بریده‌های کتاب اخبات

همه فرعونیم، فقط مصرهای ما کوچک و بزرگ می‌شود.

خدا در دل‌های شکسته جای دارد.

ما محدودیم و محدودیت‌های ما، باعث محرومیت‌های ماست. همین که حالی پیدا می‌کنیم، غرورها می‌آید و همین که دری را به روی ما می‌بندند، مأیوس می‌شویم. این‌ها آفت‌های ماست که در طاعت متوقّعیم و در معصیت ناامید. در حالی که مطلوبِ از طاعت و عصیان انکسار است؛ این دل شکسته است که محبوبیت دارد.

همه فرعونيم، مصرهامان فرق مى‌كند.

خدا در دلهای شکسته جای دارد ...

همه هستی به تو منتهی شده تا به بلوغ برسی حال تو خودت را برای چه کسی خرج می‌کنی؟ زیر دندان چه کسی می‌روی؟ در چراگاه سبز عمر تو چه کسی خیمه می‌زند؟ و از این لحظه های عمر تو چه کسی بهره برداری می‌کند؟

در دل علی، حتی دشمن علی جا دارد و برای او حساب باز کرده‌است.

انسان از هیچ‌یک از ذنوب و سیئات و گرفتاری‌ها دور نیست.

بعضی وقتها که با رفقا دور هم جمع هستیم، وقتی کسی را می‌بینم که پایش به استکانی و یا آشغالی می‌خورد و بدون توجه عبور می‌کند و آن را برنمی‌دارد، این معنا به ذهنم خطور می‌کند که وقتی امروز دعوت این حوادث کوچک را ندیده می‌گیریم و این استکان و آشغال را برنمی‌داریم، قطعا در فردای دیگر، حوادث بزرگ را هم ندیده خواهیم گرفت. اگر فردا پیش ما صدها شکم را هم پاره کنند، بی‌تفاوت خواهیم بود، اگر هم دعوت حوادث را شنیدیم و اقدامی کردیم، منتظریم تا مزدی و ترفیعی بدهند و یا لااقل سپاسی بکنند. اخبات_علی صفایی حائری

این طور نیست که بتوان هر چیزی را خورد، که تو در نظام هستی؛ و تو در هر حرکتی همراه هزار سنّت هستی .مگر می‌توانی همینطور قدم برداری؟! تو در یک میدان مین حرکت می‌کنی و با هر گامی که برمی‌داری،ممکن است انفجاری را ایجاد کنی.

پس براى سلوك چه كنم‌؟ واجبات را بياورم‌؟ محرمات را ترك كنم‌؟ با اين نوع سلوك، در انسان غرور ايجاد مى‌شود؛ همان غرورى كه شيطان را با شش هزار سال عبادت رجيم كرد؛ چرا كه يك كبر داشت. گاهى به ما غرورى دست مى‌دهد و مى‌گوييم: اگر محبت و ولايت اهل بيت (ع) را داشته باشيم، كار تمام است. اين چه اغترارى است‌؟! به چه استنادى راهى را كه رسول (ص) و على (ع) با سر رفتند، ما مى‌خواهيم خزيده خزيده حركت كنيم و برسيم‌؟! اگر اين طور باشد، كه بايد تمام دين تعطيل شود! بعضى‌ها مى‌گويند: عبادت به جز خدمت خلق نيست، پس اديسون هم خدمت كرده است. خدمت يعنى چه‌؟ وقتى آدميت آدمى را مسدود كردند، وقتى چشم او را كور كردند، اگر نور افكن هم برايش درست كرده باشند، آيا به او خدمت كرده‌اند؟! وقتى دلش را كور كردند، اگر برايش چراغ آماده كنند، خدمت است‌؟! دنيايى كه چشم آدم‌ها را از كاسه در آورده، دل آنها را وارونه كرده، ذهنيت آنها را بسته و كور كرده، حال اگر به آنها نان بدهد، آب بدهد، زندگى كامپيوترى بدهد و همه چيز را براى آنها همان طور كه مى‌خواهند فراهم كند، آيا به آنها خدمت كرده است‌؟! چه كسى را فريب مى‌دهيد؟ در چه فضايى حرف مى‌زنيد؟

اگر بخواهند به كسى چيزى بدهند و عنايتى كنند، او را بين خوف و رجاء قرار مى‌دهند. در حالى كه شيطان بدترين شرايط را براى تو فراهم مى‌آورد، امّا تو نااميد نباش؛ چون تا ارزشى در تو نباشد، شياطين به تو هجوم نخواهند آورد.

اگر در مملكتى هستى كه تمامش تاريك است، اين نشان مى‌دهد كه تو يك كبريت هم روشن نكرده‌اى. نبايد مسأله را توجيه كنيم و بگوييم ديگران اقدام نكرده‌اند، كه تو بايد فرض كنى، كسى جز تو در اين عالم نيست. بايد خود شروع كنى و هر مقدمه‌اى را كه مى‌خواهد، فراهم نمايى.