چندسال پیش کلیپی دیدم ازتفسیر صدای ناقوس توسط امیرالمونین..شیفته ش شدم و هرازگاهی میدیدمش..

تا اینکه امسال در نمایشگاه کتاب چشمم خورد به کتاب *ناقوس ها به صدا در می آیند*..
شناختی از کتاب نداشتم ولی با خودم گفتم حتما کتاب مربوط به امیرالمونین و یک دلداده ی مسیحی ست..

همینطور هم بود..
داستان کشیش مسیحی که طی اتفاقی با دست نوشته های زمان امیرالمونین در جنگ صفین مواجه میشه و از این طریق شروع میکنه به تحقیق راجع به حضرت و شیفته ی عظمت و بزرگواری ایشون میشه..

کتاب بیشتر جنبه ی روایتگری و متن تاریخی داشت تا بازگو کردن داستان کشیش و دلدادگیش..
خیلی زیباتر میشد اگر نویسنده به جزئیات بیشتری از داستان کشیش میپرداخت..
      

        
اول که این کتاب از سوی دوستان معرفی شد به خاطر نویسندگی آقای مهاجرانی و گاردی که نسبت بهش داشتم از خواندن منصرف شدم.
تا اینکه یکی از عزیزانم دوباره بهم معرفی کرد و با تعریفی که از کتاب کرد مشتاق شدم به خواندن.

در حال خواندن انقدر شخصیت حاج آخوند برایم هیجان آور شد که به خودم گفتم بعد از پایان کتاب برم در مورد زندگی آقای مهاجرانی  بخاطر بزرگ شدن با همچین شخصیتی تحقیق کنم! 

جاهایی از کتاب خیلی روان و دلنشین بود به طوری که دوست نداشتم دست از خواندن بردارم اما جاهایی از کتاب هم خیلی برام کسل کننده بود.

در کل کتابی با صعود و فرود های فراوان بود..
      

        

کتاب روانی ست.
جزئیاتی که بهش پرداخته شده  باعث می شود خواننده خودش را در آن فضا احساس کند..
تنها جزئیاتی که از زیبایی زنان گفته شده است برای من ناخوشایند بود !

برای منی که مقدمه را نخواندم و صرف معرفی کتاب از طرف دوستان شروع به خواندن کردم تا اواسط کتاب گنگِ شرایط و حوادث بودم!
که این کتاب چه میخواهد بگوید..
(راستش را بخواهید تا نخواندن مقدمه این گنگی بطرف نشد😅)
      

        
 *رمان جذاب و پرکشش در مورد حجاب!*
همین تعریف کافی بود برای جذب من به خواندن کتاب وریا...
از اوایل داستان منتظر بودم ببینم نویسنده چطور موضوع را گره میزند به حجاب..از در منطق وارد میشود یا احساس..
شخصیت داستان طی رخدادی دلش میلرزد و با دیدن رویا ای صادقه به حجاب روی می آورد یا به دلیل عقلی اینکه حجاب مصونیت است نه محدودیت علاقه مند میشود به حجاب..همان موضوع های کلیشه ای همیشگی..!
	
اما هیچ کدام پیش نیامد و نویسنده یک شخصیت واقعی و افکارش رو  پیش برد که طی زمان به دنبال حقیقت میرود..
	
داستان برای من کشش نداشت اما شاید برای نوجوان ها جذاب باشد.برای همین کتاب رو امانت دادم به یک نوجوان تا نظر اون رو هم بدونم..
یک جاهایی از داستان احساس میکنم برای همدلی و همراهی نوجوان ها زیادی و غیر واقعی شخصیت های مذهبی رو مورد ناله و نفرین قرار گرفتند و مظلوم واقع شدند😅
چندتا تیکه ها و حرف های زشت هم داشت که من نپسندیدم.
      

        
کتاب در مورد شهید محمدحسین حدادیان؛بسیجی شهیدی ست که سال ۹۶ توسط دراویش گنابادی در خیابان پاسداران تهران به شهادت رسید..

راوی مادر شهید است

اوایل کتاب؛زمان قبل از ازدواج مادر شهید برایم حوصله سر بود..
اما بعد از زمان ازدواج؛کتاب آن روی پر کشِش و روان بودن خود را نشان داد..

از شخصیت مادر شهید خیلی خوشم آمد..
نوع مادری کردنش برام جذاب بود..رسیدگی زیادی به بچه ها داشت اما جلوی استقلال شون رو نمیگرفت.. دلبستگی مادرانه اش درونی بود و خیلی بروز نمیداد..

کم لطفی که به این کتاب شده به نظرم لفظ های کوچه بازاری اش هست که تو ذوق میزنه

در آخر پایان بندی فوق العاده که به نظرم کل کتاب رو تحت الشعاع قرار داد..
      

        

با خواندن کتاب فهمیدم بعضی انسان ها هستن در روز به جای ۲۴ ساعت؛ ۳۰ساعت یا حتی بیشتر زمان دارند برای زندگی..
بس که  توانمندند و در هرجا و نقطه ای ردی از خوشون به احسن وجه باقی میذارند..

خانه ای برای همه کتابیه پر از درس زندگی..
از اون کتاباست که یه برگه باید بزاری کنار دستت و نکته هاشو بنویسی و بزنی درب یخچال..
از اون کتاباست که چندوقت یه دفعه برای ذکر چگونه زندگی کردن باید تورق بخوره..

خلاصه که خیلی حسرت خوردم از اینکه در زمان زنده بودنشون نتونستم ببینمشون و از وجوشون بهره ببرم و خیلی غبطه خوردم به نزدیکان و فرزندانشون بخاطر درک کردن چنین گوهری..
      

        

این که چه زمانی کتاب رو شروع کردم  یادم نیست.
انقدر که کشش داستان برام پایین بود و با غر زدن های مداوم مستوره کلافه میشدم با خوندن چند صفحه دلسرد میشدم و کتاب رو رها میکردم..
البته از نیمه های کتاب بهتر شد با بیشتر شدن داستان های دانشجویی و رفتن به سمت خودشناسی و ...

این قسمت کتاب واقعاً برام جذاب و آموزنده بود..
این که یه موضوع روانشناسی رو در قالب روزمرگی و داستانی می‌خوندم لذت بخش بود..
      

        
چندسال پیش خریدمش اما وقتی حدودا 40 صفحه ازش خوندم گذاشتمش کنار..
انگار نمیتونستم کلماتش رو درک کنم..اتفاقات برام گنگ و کلافه کننده بود..
چندباری نیت کردم ادامه ش بدم اما یه نیروی عجیب بازدارندگی کتاب پیدا کرده بود که نمیتونستم جذبش بشم..

تا اینکه تصمیم گرفتم بخونمش و موفق هم شدم 
خواستم از ادامه ی مطالعه قبلم شروع کنم که دیدم اصلا چیزی تو ذهنم نیست و بهتره دوباره از اول بخونمش..

شروعش کردم!
چقدر داستان جذاب و بسیار پر کششی دارد..
در ذهنم با زهرای چندسال پیش درگیر شدم و ازش میپرسم چطور تونستی این کتاب رو زمین بزاری و نری سراغش؟!
داستانی که هم وقایع تاریخی رو بیان میکند
 هم روایتگر عشقی پر تلاطم است
هم خودشناسی و موقعیت شناسی نسبت به وقایع دنیای امروز را بازگو میکند.. 
همه چیز سر جای خودش است و من میخواهم یک نفس کتاب را بخوانم تا ببینم سرنوشت یونس و دریا و انقلاب نیمه تمامشان به کجا میرسد..


اینجوری شد که از یجایی به بعد نتونستم بزارمش زمین و یه روزه ۲۰۰ صفحه خوندم و تمومش کردم..

پ.ن: من به بالای ۱۸ سال پیشنهاد میدم..