اگه بخوام قسمت های قشنگ و آموزنده‌ی این کتابو هایلایت کنم  باید کل صفحات رنگی  باشه .😭
و همون طوری که خود نویسنده هم گفته این کتاب رو چه هشت سالت باشه چه هشتاد سال میتونی بخونی و لذت ببری ...
      

        روند داستان  آروم ولی دوست داشتنیه  . با اینکه خیلی طرفدار ادبیات ژاپن نیستم ولی خوندن این کتاب ( و حتی جلد اولش) بهم حس خوب میداد.
      

        کتابشو دوست داشتم و نمیتونستم راحت از فکرش بیام بیرون . جذبت میکرد و باعث میشه دنبال ادامه داستان باشی . اما وقتی دیزی رو‌با ی بچه ۸ ساله دیگ مقایسه کنی شاید یکم رفتارش متناقض باشه . مثلا اگر اون کودک ۱۲ـ۱۳ ساله بود شاید قابل باورتر بود . و آخرش هم کمی گیج کننده بود که اصلا چراا؟ ( چیشد که ی نفر تصمیم گرفت اون بچه رو از اون خونه بیاره بیرون و مثلا نجاتش بده) ولی درکل دوس داشتم کتابشو!
      

        فک میکنم ی اشتباهی ک اینجا مرتکب شدم این بود ک اول این کتاب رو شروع کردم به خوندن و بعد فهمیدم ادامه یک کتاب دیگس 
بهرحال من به این موضع اهمیت نمیدم و احتمال زیاد کتاب قبلیش هم بخونم . در کل جالب بود ولی چیز عجیبی توش وجود نداشت و بیشتر برای رده سنی نوجوانان می‌تونه خیلی خیلی جذاب تر باشه . 
من فقط به خاطر علاقم به کتابهای معمایی شروعش کردم و میشه گفت پشیمون نیستم از خوندنش.
      

         میشه گفت اونقدری برام جالب بود ک بتونم تو ۳ ساعت تمومش کنم و دست از سرش برندارم. 
اولین کتابی بود ک از این نویسنده می‌خوندم ولی دوس دارم کتاب های بیشتری هم بخونم .
اگر به این ژانر علاقه دارین ،میتونه جزو انتخاباتون باشه...
      

        کتابیه که باید از لحاظ روحی تواناییه بالایی داشته باشی . ولی ب شدت قشنگه و صحنه و فضا رو خیلی خوب به تصویر کشیده .یجورایی با این کتاب میشه زندگی کرد و توش غرق شد .