بریده‌ کتاب‌های هرس

آرام بود. آرام و تا نهایت غمگین.

خسته، داغان، زخمی، اما پیروز.

شب های زیادی که بی خواب می شد،گوسفندها را نمی شمرد تا خوابش ببرد،مردهای مُرده ی خرمشهر را می شمرد

امیدت برا ئی زندگی زیاده رسول‌. ما نفرین شده‌یم. یه چیزایه آدم نباید ببینه‌. زن نباید ببینه بچه‌هاش مرده‌ن، خونه‌ش رُمبیده، زمینش پکیده. اگه دید نباید بمونه. باید بمیره‌. زندگی ئی ‌طور نبوده که بچه‌ها برن مادرا بمونن. که مردا برن زمینا بمونن. ما آدم نیستیم رسول. برده‌ن‌مون تهِ تهِ سیاهیه نشون‌مون دادن و آورده‌ن‌مون زمین. ما از جهنم برگشتیم. نگاه‌مون کن؛ ما مرده‌یم.