بریده‌ کتاب‌های قصر آبی

او هیچ وقت نمیتوانست از ترس بگریزد ترس مثل تار عنکبوتی اهنی او را در خود گیر انداخته بود

عشق! این تسخیر جسم و روح و ذهن عجب گزنده ،عذاب آور و بی اندازه شیرین بود!

"ترس گناه اصلی است. تقریبا تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می‌ترسد. ارس یک افعی لغزان سرد است که به دور آدم چنبره می‌زند. زندگی با ترس وحشتناک و مهم‌‌تر از همه، خفت بار است"

"ترس گناه اصلی است. تقریبا تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می‌ترسد‌"

دسامبر از راه رسید.برف زودرس و صورت فلک شکارچی، شهاب سنگ های رنگ پریده ی کهکشان راه شیری.به راستی زمستان شده بود.شگفت انگیز بود، زمستانی سرد و پر ستاره بود.

او یک زن بود، سرشار از عشق و به همین دلیل، غنی و ارزشمند و البته مقبول در نظر خودش. زندگی دیگر خالی و بیهوده نبود و مرگ نمی‌توانست هیچ‌چیزی را از او برباید. عشق آخرین ترسش را هم سوزانده بود. [...] او دیگر تنها نبود. او به جمع گسترده‌ی خواهرانش تعلق داشت؛ تمام زنانی که زمانی در این دنیا عاشق شده بودند.

ناامید آزاد است ، امیدوار اسیر .

...لرزش نور مهتاب مثل دختری جوان و سفید پوش است که به انتظار ایستاده.

تنها نکته ای که ولنسی راجع به اتاقش دوست‌داشت‌این‌بود که اگر‌میخواست میتوانست شب ها‌تنهایی در آن‌گریه کند.

او دیگر تنها نبود. او به جمع گسترده ی خواهرانش تعلق داشت؛ تمام زنانی که زمانی در این دنیا عاشق شده بودند.

و مجبورم به زندگی ادامه بدهم، چون نمی توانم از آن دست بکشم.

ولنسی نه‌حسود بود،نه‌خودخواه فقط میخواست تپه ی خاک خودش را چه کوچک چه بزرگ داشته باشد.

"ناامید آزاد است، امیدوار اسیر"

والنسی مجله را محکم بست و کتاب «جادوی بال‌ها» را باز کرد. چشمش به پاراگرافی افتاد که زندگی‌اش را کاملاً عوض کرد. جان فاستر در آن پاراگراف نوشته بود: «ترس بزرگترین گناه است. تقریباً هر گناهی در جهان از ترس یک انسان سرچشمه می‌گیرد و مثل یک مار حقه‌باز و پلید دور او حلقه می‌زند. زندگی کردن با ترس وحشتناک است و ترس بدترین و نفرت‌انگیزترین چیز در دنیاست.»

من همیشه و تا ابد به یاد می آورم... که او واقعا... واقعا من را دوست داشت.