باید خودم بروم خودم نه خودم باید برم باید خود را مهیا کنم بیشتر و بیشتر هنوز دلم می‌لرزد دستم می‌لرزد هنوز دلم خام است هنوز آماده روبرو شدن با او نیستم باید دیگری را بفرستم مثل کودکی شاد و شرمگین بود که از دیدار مهمانی عزیز پشت در پیدا و ناپدید می‌ایستید و دیگر را به درون هول می‌داد حسی این چنین است چیزی مثل رفتن و ماندن

داشت رجزخوانی می‌کرد که کسی که زیر پتو خوابیده بود پتو را از روی صورتش انداخت کنار. مجید هنوز جیغ و داد می‌کرد که همه با هم گفتند: یا اباالفضل! مجید!

صدای حاجی همه جا را پر کرده بود. داد می‌زد و می‌گفت: "کوفت! زهرمار! چه مرگ‌تونه؟! چه خبره؟! آبروی بچه‌های جهاد را بردید! دیوونه‌ها! بابا این دکل بچه‌های خودمونه! خوشحالی داره؟! شما دیگه کی هستید بابا؟! برید برسید به کارتون!"