بین کتابهای تالیفی که برای رده سنی کودک نوشته شده‌اند، این یکی از بهترین‌هاست.
نمی‌دانم نویسنده‌های ایرانی چه اصراری دارند به بزرگانه نویسی و پند اخلاقی! انگار نه انگار مخاطب آنها بچه‌ای‌ست که می‌خواهد فقط یک قصه بخواند و سرگرم شود! تازه این کتاب عملا برای بچه‌های دوم تا پنجم دبستان مناسب است که در خواندن هنوز راه نیفتاده‌اند. بنابراین باید ساده و روان و به دور از بزرگ‌گویی باشد... که هست!
طنز کتاب قوی و گیراست و بچه‌ها باهاش بلند بلند می‌خندند. خانواده درست و حسابی‌ای دارد (نه مثل بیشتر کتابهای تالیفی خانواده‌های پراکنده و پرآسیب و پر از تنش و چالش) و فرهنگ ایرانی هم تویش ملموس و دوست‌داشتنی ست.
          

            از خانم مرعشی کتاب بزرگسال خوانده بودم.راستش توقع نداشتم در کتاب نوجوان،آن هم نوجوان با گروه سنی ۹ تا ۱۲ سال اینقدر درخشان حاضر شوند.
از آن کتاب هایی که حالم با خواندنش خوب شد.کتابی پر از حس کودکی پر از نور و حرکت و امید.
داستان از زبان دختری ۸ ساله به نام درساست.شخصیت پردازی و پیرنگ داستانی خیلی درست و مناسب  است.یک داستان باور پذیر از دنیای کودکی که خنده به لب شما می آ ورد.
بعضی قسمتها هم با صدای بلند می خندیدم.
کاش خانم مرعشی بیشتر و بیشتر از دختر تپلی کتاب درسا بنویسد.من که عاشقش شدم!
کتاب مناسب ۹ تا ۱۲ سال و البته بزرگترها که به یاد کودکی شان بیوفتند و لذت ببرند!

          

            خوشبختانه به نظر میاد خانم مرعشی یه مانولیتوخوانِ حرفه‌ایه. رد پای این مساله در کتاب درسا مشهوده.  اما بی‌انصافیه اگه بگیم درسا اقتباس از مانولیتوست. در حقیقت روحیه و حس و حال فضا و شخصیتهای اون کتاب، تو این داستان وطنی حفظ شده؛ اما داستانها کاملا مستقل هستند.  در کل بخوام بگم: شیرین، شاداب و خوش‌ریتم. 
حالا اگه این وسط کسی بپرسه اصلا مانولیتو چیه... که من دیگه حرفی ندارم. 
          

            رمان کودک جذابی بود . البته ابتدا و انتهای کتاب خیلی جذاب و خنده دار و اواسط کتاب کش دار و کمی حوصله سر بر است. اما در کل بامزه بود. فکر میکنم برای کوکان هفت سال تا دوازده سال مناسب باشه. 
البته باید بگم یک سری تفاوت های فرهنگی بین ما و خانواده ی گلابی وجود داشت که من آشنایی گذرای فرزندم رو با این تفاوت ها و پذیرش شون رو مفید و ناگزیر میدونم ولی ممکنه یک فرد مذهبی دیگر نپسنده.