‌ها تقاضا کنم که خون آدم‌های دیگر را نریزند.