بریده‌ای از کتاب اخبات اثر علی صفایی حائری

ما محدودیم و محدودیت‌های ما، باعث محرومیت‌های ماست. همین که حالی پیدا می‌کنیم، غرورها می‌آید و همین که دری را به روی ما می‌بندند، مأیوس می‌شویم. این‌ها آفت‌های ماست که در طاعت متوقّعیم و در معصیت ناامید. در حالی که مطلوبِ از طاعت و عصیان انکسار است؛ این دل شکسته است که محبوبیت دارد.